«در زمانی که منفعت در همراهی با قدرت است، در روزگاری که فحش و تهمت، نقل و نبات مخالفان است و در میانه ناامیدی ملتی رنج دیده، چنین بی پروا به میدان آمدند و برای میهن دویدند و شهر به شهر به دنبال آفرینش امید بودند و دل‌ها را به یکدیگر دوختند و هزار زخم از ناجونمردان خوردند، هنر این دو مرد شریف بود که آبرویشان را وقف ایران کردند.»
جعفر محمدی طی یادداشتی در عصرایران نوشت: در عصر عافیت جویی، در دوران «سری را که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند»، در زمانی که منفعت در همراهی با قدرت است، در روزگاری که فحش و تهمت، نقل و نبات مخالفان است و در میانه ناامیدی ملتی رنج دیده، چنین بی‌پروا به میدان آمدن و برای میهن دویدن و شهر به شهر به دنبال آفرینش امید بودن و دل‌ها را به یکدیگر دوختن و هزار زخم از ناجونمردان خوردن، هنر این دو مرد شریف بود که آبرویشان را وقف ایران کردند.
تاریخ ایران از این دو «محمدجواد» به نیکی یاد خواهد کرد: ظریف و آذری جهرمی.
خدا قوت، سپاس و تبریک!
این نوشتم به رسم قدرشناسی
جعفر محمدی
۱۶ تیر ۱۴۰۳
۴ بامداد
