«منتقدان امیدوار واقع‌بین کسانی هستند که به نظاره عملکرد کمیته‌ها نشسته‌اند، امیدوارند حاصل عملکرد کمیته‌ها به انتخاب متخصص‌ترین‌ها، باتجربه‌ترین‌ها و هیئت دولتی هماهنگ و منسجم ختم شود که با پاکدستی و سلامت، و عقل سیاست‌گذارای مناسب کار کند.»
محمد فاضلی طی یادداشتی در جماران نوشت: مسعود پزشکیان تلاش کرده با به‌کارگیری کمیته‌های تخصصی انتخاب وزار و سایر همکارانش در هیئت دولت، به وعده تخصص‌گرایی و برگزیدن کارآمدترین‌ها عمل کند.
چند گروه با این اقدام او مواجه شده و اقدام خود در برابر آن‌را تنظیم می‌کنند.
گروه اول. این‌ها مجاهدین شنبه هستند که قبلاً درباره آن‌ها توضیح داده‌ام. فرصت‌طلبانی که این روزها به در و دیوار می‌زنند که خود را در شمار نامزدهای کمیته‌ها قرار دهند و به مقامی برسند. مجاهدین شنبه زرنگ‌تر می‌گویند کمیته کیلویی چند، از در پشتی وارد می‌شویم.
گروه دوم. شایستگان بلندنظر که اگرچه شایسته‌اند اما مناعت طبع‌شان مانع از آن است که خود را جلو بیندازند و نامزد شوند.
گروه سوم. منتظران شکست که معتقدند پزشکیان هم ناکام می‌شود و شکست می‌خورد. برخی فقط انتظار شکست او را می‌کشند و کاری نمی‌کنند، و برخی هر کاری از دست‌شان برآید انجام می‌دهند تا او شکست بخورد و نظریه منتظران شکست درست از آب درآید. برخی هم فراتر از درستی نظریه‌شان، شکست پزشکیان را انتظار می‌کشند تا خود به جایی برسند.
گروه چهارم. منتقدان امیدوار واقع‌بین کسانی هستند که به نظاره عملکرد کمیته‌ها نشسته‌اند، امیدوارند حاصل عملکرد کمیته‌ها به انتخاب متخصص‌ترین‌ها، باتجربه‌ترین‌ها و هیئت دولتی هماهنگ و منسجم ختم شود که با پاکدستی و سلامت، و عقل سیاست‌گذارای مناسب کار کند.
گروه چهارم، منتقد برخی رویه‌های عملکرد کمیته‌ها هم هست، به حضور برخی چهره‌ها در کمیته‌ها معترض است، و از کم بودن شفافیت در مواردی از فرایند انتخاب هم انتقاد می‌کند. حاصل کارش تا این‌جا، سطحی از پاسخ‌گو کردن چهره‌های اصلی کمیته‌ها و کمیته راهبری در برابر افکار عمومی بوده است.
منتقدان امیدوار واقع‌بین هم‌زمان می‌دانند که در کشوری بدون سامان سیاسی حزبی، با تجربه دهه‌ها ناشایست‌گزینی، و در اوج منازعه‌ای سیاسی که از سال ۱۳۸۸ به این سو ادامه داشته، و در کوران فعالیت مجاهدین شنبه، رسیدن به گزینه‌های کاملاً مطابق با معیارها دشوار است.
آن‌چه در حال وقوع است، تلاش اجتماعی و سیاسی برای رسیدن به سطح بالاتری از بلوغ است. حرکت تدریجی به سمت افزایش نظارت مدنی بر کردار سیاسیون است. طی شدن این روند بدون خطا نخواهد بود، اما منتقدان امیدوار واقع‌بین تلاش می‌کنند تا بهترین مسیر در کوتاه‌ترین زمان طی شود، هر چند به همه دشواری‌ها آگاهند. آن‌ها امیدوارانه، واقع‌بینانه و منتقدانه این راه را ادامه می‌دهند.
منتقدان امیدوار واقع‌بین این حرکت مسعود پزشکیان را به فال نیک می‌گیرند، در کنارش می‌مانند تا مسیر را کم‌خطا طی کند، خطاها را هشدار می‌دهند، کژرفتاری‌ها را دقیق نظاره کرده و جار می‌زنند، اما هم‌زمان خویشتن و جامعه را به امیدواری منتقدانه فرامی‌خوانند. سرسخت و امیدوار.
منتقدان امیدوار واقع‌بین انتظار می‌کشند تا شمار بیشتری از شایستگان بلندنظر، نامزدهای بیرون آمده از کمیته‌ها باشند. اما واقع‌بینانه می‌دانند که خروجی دهه‌ها بی‌سامانی سیاسی می‌تواند شماری از کمترشایستگان یا حتی ناشایستگان نیز باشد. فرصت ناامیدی نیست، اما می‌توان منتقدانه هوشیار بود، پزشکیان و شایستگان اطرافش را تنها نگذاشت، و در میان همه دشواری‌ها به بهبود شرایط ایران فکر و برایش عمل کرد.
