تفاهم در کابینه با سیستم ۵۰، ۵۰ تخریب می‌شود. در شرایطی هستیم که اختلاف نظر در کابینه، آخرین چیزی است که لازم داریم. اگر قرار است جریان‌های مختلف در کابینه حاضر باشند باید ترجیحا جریان‌هایی باشند که با هم همفکری دارند. مگر این که آقای پزشکیان افرادی را پیدا کند که حق و عدالت و منطق را بر جریان سیاسی ارجحیت می‌دهند و درگیری سیاسی پیدا نمی‌کنند.
فرارو- مدت زمان زیادی تا اعلام فهرست اعضای کابینه دولت چهاردهم باقی نمانده است، با این وجود، واکنش‌های پیش از موعد به کابینه احتمالی مسعود پزشکیان ادامه دارد.
به گزارش فرارو، غلامعلی حدادعادل عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره نوع انتخاب اعضای کابینه گفته است: «اگر شخص آقای پزشکیان در نهایت تصمیم بگیرند که قاعدتاً خودشان نیز تصمیم می‌گیرند حرف من هم جسارت تلقی نشود، ولی اگر خدایی نکرده اینطور باشد که یک فهرستی جلوی ایشان بگذارند و بگویند این افراد را به مجلس ببرید ممکن است که دردسرساز باشد.»
این اظهار نظر با واکنش‌هایی رو به رو شده است و برخی معتقدند این نوع واکنش به وزاری احتمالی می‌تواند منجر به این تلقی شود که سوء گیری‌هایی نسبت به کابینه مسعود پزشکیان از سوی برخی جناح‌ها وجود دارد، با این وجود برخی دیگر نیز با خط فکری حدادعادل موافقند و می‌گویند او به نکته درستی اشاره کرده است، با توجه به این شرایط پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که، آیا نظر غلامعلی حداد عادل منطقی است و اینکه نسبت اعضای جناح‌های مختلف در کابینه چگونه باید باشد؟ عزت الله یوسفیان ملا، فعال سیاسی اصولگرا و نماینده ادوار مجلس در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
عزت الله یوسفیان ملا به فرارو گفت: «آقای حدادعادل خود به یک جریان خاص سیاسی وابسته است و تصور ایشان این است که اگر آقای پزشکیان، خود، تصمیم گیرنده باشد، فراجناحی‌تر و به دور از خط و خطوط تصمیم می‌گیرد و اگر بخواهد جریانات را دخالت دهد، همه جریانات را به یک اندازه دخالت خواهد داد. اما نظر آقای حداد این است که اگر مدیریت انتخاب افراد به یک جمع اعطا شود، فقط یک جریان، تشکیل دهنده دولت خواهند بود و نگرانی ایشان هم این است که اصلاح طلبان، پست‌ها و سمت‌ها را تسخیر کنند. همه ما از آقای پزشکیان یک شناخت واحد داریم و می‌دانیم ایشان در تصمیمات فرد مستقل است و اگر، خود تصمیم گیرنده باشد، به دور از جریانات سیاسی و فقط در جهت لیاقت و شایستگی‌ها تصمیم می‌گیرد و این موضوعی است که ما بار‌ها و بار‌ها دیده ایم، اما اگر افراد دیگری بخواهند دخالت کنند، این نگرانی از سوی برخی ناظران وجود دارد که مبادا آقای پزشکیان به علت ماخوذ به حیا بودن، بیش از حد لازم به نظرات واصله توجه کنند و از هدف اصلی خود که همان وفاق ملی است، دور شوند.»
وی افزود: «البته فارغ از نظر آقای حداد، سایر دوستان هم می‌دانند که اگر آقای پزشکیان، شخصا وارد عمل شده و تصمیم گیری کند، معمولا تصمیمات خوبی می‌گیرد. اما اگر قرار باشد اطرافیان آقای پزشکیان قصد فشار آوردن به ایشان را داشته باشند، جای نگرانی وجود دارد. هرچند مشورت کردن با دیگران برای انتخاب وزرا هیچ چیز عجیبی نیست، اما انتظار می‌رود این مشورت‌ها به دور از جریان‌های سیاسی به نتیجه برسد. آقای پزشکیان فقط از آقای حدادعادل فهرست اسامی نخواسته است. از دیگران هم خواسته است. اما ممکن است این تصور در ذهن آقای حداد شکل گرفته باشد که آقای پزشکیان فقط از ایشان نظر خواسته یا نظر ایشان بر سایرین برتری دارد. اما این ذهنیت درست نیست.»
یوسفیان ملا ادامه داد: «تا جایی که من اطلاع دارم، آقای پزشکیان از بسیاری از افراد مشورت و فهرست اسامی خواسته اند. در ضمن خود آقای پزشکیان نیز در سخنرانی هفته گذشته خود نیز صراحتا اعلام کرده اند که از جریان ها، گروه‌ها و افراد نظرسنجی کرده اند و هر یک نیز نیرو‌های خود را معرفی کرده اند؛ بنابراین مشخص است که آقای پزشکیان، از همه، به دور از هر نوع تعصبی، نظرسنجی کرده اند. آقای پزشکیان از آقایان ناطق، لاریجانی و بسیاری دیگر هم فهرست خواسته است. پس همه چیز دور نظر جناب آقای حداد نمی‌چرخد و قرار نیست کل کابینه روی نظر ایشان بسته شود.»
این فعال سیاسی اصولگرا در ادامه گفت: «نگاهی به انتخاب معاون اول آقای پزشکیان، تا حد زیادی، جهت گیری دولت آقای پزشکیان را برای ما روشن می‌کند. آقای عارف یک اصلاح طلب تمام عیار است و کسی نمی‌تواند سمت و سوی فکری ایشان را انکار کند. ایشان سال‌های سال در این جریان حضور پررنگ داشته اند و عملا هیچکس نمی‌تواند اهمیت اصلاح طلب بودن ایشان را انکار کند. البته آقای عارف، از جمله اصلاح طلب‌های منطقی و بی حاشیه است. با توجه به حضور آقای عارف در سمت معاون اولی، بعید می‌دانم سایر اعضای کابینه منطبق بر آن چه آقای حداد در ذهن دارد بسته شوند و احتمالا طیفی میانه رو‌تر را در کابینه خواهیم دید. با توجه به تجاربی که از گذشته داریم، این موضوعات تا حدودی قابل حدس است. اصلا به لحاظ تشکیلاتی و حزبی نیز روال کار همیشه همین است که افرادی که عضو حزب هستند، ارجحیت بالاتری دارند و بیشتر هم محتمل است انتخاب شوند. البته هیچکس نمی‌تواند مدعی شود، نظرات همه اعضای یک جریان سیاسی با هم منطبق است و نظرات افراد می‌تواند بسیار متفاوت باشد. اما اعضای یک جریان در نهایت همفکر هستند. احتمال می‌دهم تعداد افرادی که از جریان دیگری وارد کابینه می‌شوند محدود خواهد بود یا شامل رادیکال‌ها نمی‌شود.»
وی افزود: «فرض کنیم نصف افرادی که در راس دولت قرار دارند از اصولگرا‌ها و نصف از اصلاح طلب‌ها باشند، خب با این شرایط، کار دولت خوب پیش نمی‌رود و حتی ممکن است به نتیجه نرسند. وقتی افکار و عقاید متفاوت باشد، اعضای دولت در تصمیم گیری به سختی اجتماع نظر پیدا می‌کنند. اما اگر اقلیتی از جریان اصولگرا وارد کابینه شود، احتمال موفقیت کابینه افزایش یافته و موفقیت بالا می‌رود. تفاهم در کابینه با سیستم ۵۰، ۵۰ تخریب می‌شود. در شرایطی هستیم که اختلاف نظر در کابینه، آخرین چیزی است که لازم داریم. اگر قرار است جریان‌های مختلف در کابینه حاضر باشند باید ترجیحا جریان‌هایی باشند که با هم همفکری دارند. مگر این که آقای پزشکیان افرادی را پیدا کند که حق و عدالت و منطق را بر جریان سیاسی ارجحیت می‌دهند و درگیری سیاسی پیدا نمی‌کنند. قانون باید فصل الخطاب باشد که اگر نباشد، دولت چهاردهم به چالش کشیده می‌شود. نمی‌شود فراجناحی عمل کرد و همزمان افراد کابینه چند صدایی و چند جناحی عمل کنند.»
