حالا حکایت ثابتی است که روی فرم "تقاضای مسکن" نوشته که متقاضی مسکن نیستم! و بلافاصله هم منتشر کرده است که ایهاالناس در جریان باشید که می‌توانستم وام بگیرم، ولی نگرفتم.
عصر ایران در یادداشتی به حواشی اخیر پیرامون امیر حسین ثابتی پرداخت.
این رسانه نوشت: امیر حسین ثابتی، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی با انتشار فرم درخواست مسکن سازمانی مجلس نوشت: «دو ماه قبل گفتند به نمایندگان تهران خانه سازمانی داده نمی‌شود، اما اگر خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم به اسم خودم یا همسرم نباشد می‌توانم از طریق مجلس "وام ۵۰۰ میلیونی" تحت عنوان "ودیعه مسکن" بگیرم.
با اینکه همین سال گذشته برای گرفتن وام ۹۰ میلیونی فرزند سوم، از این بانک به آن بانک رفته بودم و در نهایت به خاطر اینکه نتوانستم ضامن جور کنم، بی خیالش شدم گرفتن وام ۵۰۰ میلیونی آن هم ۴٪ برایم بسیار جذاب بود و هیچ منع قانونی هم نداشت، اما این وام را به دو علت نگرفتم:
۱. با خودم عهد کردم به جذابیت‌های مسئولیت عادت نکنم تا بعدا که در این جایگاه نیستم، پست و مقام نداشتن برایم مثل بازی مرگ و زندگی نباشد.
۲. اگر صبح تا شب مسئولان بانک مرکزی و وزارت اقتصاد و... میگویند پول نیست تا به مردم عادی یک وام ۵۰ میلیونی بدهیم، یک راهش سخت گرفتن به خود مسئولین و جلوگیری از ریخت و پاش هاست. اما نمی‌دانستم همزمان رئیس و سایر اعضای بورس وام‌های میلیاردی برای خودشان گرفته اند! البته در این مسیر مصمم‌تر خواهم شد و همانطور که در نطق اولم نیز گفتم معتقدم اگر به مسؤولان سخت گرفته نشود، به مردم آسان نخواهد گذشت.»
در این باره چند نکته قابل توجه است:
۱ - این که نماینده‌ای خود را ملزم بداند که وقایع اتفاقیه مجلس را به مردم گزارش دهد، اتفاق خوبی است. ثابتی از روز اول حضورش در مجلس، چنین کرده است. البته ما نمی‌دانیم همه چیز را می‌گوید با بعضی چیز‌ها را، ولی کاچی به از هیچی!
۲ - این که او، وام ۵۰۰ میلیونی با سود ۴ درصد را نگرفته هم کار پسندیده‌ای است؛ آن هم درست در بحبوجه وام میلیاردی مدیران بورس دولت سابق که رسوایشان کرد.
۳ - روی فرم نوشته شده است: "تقاضانامه درخواست مسکن سازمانی"؛ یعنی اگر کسی به مسکن سازمانی نیاز دارد، این فرم را پر کند و به واحد مربوطه تحویل دهد. جالب است که این نماینده مجلس، روی فرم تقاضای مسکن - که قاعدتاً برای تقاضای مسکن است - نوشته است تقاضای مسکن یا کمک هزینه مسکن ندارم!
میگویند کسی آگهی استخدام دید که نوشته بودند: "به یک مترجم مسلط به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و اسپانیولی نیازمندیم. " فوری گوشی را برداشت و زنگ زد و گفت: "خواستم خبر دهم که من به هیچ کدام از این زبان‌ها مسلط نیستم، گفتم که در جریان باشید و روی من حساب نکنید! "
حالا حکایت ثابتی است که روی فرم "تقاضای مسکن" نوشته که متقاضی مسکن نیستم! و بلافاصله هم منتشر کرده است که ایهاالناس در جریان باشید که می‌توانستم وام بگیرم، ولی نگرفتم.
در واقع، این وام هم برای نمایندگانی است که این مشکل را دارند و او مشکل نداشته و کاری معمولی کرده که نگرفته است و این، اساساً تبلیغات و تعریف از خود ندارد که بنویسد: "با خودم عهد کردم به جذابیت‌های مسئولیت عادت نکنم". در واقع اگر می‌گرفت جای انتقاد بود؛ این مثل آن می‌ماند که هر روز بگوید: من امروز به مجلس رفتم و غائب نبودم، چون با خود عهد کردم که در جلسات مجلس حاضر باشم!
۴ - وام ۵۰۰ میلیونی در برابر موقعیت‌های میلیاردی که نمایندگان با آن‌ها مواجه می‌شوند، عددی محسوب نمی‌شود. امیدواریم ثابتی و همه ۲۹۰ نماینده مجلس، در آن موقعیت‌ها، پرهیزکار باشند.
۵ - حالا که جناب ثابتی نوشته است «اگر به مسؤولان سخت گرفته نشود، به مردم آسان نخواهد گذشت»، بد نیست خدمتش عارض شویم که یکی از مصداق‌هایی که مسوولان سخت شان است این که از دایره افکار تنگ و محدود جناحی خارج شوند و مطالبات واقعی اکثریت مردم ایران را دنبال کنند و العاقل تکفیه الاشاره!
