لامبورگینی دیابلو SE۳۰، با طراحی خاص و عملکرد بی‌نظیر خود، یک شاهکار واقعی در دنیای خودرو محسوب می‌شود. این خودرو که با هدف رقابت در مسابقات طراحی شده است، همچنان با قدرت و زیبایی خود، علاقه‌مندان به خودرو‌های اسپرت را شگفت‌زده می‌کند.
دیابلو SE۳۰، یک مدل ویژه و محدود از خودرو افسانه‌ای دیابلو بود که در سال ۱۹۹۳ به مناسبت سی‌امین سالگرد تاسیس شرکت لامبورگینی معرفی شد. این خودرو با موتور تقویت‌شده و طراحی خاص، به نماد سرعت و قدرت تبدیل شد.
به گزارش عصر ایران، موتور SE۳۰ به لطف سیستم سوخت‌رسانی تنظیم‌شده، اگزوز جریان آزاد و منیفولد‌های ورودی منیزیمی، به ۵۳۰ اسب بخار (۳۹۰ کیلووات) افزایش قدرت یافت. خودرو همچنان از سیستم چهارچرخ محرک بهره‌مند بود و سیستم تعلیق برقی قابل تنظیم مدل VT را حذف کرد، اما به میله‌های ضد لغزش قابل تنظیم مجهز شد که می‌شد آنها را از داخل خودرو کنترل کرد.
وزن خودرو با جایگزینی شیشه‌های جانبی برقی با شیشه‌های ثابت پلکسی‌گلاس (با یک پنجره کوچک تهویه هوا مانند بسیاری از خودرو‌های مسابقه‌ای) و حذف ویژگی‌های لوکس مانند تهویه مطبوع، استریو و فرمان برقی کاهش یافت. صندلی‌های فیبر کربنی با کمربند‌های ایمنی ۴ نقطه‌ای و سیستم خاموش‌کننده آتش، ماهیت مسابقه‌ای خودرو را تقویت کردند.
در خارج، SE۳۰ با جلوپنجره‌ای اصلاح‌شده با مجرای خنک‌کننده ترمز و اسپویلر عمیق‌تر، در حالی که مجرای خنک‌کننده عقب به طراحی عمودی رنگی تغییر یافت، با سایر مدل‌های دیابلو متفاوت بود.
درب موتور دارای شکاف‌هایی بود که پنجره باریک عقب را می‌پوشاند، در حالی که یک اسپویلر بزرگ‌تر به عنوان تجهیزات استاندارد نصب شد. چراغ مه شکن عقب و چراغ پشتیبان عقب، که در دو طرف جلوپنجره عقب قرار داشتند، به سپر منتقل شدند؛ این تغییر در تمام مدل‌های دیابلو اعمال می‌شد. تکمیل تغییرات خارجی، چرخ‌های آلیاژی منیزیم ویژه، نشان‌گذاری SE۳۰ و رنگ جدید بنفش فلزی (که می‌توان آن را بنا به درخواست تغییر داد) بود.
تنها ۱۵۰ مدل SE۳۰ ساخته شد و از این تعداد، حدود ۱۵ مدل به مشخصات "Jota" تبدیل شدند (اگرچه ۲۸ کیت Jota تولید شد). "Jota" یک کیت اصلاح کارخانه‌ای بود که برای تبدیل SE۳۰ مسابقه‌محور به یک مسابقه‌دهنده واقعی در پیست طراحی شده بود، هرچند با هزینه از دست دادن قابلیت قانونی برای استفاده در خیابان.
در مدل Jota یک درب موتور اصلاح‌شده با دو مجرا که از بالای خط سقف بیرون زده بودند، هوا را به سیستم ورودی وارد می‌کردند؛ یک طراحی مشابه درب موتور بعداً در مدل دیابلو SV استفاده می‌شد. با تنظیم بیشتر موتور V۱۲ قدیمی دیابلو، قدرت خروجی آن به ۶۰۳ اسب بخار (۴۴۴ کیلووات) و ۶۳۹ نیوتن‌متر (۴۷۱ پوند فوت) گشتاور رسید. آینه دید عقب از داخل نیز برداشته شد، زیرا در ترکیب با درب موتور اصلاح‌شده کاملاً بی‌فایده بود و احساس مسابقه‌ای خودرو را بیشتر می‌کرد.
