جریانات غالب معماری ایران در دوره پهلوی اول، در دوره پهلوی دوم به یک جریان غالب و تأثیرگذار معماری مدرن تبدیل می‌شود. معماری مدرن شکل‌گرفته در این دوره، عمدتاً از مجرای کار‌های معماران و اندیشه‌های جریان‌ساز اروپا از جمله سبک بین‌المللی، مدرسه باهاوس، کار‌های لوکوربوزیه، فرانک لوید رایت، جیمز استرلینگ و... حمایت می‌شد و ماحصل آن صورت ایرانی معماری مدرن بود که با عنوان معماری شبه مدرنیستی نامگذاری گردید. جریانی موازی با جو غالب معماری مدرن ایران که عمدتاً از طریق تحصیلکرده‌های ایرانی، چه در داخل و چه در خارج، حمایت می‌شد، بین دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ خورشیدی شکل گرفت که شدیداً تحت تأثیر جریانات روشنفکری ایران در دهه‌های مذکور بود.
معماری شکل گرفته در این جریان، تلفیقی از معماری سبک بین الملل و بوم گرایی بود. اکثر آثار این جریان را تحت تاثیر اندیشه‌ها و مباحث مطرح شده اروپای بعد از مدرن و مباحث مطرح شده در پست مدرن میدانند. از برجسته‌ترین کار‌های این دوره، میتوان به آرامگاه بوعلی سینا در همدان، کار هوشنگ سیحون و ساختمان موزه هنر‌های معاصر اثر کامران دیبا اشاره کرد.
در ادامه تصاویری از یک خانه که معماری آن مربوط به دوره پهلوی دوم است را ببینیم:
منبع: چیدانه
