عباس پالیزدار (زادهٔ ۱۰ شهریور ۱۳۴۷) عضو هیئت تحقیق و تفحص مجلس هفتم از قوهٔ قضائیه بود. این کمیته به عنوان بخشی از کمیسیون اصل ۹۰، مسئولیت رسیدگی به پرونده‌های فساد دولتی و پیگیری روند بررسی آنها در قوه قضائیه را بر عهده داشت. مشارکت پالیزدار در این تحقیقات دو ساله در نهایت با دستگیری او در خرداد ۱۳۸۷ پایان یافت.
فرارو- عباس پالیزدار نامی بود که در دهه هشتاد و سال‌های ابتدایی دهه ۹۰ بسیار شنیده می‌شد. عضو هیئت تحقیق و تفحص مجلس از قوه قضائیه که در چند سخنرانی به افشاگری فساد‌های بزرگی پرداخت، اما در نهایت خود او بود که به زندان رفت. این روز‌ها بار دیگر نام پالیزدار به خاطر مصاحبه صریح و تفصیلی‌اش با پایگاه خبری دیدبان ایران بر سر زبان‌ها افتاده است. مصاحبه‌ای از جنس سخنرانی‌های دهه هشتاد که این بار شاید صریح‌تر از نمونه‌های پیشینش باشد.
به گزارش فرارو، پالیزدار یکی از شخصیت‌های جالب توجه در دو دهه اخیر است. او عضو هیئت تحقیق و تفحص مجلس از قوه قضائیه بود، اما پیشینه شغلی و تخصصی‌اش خیلی مشخص نیست. هرچند او در مصاحبه اخیرش به این مساله نیز تا حدودی پاسخ داده است. برخی به اشتباه او را نماینده مجلس خطاب می‌کنند در حالی که پالیزدار هیچ وقت در کسوت نمایندگی نبوده و به عنوان کارشناس و دبیر هیئت تحقیق و تفحص تحت نظر کمیسیون اصل ۹۰ مجلس کار کرده است.
او در مصاحبه اخیرش، نحوه ورود به هیئت را اینگونه تعریف می‌کند: «در آن مقطع زمانی، طرحی تحت عنوان «طرح شناسایی گلوگاه‌های مشکلات صنعت در تولید کشور» مطرح شد و بنده هم به عنوان رئیس خانه صنعت‌کار ایران و به عنوان یک تشکل صنعتی به مرکز پژوهش‌های مجلس ورود کردم تا این طرح را به ثمر برسانیم. از سوی دیگر موضوع تدوین چشم‌انداز ۲۰ساله مطرح بود و مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی پیشنهاد بنده را به آقای محسن رضایی - دبیر وقت مجمع مصلحت نظام - پیشنهاد کرده بود و در نامه خود نوشته بود: «حتما از ایشان در تدوین چشم‌انداز بیست‌ساله در بخش صنعت و تولید کشور استفاده کنید.» شروع همکاری من با مجلس و مجموعه تشخیص مصلحت نظام شروع شد. اما در آن زمان با افرادی مواجه شدیم که مدعی مبارزه با فساد بودند. مثل آقای زاکانی، آقای کاتوزیان، خانم آجرلو، آقای کامران و تعداد دیگری که شامل ۲۳ نفر از نمایندگان بودند. آنها بر این پایه ایستاده بودند که ما می‌خواهیم با فساد مبارزه کنیم.»
او سال ۱۳۸۹ نیز در مصاحبه‌ای که با روزنامه «سیاست روز» داشت، از عملکرد خود ابراز پشیمانی و سابقه همکاری خود با مجلس و از طریق مرکز پژوهش‌ها را از دوره مجلس چهارم اعلام کرد. پالیزدار به دنبال افشاگری‌هایش در ۲۱ خرداد ۱۳۸۷ بازداشت شد. مصاحبه‌ای که ۲۲ خرداد ۱۳۸۷ در سایت عصر ایران منتشر شده، نشان می‌دهد که فاطمه آجرلو نماینده وقت کرج در مجلس به عنوان دعوت کننده پالیزدار به این کمیته مطرح بوده است: «من به هیچ وجه از اینکه آقای پالیزدار را به هیئت تحقیق و تفحص دعوت کرده ام پشیمان نیستم و الان هم معتقدم ایشان در کار خود مهارت داشته و کارشناس خوبی بوده است و به همین دلیل هم از او برای همکاری در هیئت به عنوان کارشناس صنعت دعوت کردیم و بعد از خاتمه کار، ایشان قطع همکاری کرد و من هم قصد دارم از همه رسانه‌ها و خبرگزاری‌هایی که این شایعات را مطرح کرده اند شکایت کنم.»
طرح تحقیق و تفحص از قوه قضائیه، ۲۹ دی‌ماه ۱۳۸۳ در مجلس با ۱۶۵ رای موافق به تصویب رسید. این طرح ۱۰ آبان همین سال با امضای ۱۰۰ نماینده مجلس هفتم ارائه شده بود. بر اساس گزارش‌های موجود، محور‌های این طرح «بررسی وضعیت زندان هاى کشور، عزل و نصب‌های انجام گرفته در قوه قضائیه، بهره برداری شخصی مسئولان قضایی از اختیارات خود، عملکرد سازمان‌های تحت امر این قوه و نحوه رسیدگی به پرونده‌های فساد اقتصادی» بوده است. گزارش تحقیق و تفحص مجلس از قوه قضائیه در نهایت ۱ خرداد ۱۳۸۷ در صحن قرائت شد.
نام پالیزدار با سخنرانی در همدان در جامعه پیچید. او ۱۴ اردیبهشت یعنی دو هفته قبل از قرائت این گزارش در مجلس به دانشگاه بوعلی‌سینای همدان رفت و در سخنرانی خود به افشاگری نام‌ها پرداخت. دلیل این سخنرانی را می‌شود در این بخش از مصاحبه اخیر او پیدا کرد: «این گزارش در مجلس قرائت شد، اما اسامی به شکل الف، ب و جیم و… مطرح شد. از آنجایی که من با شهدا پیمان بسته بودم و در مجلس دست روی قرآن گذاشته بودم که اگر وارد شوم، مشروط بر این است که اسامی با حرف الفبا مطرح نشود و حتما افشاگری خواهم کرد. من اسامی را افشا کردم هر چند هزینه سنگینی مانند زندان را تحمل کردم.»
پالیزدار در سخنرانی همدان اسامی را به طور کامل گفت و دست به افشاگری زد. «خلاصه دیدم که یک آقایی آمده و نامه زده که پسرش معلول جسمی است. گفته می‌خواهم یک مؤسسه توانبخشی بزنم که پسرم هم برود در آن مؤسسه توانبخشی، دم دست خودم باشد. ۱۰۰ تا، ۲۰۰ تا، ۳۰۰ تا معلول را نگهداری کنیم در آنجا، پسرم هم مسئول آنها باشد. گفتند: باشد، خدا پدرت را بیامرزد. مؤسسه را که ثبت کرده و کارش را استارت زده، نامه زده به آقای […]گفته که من ساپورت نیاز دارم، نمی‌توانم خرج کنم که، باید نظام به ما کمک کند. چه‌کار کنیم؟ فلان معدن را، معدن سنگ دهبید فارس را بدهید به این آقا. آقا این سنگ مرمر بهترین سنگ مرمر دنیاست، از منابع انفال جمهوری اسلامی است. بدهیم به شما؟ بله، بدهیدش به من. معامله انجام شد و این معدن را به این آقا واگذار کردند. دوباره بعد از یک مدت گفت آقا این معدن کافی نیست، معدن […]زنجان را هم بدهید به ما. چهار تا را که ما پیدا کردیم...
[یکی از حاضر خواستار اعلام اسم فرد می‌شود] اگر اجازه بدهید، اسم نبرم. شاید بعضی‌ها خدای نکرده … [تعداد بیشتری خواستار اعلام اسم فرد مورد اشاره می‌شوند]خب بعضی‌ها معتقدند که اگر اسم بیاورید مردم نسبت به مذهبشان بی‌اعتقاد می‌شوند. من این اعتقاد را ندارم ها… مردم ما مذهبشان پایه و اساسش وصل نیست به علما، ولیکن بعضی‌ها، چون این اعتقاد را دارند من مراعات می‌کنم… [اعتراض جمعی. یکی از دانشجویان می‌گوید بگویید تا پشت سرش نماز نخوانیم.]نه دیگر، اگر بنا باشد ما بگوییم و شما نماز نخوانید که نمی‌شود… [ادامه همهمه]باشد، من چند موردی را اسامی‌اش را می‌گویم...»
پالیزدار دو هفته بعد از این سخنرانی و در خرداد ۱۳۸۷ با حکم سعید مرتضوی به عنوان دادستان تهران بازداشت شد و به زندان رفت. حکم بدوی ۱۰ سال زندان او در خرداد ۸۸ از سوی دادگاه با اتهام‌های اقدام علیه امنیت ملی، افشای اسناد محرمانه، خیانت در امانت، تحصیل مال نامشروع، تهمت، افترا و نشر اکاذیب صادر شد. در تیرماه ۸۸ وکیل او خبر داد که پالیزدار با سپردن وثیقه ۳۵۰ میلیون تومانی تا پایان دادرسی آزاد شده است. او سال ۸۹ در دادگاه تجدیدنظر از اتهام اقدام علیه امنیت ملی تبرئه شد، اما دادگاه اتهامات دیگر او که عبارت بودند از افشای اسناد محرمانه و خیانت در امانت و افترا را تائید کرد و محکومیت او به شش سال کاهش یافت. او مهرماه ۱۳۹۰ برای اجرای حکم بازداشت و به زندان معرفی شد. مدتی به خاطر عوارض شیمیایی و با نامه پزشکی قانونی از زندان آزاد شد. اما بعد از آن مشخص نیست که او چند سال از حکم زندان خود را گذرانده است. چون اخباری در این زمینه وجود ندارد.
