عادل فردوسی پور مجری شناخته شده همچنان یکی از چهره‌های ماندگار و تاثیرگذار در رسانه‌های ایران است.
سینما اعتماد نوشت: این روزها بازگشت عادل به گزارشگری با یک سری حواشی تازه مواجه شده. خب عادل با برنامه‌ی «۹۰» که به بررسی و تحلیل فوتبال ایران می‌پرداخت، سال‌ها به عنوان مجری پربیننده‌ترین برنامه‌ی ورزشی صدا و سیما شناخته شد.
این برنامه با پرداختن به موضوعات جنجالی و چالش‌برانگیز، در هر قسمت به نوعی گفتمانی بین جامعه فوتبال و تماشاگران ایجاد می‌کرد. با این حال، برخی منتقدان این برنامه را به جنجال‌آفرینی و ایجاد تنش‌های بی‌نتیجه متهم می‌کردند و می‌گفتند که «۹۰» تنها به آشکار کردن مسائل بسنده می‌کند و تاثیری در بهبود وضعیت فوتبال ندارد.
به نقل از برترین ها ، با وجود این انتقادات، توقف پخش برنامه‌ی «۹۰» یک خلا محسوس در صداوسیما ایجاد کرد. جایگزینی که صداوسیما برای این برنامه انتخاب کرد، با اجرای محمدحسین میثاقی و تیم متفاوتش هرگز نتوانست جایگاه «۹۰» را پر کند.
شخصیت کاریزماتیک و توانایی‌های منحصر به فرد عادل فردوسی‌پور در برقراری ارتباط با مخاطبان، ترکیب خاصی بود که بازگشت آن امکان‌پذیر نبود. به رغم تلاش‌ها، جای خالی فردوسی‌پور در رسانه ملی همچنان به چشم می‌خورد و بسیاری از علاقه‌مندان فوتبال این برنامه را متفاوت از سایر برنامه‌ها می‌دانند.
در سال‌های پس از توقف برنامه‌ی «۹۰»، فردوسی‌پور بیشتر اوقات خود را خارج از تلویزیون و به فعالیت‌های دیگر اختصاص داد. یکی از اتفاقات جالب توجه در این دوران، حضور او در دانشگاه صنعتی شریف در جریان اعتراضات 1401 بود. این حضور، پس از مدت‌ها دوری او از صحنه‌های عمومی، با واکنش‌های گسترده‌ای روبرو شد.
حضورش در دانشگاه به‌نوعی بازتاب‌دهنده جایگاه ویژه‌ی او در میان جامعه ایران و جوانان بود و همزمان، او را در معرض دید عموم قرار داد و بار دیگر این چهره‌ی محبوب و شناخته شده، در صدر اخبار و شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.
پس از چند سال دوری از گزارشگری، فردوسی‌پور با بازگشت به صحنه گزارشگری، بار دیگر مورد توجه قرار گرفت. اولین بازگشت او به گزارشگری، در فینال لیگ قهرمانان آسیا اتفاق افتاد، جایی که پرسپولیس به عنوان نماینده ایران حضور داشت.
این گزارش، با استقبال گسترده‌ای روبرو شد و طرفداران قدیمی او بار دیگر از شنیدن صدای فردوسی‌پور در گزارش‌های فوتبالی لذت بردند. گزارش اخیر او در مسابقه‌ی رئال مادرید و میلان، پس از پنج سال دوری، هم باعث شد تا بازگشتش به رسانه برای بسیاری از علاقه‌مندان خاطره‌انگیز شود.
یکی از مهم‌ترین تغییرات در فعالیت‌های رسانه‌ای فردوسی‌پور در سال‌های اخیر، رویکرد او در دعوت از سلبریتی‌ها و چهره‌های هنری به جای تمرکز صرف بر فوتبال بوده است. این تغییر به ویژه در برنامه‌هایی که در فضای آنلاین و خارج از چهارچوب صداوسیما تهیه می‌کند، به وضوح مشاهده می‌شود.
برخی این تغییرات را به عنوان تلاشی برای بازآفرینی تصویر جدیدی از خود و حفظ جایگاه در دنیای رسانه تفسیر می‌کنند. منتقدان او بر این باورند که فردوسی‌پور با دعوت از سلبریتی‌هایی نظیر همایون شجریان و کم‌تر پرداختن به فوتبال، از حوزه‌ی تخصصی خود فاصله گرفته و برای حفظ شهرت خود، به شخصیت‌های مطرح غیر ورزشی تکیه کرده است. با این حال، عده‌ای دیگر این تنوع را نشانه‌ای از گستردگی دیدگاه‌ها و تلاش او برای ایجاد گفت‌وگوهای اجتماعی و فرهنگی می‌دانند.
بازگشت فردوسی‌پور به رسانه‌ها با واکنش‌های متضادی روبرو شده. برخی از مخاطبان و فعالان رسانه‌ای، بازگشت او را نشانه‌ای از «گشایش» و تلاش برای فضای بازتر در رسانه‌ها تلقی می‌کنند و از آن استقبال می‌کنند. این افراد معتقدند که حضور فردوسی‌پور می‌تواند بار دیگر فضای نقد و تحلیل واقعی را به عرصه‌ی رسانه بازگرداند.
در مقابل، برخی جریان‌های تندرو و منتقدان سعی در ممانعت از این بازگشت دارند و حتی در شبکه‌های اجتماعی فضایی علیه او ایجاد کرده‌اند. این انتقادات و موضع‌گیری‌های متضاد، بازگشت فردوسی‌پور را به موضوعی دوقطبی و حساس در جامعه تبدیل کرده است.
با توجه به تاثیرگذاری فردوسی‌پور، برخی از منتقدان معتقدند که بازگشت او به صحنه رسانه، نمی‌تواند تاثیرات عمیقی در مسائل اجتماعی و اقتصادی کشور ایجاد کند. این افراد، با مقایسه‌ی گزارش‌های او با پخش نوای ربنای شجریان، این بازگشت را به عنوان یک حرکت نمادین می‌بینند و معتقدند که صرف گزارش‌های فوتبالی یا گفت‌وگوهای فرهنگی، نمی‌تواند از حجم مشکلات عمومی جامعه بکاهد.
با این حال، نمی‌توان نقش عادل فردوسی‌پور را در آگاهی‌بخشی و ترویج گفت‌وگوهای سالم نادیده گرفت. او با سابقه‌ی طولانی در برنامه‌سازی و گزارشگری، در این سال‌ها توانسته مخاطبان بسیاری را با مسائل روز آشنا کند و شاید این بار هم بتواند به‌نوعی نقش خود را در این زمینه ایفا کند.
عادل فردوسی‌پور همچنان یکی از چهره‌های ماندگار و تاثیرگذار در رسانه‌های ایران است که بازگشت او به عرصه‌ی عمومی، با چالش‌ها و فرصت‌های متعددی همراه است. جایگاه منحصربه‌فرد او در میان طرفداران فوتبال و حتی کسانی که پیگیر مسائل اجتماعی و فرهنگی‌اند، نشان‌دهنده‌ی قدرت تاثیرگذاری این چهره است.
با توجه به اینکه بازگشت او به رسانه و واکنش‌های جامعه به این بازگشت، تعیین‌کننده مسیر آینده‌ی او خواهد بود، باید دید که آیا او می‌تواند بار دیگر جایگاه خود را به عنوان صدای نقد و تحلیل در رسانه ملی تثبیت کند یا این بار نیز با موانعی جدید روبرو خواهد شد.
