پروژۀ معماری «ویلای ۱۰۲۸» که در زمینی به مساحت ۷۵۰ متر مربع در ساحل خانه‌دریای مازندران ساخته شده، یکی از ۲۵ خانه‌ای بود که امسال به جمع فینالیست‌های جایزه معمار در بخش تکواحدی مسکونی راه پیدا کردند.
این ویلا با رویکردی معاصر طراحی شده است که هدف اصلی آن احترام به بستر طبیعی و ایجاد هماهنگی میان انسان، طبیعت و معماری است. معماران این پروژه تلاش کرده‌اند تا با حداقل پیچیدگی، فرم‌هایی را ارائه دهد که در عین سادگی، کاربردی و معنادار باشند. ایده اصلی آن‌ها این بوده است که ساختمان نه تنها در طبیعت جای بگیرد، بلکه بخشی از آن شود و با آن هم‌زیستی کند.
به گزارش فرادید؛ اولین چیزی که دربارۀ این ویلا جلب توجه می‌کند، سپیدی یکدست آن است که حتی سقف شیروانی‌مانند بنا را نیز در بر گرفته و نه تنها تضادی زیبا با محیط طبیعی اطراف ایجاد می‌کند، بلکه با روشنایی و انعکاس نور، احساس فضایی باز و آرامش‌بخش را به وجود می‌آورد. این رنگ به ساختمان هویتی مینیمال بخشیده و حس آرامش و خلوص را در فضا تقویت می‌کند. فرم‌های منظم و حساب‌شده بنا نیز از شلوغی و بی‌نظمی پرهیز کرده و مفهومی از نظم و سکون را به نمایش می‌گذارند.
ساختار هندسی بنا نیز به دقت طراحی شده تا تعادلی میان خطوط مستقیم و فضاهای باز ایجاد کند. این ساختار علاوه بر اینکه با استفاده از خطوط ساده و زوایای دقیق، زیبایی بصری و هماهنگی با محیط را تقویت می‌کند، به نیازهای روزمره ساکنان خانه نیز پاسخ می‌دهد و فضاهای خصوصی و عمومی را از یکدیگر به بهترین نحو جدا می‌کند.
در قلب این ویلا، باغچه‌ای مرکزی قرار گرفته که به‌عنوان نقطه‌ای برای اتصال طبیعت، ساختمان و انسان عمل می‌کند. این باغچه نه تنها فضایی سبز و زنده را به داخل ساختمان آورده، بلکه به تهویه طبیعی و ایجاد حس پویایی در محیط کمک می‌کند. این فضای سبز به‌گونه‌ای طراحی شده که بخشی از تجربه زندگی در ویلا باشد و افراد بتوانند در عین بهره‌مندی از فضای داخلی، با طبیعت تعامل مستقیم داشته باشند.
نتیجه این طراحی، ویلایی است که با زبان ساده و شاعرانه، تجربه‌ای عمیق از زندگی در هم‌زیستی با طبیعت را به مخاطب ارائه می‌دهد.
