تراکتور به سختی از مخمصه‌ای که در دیدار مقابل الوکره گریبانش را گرفته بود، رهایی یافت.
پس از تساوی ۱-۱ تراکتور و تیم قطری در نیمه اول، کمتر کسی تصور می‌کرد که نتیجه این بازی ۳-۱ به سود الوکره بشود، به خصوص که تراکتور در نیمه دوم هم با همان آهنگ و ریتم، حملات به سمت دروازه سبز و زردپوشان را ادامه می‌داد. با این حال دو گل روی دو اشتباه دفاعی فاصله تراکتور را با کسب امتیاز از آخرین بازی‌اش در لیگ قهرمانان افزایش داد و حتی بیم آن می‌رفت که این فاصله بیشتر هم بشود، اما تعویض‌ها یکی پس از دیگری از راه رسیدند و تراکتور شکل متفاوتی پیدا کرد.
اولین تعویض تراکتوری‌ها، خروج سوکول چیکالشی و سپس بیرون کشیده شدن مهدی ترابی از ترکیب و همچنین خروج ریکاردو آلوز و دانیال اسماعیلی‌فر از زمین بود. به جای این بازیکنان سجاد آشوری، تومیسلاو اشترکالی، پوریا پورعلی و مهدی شیری وارد زمین شدند تا تراکتور نظم بهتری به خود بگیرد و موفق بشود با درخشش مهدی هاشم‌نژاد و امیرحسین حسین‌زاده در نقش پاسور دو بار دروازه حریف را فرو بریزد و با تساوی ۳-۳ زمین را ترک کند.
گل‌های زده تراکتور در این بازی آنقدر برای سرمربی تیم حریف ناراحت کننده بود که او قصد داشت یکی از بازیکنانش را کنار زمین به باد کتک بگیرد! از آنجایی که دراگان اسکوچیچ به سبک مربیان کروات، تیم خود را روی نفرات محدودی می‌چیند، حضور ۱۵ بازیکن در جریان بازی سرخپوشان مقابل الوکره فرصتی برای نیمکت‌نشین‌های تیم تبریزی بود تا خودی نشان بدهند و حتی یک گام به ترکیب اصلی نزدیک‌تر شوند یا حداقل رقابت را برای پوشیدن پیراهن اصلی بیشتر کنند.
تراکتور با این تعویض‌ها علاوه بر محکم کردن خط میانی و بستن حفره‌های دفاعی، در حمله هم با گرویی بیشتری به سمت دروازه حریف رفت و در نهایت هم موفق شد کامبک خوبی به حریف خود بزند، اگرچه آن حتی می‌توانستند این بازی را به سود خود تمام کنند.
