وارهول پیش از اینکه قوطی‌های سوپ را نقاشی کند، کنسرو هلوی دل مونته را که مادرش در کودکی به او میداد، نقاشی کرده بود. او بعداً برندهای آمریکایی دیگری از جمله بریلو و کوکاکولا را وارد آثار هنری خود کرد. حتی می‌توانیم بسیاری از پرتره‌های نقاشی شده وارهول از افراد مشهور را پاسخی به رسانه‌های جمعی و ایده تصویر یک شخص به عنوان یک برند تجاری تفسیر کنیم.
اندی وارهول، قوطی‌های سوپ کمپل، ۱۹۶۲
وارهول از دوران جوانی به فرهنگ مصرف‌گرایی، از جمله تبلیغات مجلات، افراد مشهور و مد علاقه داشت. این علاقه پایدار در شناخته‌شده‌ترین آثار هنری او در سال ۱۹۶۲ به‌ویژه در قوطی‌های سوپ کمپل که با دست نقاشی شده بودند، آشکار شد. این اثر یکی از آثار زیادی است که او با تصاویر برگرفته از فرهنگ تجاری ساخته و نقوش ساده و رنگهای جذاب تبلیغاتی را تجلیل کرده است.
وارهول پیش از اینکه قوطی‌های سوپ را نقاشی کند، کنسرو هلوی دل مونته را که مادرش در کودکی به او میداد، نقاشی کرده بود. او بعداً برندهای آمریکایی دیگری از جمله بریلو و کوکاکولا را وارد آثار هنری خود کرد. حتی می‌توانیم بسیاری از پرتره‌های نقاشی شده وارهول از افراد مشهور را پاسخی به رسانه‌های جمعی و ایده تصویر یک شخص به عنوان یک برند تجاری تفسیر کنیم.
اندی وارهول، قوطی سوپ کمپل (گوجه فرنگی)، ۱۹۶۲
یکی از دلایلی که وارهول نقوش قوطی سوپ را انتخاب کرد این بود که ارتباط بسیار نزدیکی با زندگی روزمره داشت. او به خوبی می‌دانست این قوطی‌های سوپ، قفسه‌های سوپرمارکت‌ها و کابینت خانه‌های سرتاسر آمریکا را پر کرده‌اند. او نقاشی‌های تک قوطی خود را به عنوان یک سری تکراری نمایش داد تا ماهیت تولید انبوه این کالا را منعکس کند. وارهول با آوردن چنین لوگوها و نقوشی از زندگی عادی به عالم نقاشی‌ها و پرینت‌های خود میخواست مرزهای بین هنر و زندگی را بشکند و نشان دهد تجربیات عادی باید روی دیوارهای گالری گنجانده شوند و هنر باید در دسترس همه مردم باشد. خود وارهول در اینباره گفته: «فکر نمی‌کنم هنر فقط برای افراد خاصی باید باشد. هنر باید برای توده مردم باشد.»
«لباس سوپ» اندی وارهول، ۱۹۶۶
وقتی جیره‌بندی هنوز زندگی بسیاری از مردم را سخت کرده بود، قوطی سوپ یک گزینه غذایی مقرون به صرفه و انبارکردنی بود. با نگاه به گذشته، سوپ نماد مناسبی از دوران پس از جنگ بود که وارهول آن را تجربه کرده بود. وقتی وارهول لباس‌های کاغذی ارزان‌قیمت و پوشیدنی خود را با نقوش سوپ کمپل خلق کرد، شکاف میان هنر و زندگی را بیشتر از میان برد. درست کردن لباس با مواد مقرون‌به‌صرفه به این معنی بود که تقریباً هر کسی می‌توانست برای خودش لباس اندی وارهول را بخرد.
اندی وارهول، تصویر کفش، ۱۹۵۵
وارهول جذب سادگی جسورانه و چشمگیر طراحی قوطی سوپ کمپل با رنگهای قرمز و سفید چشمگیرشان شد. او از گنجاندن متن در آثار هنری خود نیز لذت میبرد و بازتولید تبلیغات به او اجازه میداد در این عرصه تجربه کسب کند. از برخی جهات، حروف آراسته و تاب خورده لوگوی کمپل را میتوان با کارهای تصویرسازی قبلی وارهول مقایسه کرد، مانند تصاویر کفش او با نواحی دستنویس متنی به سبک شکسته و مایل.
اندی وارهول، نسخه ۲ سوپ کمپبل، ۱۹۶۹
یکی دیگر از دلایلی که وارهول سوپ را به عنوان موضوع نقاشی انتخاب کرد این بود که او عاشق سوپ بود! وارهول پیش از مشهور شدن، سالهای زیادی را به عنوان یک هنرمند بی‌پول در شهر نیویورک گذراند. غذای کنسروی، یک گزینه مقرون به صرفه بود که می‌توانست آن را با بودجه محدود همیشه داشته باشد. وارهول همیشه چیزهایی را که دوست داشت وارد آثار هنری خود میکرد و این شامل سوپ مورد علاقه‌اش هم میشد. او به قدری عاشق سوپ کمپل بود که به تولید آثار هنری بسیاری با نشان نمادین آن‌ها ادامه داد. او در مصاحبه‌ای درباره سوپ کمپل گفته: «قبلاً آن را میخوردم. فکر کنم مدت ۲۰ سال ناهار هر روز من همین سوپ بود!»
