موگویی

از بدو ورود به دهستان موگویی (استان چهار و محال بختیاری) اولین مانع توسعه جاده ناهموار و خطرناک در آن مشاهده می‌شود. علی رغم احداث مرکز بهداشت در روستای "سر آقا سید" حضور و اثر فاضلاب منازل بر کل زندگی روزمره ساکنان آن مشهود و رقت انگیز است. تقریبا میتوان گفت تمام روستا بوی تعفن فاضلاب می‌دهد. ازدواج زودهنگام دختران در سنین ۱۳ تا ۱۸ سالگی امری مرسوم است و گویی جزئی از زندگی روزمره آنان و در ردیف غرایز کاملا جسمانی مانند غذا خوردن، اجابت مزاج، خوابیدن و ... است. چهره‌ی زنان روستا بسیار مسن‌تر از سن واقعی آنان است و به طور تقریبی می‌توان گفت یک زن ساکن موگویی طی ۵ سال اول زندگی زناشویی خود ۳ کودک به دنیا می‌آورد. ترک تحصیل در مناطق موگویی امری مشهود است، این مهم علاوه بر نبود امکانات دلایلی هم، چون اجبار خانواده‌ها به ویژه بر سر دختران دارد. بسیاری از کودکان تحصیلات را تنها تا رده ششم ابتدایی می‌توانند ادامه دهند.

حدود ۵ هزار نفر سکنه روستا‌های دهستان موگویی در طول زمستان که این جاده مسدود می‌شود، مجبورند از مسیر‌های طولانی‌تری که به فریدون شهر استان اصفهان و الیگودرز استان لرستان منتهی می‌شود، رفت و آمد کنند.

برای رسیدن به بی آبه ناچار باید چندین ساعت در مسیرهای مالرو کوهستانی و در امتداد رودخانه تردد کرد که همواره با خطر سقوط از پرتگاه‌ها همراه است. مردم این روستا ماه‌های سرد سال را در خانه‌های سنگی زندگی می‌کنند و از ماه‌های اولیه بهار برای استفاده از مراتع ناچارند به آن سوی رود رفته و در چادر زندگی کنند.

فرماندار شهرستان کوهرنگ گفت: اکنون برف در دهستان موگویی به ارتفاع چهار متر رسید.