شادمهر راستین گفت: اینکه چرا در ایران فیلم سیاسی نداریم دلیلش این است که فیلم سیاسی بیانیه و ضوابط مشخص و تفکر سیاسی میخواهد و نه ایدئولوژی. یعنی فیلم در چارچوب بیانیه سیاسی ساخته شود و مسائلی را به چالش میکشد که در اجرای آن منشور سیاسی در جامعه پدید آورده است. در ایران چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب مرامنامهای راجع به جناح سیاسی نداریم که مانا و پویا و حداقل پنجاه سال باشد و نمیتوانیم به مباحث سیاسی حزبها ورود کنیم.
کیوان کثیریان منتقد سینما میگوید: رانتی وجود دارد که هر فردی از هر طیفی نمیتواند درباره آقای هاشمی یا دیگران فیلم بسازد. به طور مثال مستندی درباره یکی از اعضای خانواده هاشمیرفسنجانی ساخته که سریع توقیف شد، اما اثر جناح مقابل درباره یک فرد خاص به راحتی پخش میشود. پس این مسیر یک جاده یکطرفه است.