میتوانیم تفکر بیش از حد را با استفاده از تمثیل پشه در نظر بگیریم. بهجای آزاد شدن هیستامین ناشی از گزش که منجر به خراشیدن مکانیکی میشود، اغلب خود را در وضعیتی از ذهن مییابیم که در حال مرور، دوباره بررسی کردن و فکر کردن به چیزهایی که گفته شده، انجام شده یا به آنها اشاره شده است. این چرخه خود تقویتکننده است و با استفاده از آن تقویت میشود.
گاهی باید، بدون قطعیت، قدم برداشت بهسوی آیندهای که ازپیش نمیدانیم چگونه خواهد بود
وقتی داروین میخواست ازدواج کند، تصویر خیالانگیزی در ذهن داشت: «همسری خوب و مهربان که روی مبل نشسته، آتشی که روشن است، و شاید موسیقی و کتابی هم در کار باشد». به همین اندازه کارتونی و غیرواقعی. اما میشود پرسید: مگر چه کار دیگری از دستش برمیآمد؟ مگر ما آدمها پیش از اینکه کارهای بزرگ را واقعاً تجربه کنیم، چقدر میتوانیم هزینهفایدهشان را سبکسنگین کنیم؟ و حتی بیشتر از آن: چه میدانیم در آینده چه چیزی میتواند اوضاع را بهتر کند؟
نتایج تحقیقات جدید حاکی از آن است که عمل ابتدایی فکر کردن میتواند رشد تومورهای مرگبار مغزی را افزایش دهد.