طبقه علمی ایران

از چشم اندازی کلی، طیف نخبگان(نه به صورت مطلق) فکر می کنند که تلاشِ علمی آن ها لزوما به معنای رسیدنشان به مقصد مطلوب نیست و همین موضوع آن‌ها را در کانال مهاجرت قرار می دهد. کانالی که به باور آن ها این طیف را در سیستمی قرار می دهد که در قالب آن تلاشِ بیشتر به معنای کسب رشد و پیشرفت بیشتر است و متغیرهای میانی و غیرضروری دیگر ضرورتا ایفای نقش نمی کنند.