صید پره

فصل ماهیگیری از پاییز آغاز و تاپایان فروردین در مازندران ادامه دارد و صیادان در جدال با دریا به دنبال روزی خود هستند. بیش از ۴ هزار صیاد در قالب ۵۴ تعاونی پره با آغاز فصل صید تور‌های ماهیگیری را دریای خزر پهن می‌کنند.

صید ماهی‌های استخوانی در سواحل دریای خزر به روش تور اندازی که به آن صید «پره» می‌گویند، همه ساله در پاییز رونق می‌گیرد. در طول حدود ۳۰۰ کیلومتر نوار ساحلی گیلان، از آستارا تا چابکسر حدود ۳۶۰۰ صیاد در قالب شرکت‌های پره صیادی مشغول فعالیت هستند.

در صید ماهی به روش "پره" یک سر توری که معمولاً ۱۰۰۰ متر طول و ۷ الی ۱۰ متر ارتفاع دارد توسط قایق چوبی بزرگی در دریابه شکل حرف U انگلیسی گسترده می‌شود و سر انتهایی تور با فاصله حدوداً صد متری از نقطه اولیه به ساحل بازمی‌گردد. 

صید و ماهیگیری در سواحل دریای خزر به روش "پره" انجام می‌شود. در این روش، تور‌هایی با ارتفاع ۷ تا ۱۰ متر و طول ۱۲۰۰ متر به کمک قایق به صورت نیم‌دایره در فاصله‌ای مشخص از ساحل (با عمق ۱۴ متر) ریخته شده و پس از انباشته شدن از ماهیان استخوانی، شامل گونه‌های کفال، سفید و کپور، با تراکتور به ساحل کشیده می‌شود. نیرو‌های اصلی در انجام صیادی پره عبارتند از؛ سر صیاد، فوکا پوش (صیادان باچکمه‌های بلند)، تور ریز، چینت‌چی (مرمت کار تور)، قایقران و تراکتور ران.

صید «پره» یکی از قدیمی‌ترین روش‌های صید ماهی در حاشیه دریای خزر می‌باشد که قدمتی چند صد ساله دارد. در این روش یک سر توری که معمولاً ۱۰۰۰ متر طول و ۷ الی ۱۰ متر ارتفاع دارد توسط قایق چوبی بزرگی در دریا به شکل حرف U انگلیسی گسترده می‌شود و سر انتهایی تور با فاصله حدوداً صد متری از نقطه اولیه به ساحل بازمی‌گردد. در حال حاضر بنابر اظهارات اداره شیلات ۵۱شرکت در استان مازندران مشغول به کار صید در حاشیه جنوبی دریای خزر می‌باشند.

صیادان پره چالوس این روز‌ها بجای صید ماهی، کُنده‌های چوب را از دریا بیرون می‌کشند. سیل آبان ماه گذشته سبب شد تنه‌ها وسرشاخه‌های درختان که در بستر دریا باقی ماندند در دام گیر کرده و باعث پاره شدن تور و فرار ماهی‌ها شود. این تنه‌ها از رودخانه «سرد آبرود» وارد دریا شده و تاکنون بالغ بر ۲۰ تن چوب از ساحل جمع آوری شده است.

صید «پره» یا «تور گستر» یکی از قدیمی‌ترین روش‌های صید ماهیان استخوانی از جمله ماهی سفید در حاشیه دریای خزر می‌باشد که قدمتی چند صد ساله دارد. در این روش یک سر توری که معمولاً ۱۰۰۰ متر طول و ۷ الی ۱۰ متر ارتفاع دارد توسط قایق چوبی بزرگی در دریا به شکل حرف U انگلیسی گسترده می‌شود و سر انتهایی تور با فاصله حدوداً صد متری از نقطه اولیه به ساحل بازمی‌گردد. در زمان‌های قدیم کشیدن و جمع کردن تور توسط نیروی صیادان و با کمک حیوانات صورت می‌گرفته‌ است و صیادان با خواندن اشعار محلی انسجام و شور ویژه‌ای را ایجاد می‌کردند. اما امروزه این کار توسط نیروی مکانیکی تراکتور صورت می‌گیرد.