یادداشتی از صادق زیباکلام
شاید آقای روحانی هم همچون آقای هاشمی رفسنجانی،و همچون بسیاری از مسئولینِ دیگرکه در برابر شعار مرگ بر مخالفین سیاسیشان سکوت رضایتمندانهای هم میکنند، و ایبسا، لبخندی هم بر لب میآورند، هیچوقت تصور نمیکردند که روزی ممکن است علیه آنان هم همان شعار داده شود.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
دشمنان؛ همیشه در کمینند. اما در داخل چرا را بستر برای آنان آماده میکنیم؟! دشمن یقینا اگر در داخل، جای پا نداشته باشد هیچ غلطی نمیتواند بکند. چرا باید قند در دل عدهای آب شود که جمعیتی بیایند به خیابانها و شعارهای مرگ بر روحانی و مرگ بر دولت سر بدهند؟! فکر نکرده بودند که به این حد اکتفا نخواهد شد؟ و ندیدیم که ادامه شعارها و تحرکات هنجارشکنانه به کجاها رسید؟!