سرای احسان

حیف نمی‌تونم ببوسمت. می‌ترسم مثِ من مریض شی/هی سرمو می‌کوبید به دیوار. هی می‌کوبید. هی می‌کوبید. محکما!/ از خدا بی‌خبرا فکر می‌کنن من مریضم. منو اوردن وسط یه مشت دیوونه/ دفعه بعدی که اومدی واسم لاک میاری؟ لاک بنفش. بنفش پررنگ/ چرا هیشکی احترام موی سفید منو نگه نمی‌داره؟/ سیف‌الله شبا یواشکی میاد تو آسایشگاه و منو بغل می‌کنه/ آدمایی که زیاد سختی می‌کشن خوب می‌مونن/دیشب مهین چاقو رو برداشت، فرو کرد تو چشمم.چرا هیشکی جلوشو نمی‌گیره/ به نظرت من مریضم؟»/