شور و شعفی که این روزها نزد رجال سیاسی به وجود آمده در شرایطی است که هنوز هم در این شهر به زنان علاقهمند به فوتبال اجازه داده نمیشود در دیداری که تماشاگران مرد هم حضور دارند به ورزشگاه بروند. امری که البته استاندار ابراز امیدواری کرده از این به بعد شکل بگیرد و زنان هم بتوانند در ورزشگاه در روزی که محرومیتی برای تماشاگران مرد رقم نخورده، بازی تیم مورد علاقهشان را از نزدیک ببینند. فعلا تا زمانی که چنین برنامهای بهطور درست و اصولی اجرا شود و زنان اصفهانی هم از چنین ممنوعیتی خارج شوند، تغییر فضای به وجود آمده در این شهر آنهم در عرض کمتر از یک سال میتواند سوژه درخوری باشد.
آیا قرار است فقط مسئولان و افراد خاص بتوانند به صورت خانوادگی در فوتبال ایران به ورزشگاه بروند؟ فعلا که تا زمان عملیشدن چنین پروژهای این پرسش بدون پاسخ میماند ولی واقعیت این است که اگر چنین موردی عملی شود، علاوهبر شکلگیری یک نارضایتی دیگر، تبعیض موجود هم دوباره بیداد خواهد کرد.
مسئلهای که ذهن را درگیر میکند این است که چرا برای مسابقهای که یک پای آن مداحان هستند، ورود زنان به ورزشگاه و تماشای خانوادگی این مسابقه ایرادی ندارد ولی برای بقیه مردم عادی چنین موردی ایراد بزرگی تلقی میشود