فیلم معکوس

آدمی مثل محمدرضا گلزار گناهی ندارد. او در خارج از ایران در سالنی کنسرت اجرا می‌کند که اگر کسی لایق حضور در آنجا باشد، قطعا شخصی در قامت محمد‌رضا شجریان است. از طرفی، مخاطب هم متوجه نیست به چه دلیل برای این کنسرت بلیت خریده است؟ برای صدای او؟ دیدن چهره او یا لذت‌بردن از موسیقی؟ از همه بدتر مردم برای این اشتباه پول خرج می‌کنند. به‌مرور این سلیقه در جامعه تزریق می‌شود و عام‌گرایی بسط بیشتری پیدا می‌کند

معکوس، به فضای اجتماعی امروز اشاره می‌کند، حتی به شکلی خفیف و ظریف نقد قدرت کرده است. این ویژگی‌ها فیلم را از یک درام تجاری و قهرمان‌محور صرف دور کرده و به آن بعد می‌دهد.