برتراند راسل

برای نشان دادن مضحک بودن وضعیت کنونی ما، برتراند راسل از ما می‌خواهد که یک سناریو در مورد تولید سوزن را تصور کنیم. فرض کنید تولید سوزن جهان به‌اندازه کافی با کارگرانی که روزانه هشت ساعت کار می‌کنند تأمین می‌شود. حال اگر کسی ابزاری اختراع کند که کارایی هر کارگر را دو برابر کند، چه اتفاقی می‌افتد؟

برتراند راسل در کتاب مشهور خود «در ستایش بطالت» ضمن دفاع از بطالت، کار را شر ضروری برای زیست اجتماعی آدمی می‌داند. راسل می‌گوید کار فی‌نفسه هیچ ارزش ذاتی‌ای ندارد بلکه نگاه ما باید به امری باشد که آن را نه به جهت هدفی غیر از خود آن چیز بلکه برای خودش تولید می‌کنیم: ادبیات، هنر و فلسفه. ارزش این دست‌آورد‌ها در بی‌استفاده بودن خاص آن‌ها آشکار می‌شود و این به سبب فراغت کافی‌ای است که برای پرداختن به تولید و خلق آن‌ها در دست داریم. اما می‌توان در برابر نظر راسل مقاومت کرد.

جالب است بدانید راسل ریاضیدان چیره‌دستی هم بود و پارادوکس ‏راسل که منجر به تعمیق و گسترش نظریه مجموعه‌ها شد ازجمله دستاورد‌های او در علم ریاضی است. از برتراند راسل ‏مقالات و کتاب‌های بسیاری برای علاقه‌مندان فلسفه به جای مانده است. ‏