همین نفوذ و قدرت حضور ایران در عراق که در روابط بین ایران با چهرههای صاحبنفوذ این کشور نیز نمود دارد، زمانی که مردم این کشور از فساد و ناکارآمدی گسترده حاکمان خود به تنگ میآیند، در قالب استدلالی نمود پیدا میکند که در کنار انتقاد از حاکمان و سیاستمداران ناکارآمد، ایران را نیز بهعنوان یکی از حامیان این سیاستمداران هدف انتقاد قرار میدهد.