فرارو- رهبران اروپایی که با وجود بحران مالی این قاره هنوز قدرت را به دست دارند، کم نیستند. اما رهبرانی که حتی گمان سقوط شان هم نمی رفت حال دیگر قدرتی ندارند. برخی حتی با وعده بهبود بخشیدن به شرایط توانستند بر تعداد آراء خود بیافزایند اما شرایطی به مراتب بدتر را برای کشورشان رقم زدند. شخصی مانند برلوسکنی که هیچ چیز، حتی رسوایی های بی شمارش هم نتوانسته بود چنگال وی را از دامان قدرت جدا کند، با بحران مالی اروپا سقوط کرد. در این گزارش به بررسی شرایط شش رهبر اروپایی دیگری که در پی بحران مالی این قاره سقوط کردند پرداخته شده است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، در بخش نخست این گزارش به کناره گیری افرادی چون گیر هارد از ایلسند، آیوارس گودمانیس از لتونی، فرنس گیورسانی از مجارستان، ویکتور یوشچنکو از اوکراین، بریان کوون از ایرلند و گوردون براون از انگلیس اشاره شد. در ادامه شش رهبر اروپایی دیگر مورد بررسی قرار گرفته اند.
خوزه سوکراتس
پرتغال
از دست دادن قدرت: 21 ژوئن 2011 
شرایط: پرتغال گرفتار همان بحران بدهی شد که گریبان یونان و ایرلند را گرفته بود. سوکراتس نخست طی ماه مارس و پس از آنکه پنج حزب مخالف در پارلمان با برنامه ریاضت اقتصادی وی مخالفت کردند، استعفا داد. این برنامه که شامل کاهش مخارج و افزایش مالیات می شد، چهارمین دور برنامه کاهش مخارج بود که سوکراتس طی سال گذشته تلاش کرده بود به تصویب برساند تا در پی آن دریافت بسته کمکی 111 میلیارد دلاری اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول تصویب شود. سوکراتس ریاست دولت موقت این کشور را تا ماه ژوئن بر عهده گرفت و حزب سوسیالیست وی در نهایت در ماه ژوئن مغلوب حزب سوسیال دموکراتیک پرتغال شد.
وضعیت فعلی: پرتغال همچنان گرفتار یکی از عمیق ترین رکودهای اقتصادی جهان است و با نرخ بیکاری 13.6 درصد، انتظار می رود اقتصاد این کشور طی سال جاری 3 درصد کاهش بیابد. علیرغم اینکه نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی این کشور به حدود 105 درصد می رسد، مقامات پرتغالی از ثبات روند بدهی ها خبر می دهند.
جورج پاپاندرئو
یونان
از دست دادن قدرت: 10 نوامبر 2011 
شرایط: پاپاندرئو در سال 2009 قدرت را به دست گرفت و همان زمان وعده کمک به اقتصاد بحران زده یونان و پاک کردن کشور از مجموعه رسوایی های فساد مالی را داد. اما پس از دو سال تنها چیزی که برای این کشور به ارمغان آورد، برنامه های سختگیرانه ریاضت اقتصادی، اعتراضات خشونت آمیز عمومی و طرح های تحقیرآمیز نجات اقتصاد یونان بود. آخرین اقدام وی برنامه ای برای برگزاری همه پرسی در مورد بسته نجات این کشور بود که طلبکاران اروپایی یونان را به خشمگین کرد. لوئیس پاپادئوس، یکی از مقامات سابق بانک مرکزی اروپا با حمایت گسترده از بروکسل توانست جانشین پاپاندرئو شد.
وضعیت فعلی: پاپادئوس علیرغم برخورداری از اعتبار جهانی، اجرای برنامه ریاضت اقتصادی و لایحه برنامه نجات را با توجه به رویکرد خصمانه دولت و رای دهندگان، دشوار می بیند. طی هفته جاری پاپادئوس و رهبران سه حزبی که از دولت وی حمایت می کنند برنامه ای را بررسی خواهند کرد که شامل کاهش بحث برانگیز 22 درصدی حداقل دستمزدها می شود تا از این طریق بتوانند بسته کمکی جدید 130 میلیارد یورویی را دریافت کنند.
سیلویو برلوسکنی
ایتالیا
از دست دادن قدرت: 16 نوامبر 2011 
شرایط: نخست وزیر سه دوره ای ایتالیا از مجموعه رسوایی های جنایی و جنسی نجات یافت که می توانست اکثر سیاست مداران را چند سال زودتر به زیر بکشد اما سال گذشته برلوسکنی در حالی استعفای خود را اعلام کرد که دلیل اصلی خود را ناکامی در اجرای اصلاحاتی خواند که درگیری هایی را در حزب وی ایجاد کرده و شکافی را با متحد ائتلافی اصلی وی به وجود آورد. در پی استعفای برلوسکنی، جورجیو ناپولیتانو، رئیس جمهوری ایتالیا ماریو مونتی، اقتصاددان و یکی از مقامات سابق کمیسیون اروپایی را دعوت به تشکیل دولت کرد.
وضعیت فعلی: مونتی از زمان به دست گرفتن قدرت بسته ریاضت اقتصادی را ارائه داده که شامل افزایش شدید مالیات می شود و واکنش بازارهای جهانی به این بسته مبت بوده است. حال سران اروپایی با توجه به روش منطقی مونتی که پس از هزینه بالای استقراض ایتالیا در دوره برلوسکنی اجرا می شود، می توانند نفسی از سر آسودگی بکشند. در دوره برلوسکنی حجم استقراض ایتالیا به سطح استقراض یونان رسیده بود.
خوزه لوئیز رودریگز زاپاترو
اسپانیا
از دست دادن قدرت: 21 دسامبر 2011 
شرایط: زاپاترو که در سال 2004 به قدرت رسید، قصد داشت دو دوره چهار ساله را در پست نخست وزیر خدمت کند اما ورود اسپانیا به بدترین رکود اقتصادی طی 60 سال گذشته این کشور، نخست وزیر را مجبور به کناره گیری زودهنگام کرد تا حزب سوسیالیست فرصت بهتری برای بازسازی قدرت داشته باشد. با این حال حزب زاپاترو بدترین شکست از زمان روی آوردن اسپانیا به سمت دموکراسی را تجربه کرد. ماریانو راجوی، سیاست مدار محافظه کار با وعده اصلاحات گسترده اقتصادی روی کار آمد.
وضعیت فعلی: راجوی قدرت را با نرخ بیکاری 22.8 درصد و کسری بودجه 8 درصدی به دست گرفت. دولت وی طی ماه ژانویه برنامه ریاضت اقتصادی 20 میلیارد دلاری را به تصویب رساند و قصد دارد طی ماه آینده برنامه جدید کار را ارائه دهد.
امیل بوک
رومانی
از دست دادن قدرت: 6 فوریه 2012 
شرایط: اقتصاد رومانی طی سال گذشته با رشد همراه بود اما نه آنقدر که بتواند بوک که از سال 2008 بر سر قدرت بود را نجات دهد. وی طی هفته گذشته و در میان اعتراضات گسترده مردمی استعفای خود را اعلام کرد. بوک کاهش 25 درصدی دستمزدهای بخش دولتی و مالیات های جدید بر فروش new sales taxes را در دومین کشور فقیر اروپا به تصویب رساند تا شرایط لازم برای کسب وام های صندوق بین المللی پول را ایجاد کند. در پی استعفای وی، رئیس جمهور رومانی میهای رازوان اونگورینو، رئیس سرویس اطلاعات خارجی این کشور را به عنوان جانشین بوک معرفی کرد.
وضعیت فعلی: اونگورینو اعضای کابینه خود را معرفی کرده و در انتظار تصویب پارلمان است. بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته انتخابات ملی این کشور باید نوامبر آینده برگزار شود اما احتمالاً به تابستان کشیده خواهد شد. حزب اتحاد سوسیال لیبرال رومانی که از احزاب چپ گرا است در حال حاضر در نظرسنجی ها بر ائتلاف راست میانه که شامل احزاب بوک و اونگورینو می شود، پیشی گرفته است. انتظار می رود اقتصاد این کشور طی سال جاری میلادی حدود یک و نیم تا دو درصد رشد داشته باشد اما رومانی برای بازگشت به سطوح پیش از بحران راه بس درازی را در پیش دارد.
ایوتا رادیکووا
اسلواکی
از دست دادن قدرت: طی انتخابات آتی در 10 مارس 2012 استعفا می دهد 
شرایط: در اکتبر سال 2011 بود که نگاه جهان به سوی اسلواکی چرخید. اعضای کابینه نتوانستند رای اعتماد نمایندگان پارلمان را کسب کنند که با رای گیری بر سر گسترش کمک های مالی در منطقه یورو پیوند داده شده بود. در پی عدم کسب رای اعتماد کابینه، رئیس جمهور این کشور اعلام کرد رادیکووا تا برگزاری انتخابات زودهنگام ماه مارس بر سر قدرت می ماند. رومانی به عنوان یکی از فقیرترین کشورهای ناحیه یورو تمایل چندانی به مشارکت در افزایش حجم بسته کمکی به کشورهایی چون یونان ندارد چراکه خود با نرخ بالای بیکاری و رشد نه چندان سریعی روبرو است.
وضعیت فعلی: انتخابات جدید پارلمانی رومانی طی ماه مارس برگزار می شود اما رادیکووا در آن شرکت نخواهد کرد تا دوره قدرت اولین نخست وزیر زن اسلواکی به پایان برسد. انتظار می رود حزب چپگرای اسمر به رهبری رابرت فیکو پیروز این انتخابات باشد.
