"با کروات برخورد شود، تکلیف کت و شلوار و جلیقه و کفش‌های بندی چه می‌شود؟"

كراوات يك‌بار ديگر در ايران ممنوع شد. در شرايطي كه در شهر روزانه مي‌شود برخي از افرادي را ديد كه به هنگام تردد در كوچه و خيابان كراوات‏هاي رنگي به گردن دارند و تا همين چند روز پيش هم بر آنها حرجي نبود، اما جانشين فرمانده نيروي انتظامي اعلام كرده كه بيمارستان و شركت‌هاي خصوصي به طور سازمان‌يافته از آرايش غليظ و كراوات استفاده مي‌كنند و اين نهاد هم قصد دارد كه به جد با اين حركت سازمان‌يافته برخورد كند.

رييس سابق كانون وكلاي مركز، تاكيد دارد كه اگر قرار است با كراوات به عنوان نماد و نشانه‌اي غربي برخورد شود، پس تكليف كت و شلوار و جليقه و پيراهن و كفش‏هاي بندي چه مي‌شود؟ مصداق سازمان‌يافتگي از منظر سردار احمدرضا رادان اين‌طور اعلام شده است. اينكه برخي پرسنل بيمارستان‌ها از كراوات و آرايش غليظ استفاده كرده و در برخي بيمارستان‌ها حتي نگهبان و آسانسورچي را مجبور به استفاده از كراوات كرده‌اند.

اما بهمن كشاورز، حقوقدان مي‌گويد: «اتفاقا كراوات با استناد تحقيق انجام شده از سوي نيما پيشداديان ريشه ايراني و اسلامي دارد و اين‌طور نيست كه اصولا تقليدي از غرب به شمار‌ آيد. در مورد ريشه ايراني بودن كراوات گفته شده كه در اوستا 12 چيز را نياز مرد جنگي دانسته‌اند كه هشتمين آن كوئرس از ريشه كوئرت بود كه در زبان پهلوي به آن گريوپان مي‌گفتند و به روي زره بسته مي‌شد. همچنين در نقش رجب فارس نرسيده به نقش رستم، كه بنا بر نظر هرتسفلد مربوط به بابك، پدر اردشير بابكان مي‌شود، كوئرت را بر دور گردن بابك به وضوح مي‌توان ديد كه به روي زره بسته است. اين پارچه پهن را بزرگان و سرداران سپاه به صورت پهن و پيش‌سينه‌اي استفاده مي‌كردند و نمونه پهن آن در نقوش طاق‌بستان ديده مي‌شود.»

تقليد لويي چهاردهم از پوشش سپاه ايران
در تحقيق صورت گرفته از سوي نيما پيشداديان همچنين روايت شده كه در جنگ‌هاي ايران و يونان ارتش هخامنشي براي رسيدن به يونان راه درازي را طي مي‌كرد و گاه گروه‌ها و قسمت‌هايي از اين ارتش به جهاتي از بدنه سپاه جدا مي‌شدند و گاه راه خود را پيدا نمي‌كردند و حتي به ناچار در مناطق ديگري ساكن مي‌شدند. برخي از اقوام و ملل ساكن در اروپا بازماندگان همان ارتش هخامنشي هستند و گويا مردم كرواسي از آن جمله‌اند. همچنين اجداد مردم كرواسي از نژاد «سيت» هستند كه تيره‌اي از مادها بوده و نوادگان آنها اينك در قزوين كنوني ساكن هستند.

نقل شده كه نخستين رييس‌جمهور كرواسي در سفري كه به ايران داشت گفته كه من در اينجا احساس بيگانگي نمي‌كنم چراكه ما هم نژادي ايراني هستيم. قسمتي از ارتش لويي‌چهاردهم كراوات‌ها بوده‌اند كه از همين دستمال‌های دور گردن و به روي زره استفاده مي‌كردند. لويي چهاردهم اين پوشش را پسنديد و استفاده از آن را براي سربازان و ساير نظاميان و بلندپايگان الزامي كرد و رفته‌رفته مردم عادي نيز از آن استفاده كردند.

تكليف جليقه و كت‌شلوار غربي چه مي‌شود
بهمن كشاورز مي‌گويد: «در خبر آمده است كه رياست محترم نيروي انتظامي با افرادي كه آرايش غليظ داشته باشند يا اينكه از كراوات استفاده كنند، برخورد خواهد كرد. اينجانب در مورد غلظت يا رقت آرايش تخصصي ندارم و به همين دليل در اين زمينه اظهارنظر نمي‌كنم اما در مورد كراوات بايد بگويم كه صرف‌نظر از اينكه اگر انتصاب قطعاتي از لباس به غرب موجب برخورد شود، آن‌گاه در مورد كت‌شلوار و جليقه و پيراهن معمولي و كفش بندي و انواع كلاه نيز تاملاتي وجود خواهد داشت؟ نكته اين است كه اگر هم در قرن‌هاي اخير شرقيان و اهالي شرق اين قطعه از لباس را از اهالي غرب اقتباس كرده باشند، در واقع اقتباس نيست بلكه اين پوشش ريشه در سرزمين‌هاي شرق داشته است.»

اخطار كتبي داده بوديم
رادان نيز كماكان تاكيد دارد كه موضوع منع استفاده از كراوات را پيش از اين به صورت كتبي اعلام كرده بوديم اما الان به صورت جدي به آنها اخطار مي‌دهيم كه استفاده از كراوات و آرايش غليظ را در بيمارستان‌ها جمع كنند و چند روز بيشتر فرصت ندارند.

كشاورز درباره دلايل ديگر ريشه‌هاي بومي بودن پوشش كراوات به سخنان استاد فقيد، رضا نوربها اشاره داشته و مي‏ افزايد: «نكته ديگر اينكه درباره استفاده مسلمانان از اين پوشش گفته شده است كه در جنگ‌هاي صليبي سربازان و سرداران صليبي – بر حسب ميزان توانايي مالي خود – صليب‏هاي طلا و نقره يا آهن و مس بر گردن مي‏آويختند. مسلمانان كه از نظر مالي قادر به استفاده از فلزهاي گرانبها نبوده‌اند و در مورد طلا هم منع شرعي داشتند، به منظور اينكه وابستگي ايشان به سپاه اسلام مشخص شود، پارچه‌اي را به صورت حرف ميم گره مي‌زدند و به گردن مي‌آويختند كه حرف نخست مسلم را نشان مي‌داد. ظاهرا اين ابتكار را كراوات‌ها – كه به شرح پيش‌گفته از دوران باستان و از ايران آن را آموخته بودند- ابتدا به كار بردند و ديگران هم به ايشان تأسي كردند.»

به گفته وي، اين نظر دور از ذهن نيست، چراكه در دست به دست شدن‌هاي مكرر مناطق در جنگ‌هاي صليبي جابه‌جايي اقوام مختلفي كه اسلام آورده بودند، شگفت‌انگيز نخواهد بود. اين مطلب به نوعي مويد مطلب قبلي است كه در مورد قشون لويي چهاردهم گفته شد. بنابراين صرف نظر از اين كار، اينكه قطعه‌اي از لباس چه كاربرد آن و بستن و جمع كردن يقه است، اين اندازه قابل بحث باشد و حتي در مورد آن‌ «برخورد» لازم آيد در جاي خود درخور تامل بسيار است.