روزنامه همشهری در شماره امروز خود در سرمقاله ای به ادعاهای دیروز روزنامه ایران درباره حضور قالیباف در برنامه «امروز ،دیروز، فردا» پاسخ داد.
متن این سرمقاله که توسط «حسین قربانزاده» سردبیر روزنامه همشهری نوشته است به این شرح است:
روز گذشته رسانه مکتوب دولت، از قالیباف به عنوان دشمن شماره یک دولت نام برد. روزنامه ایران دیروز در سرمقاله خود با عنوان "سنگ تمام" نوشت:
"... سنگ تمام معاونت سیمای سازمان صدا و سیما در اهانت به رئیس جمهور با دعوت از محمد باقر قالیباف دشمن شماره یك دولت در برنامه‌ای به مناسبت هفته دفاع مقدس نیز خود حكایتی جدا دارد، شهردار تهران در این برنامه كه در شب سخنرانی رئیس‌جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل پخش می‌شد به صراحت رئیس جمهور را دزد خطاب كرد و هر آنچه دل تنگش می‌خواست به وی نسبت داد."
همین روزنامه در همین شماره و در صفحه سه در ستون دیگه چه خبر؟ در مطلبی با عنوان جنگ با عراق یا رییس جمهور؟ درباره اظهارات قالیباف در برنامه دیروز امروز فردا، نوشت:
"... قالیباف در بخشی از سخنانش به صورت تلویحی رئیس‌جمهور را دزد خطاب كرد."
نکات زیر درباره این دو مطلب روزنامه ایران قابل تامل است:
1- جالب است این روزنامه در سرمقاله می گوید، قالیباف به صراحت رییس جمهور را دزد خطاب کرده و در صفحه سه همین شماره روزنامه می نویسد قالیباف به صورت تلویحی رییس جمهور را دزد خطاب کرده!
2- اما قالیباف در برنامه دیروز امروز فردا چه گفت:
"... ما به چه می‌گویم دزدی؟ یک وقتی کسی می‌آید و مثل این ۳ هزار میلیارد، این یک نوع دزدی است کمتر یا بیشتر جای تاسف دارد و برخورد. مردم هم انتظار دارند در هر سطحی برخورد شود و نتیجه‌اش را ببینند و در آن شکی نیست. اما یک دزدی بد‌تر از این دزدی هم داریم که بنده شهردار تهران که منابع بیت المال دراختیارم است، به خودم اجازه دهم برای آن شخصی تصمیم بگیرم. پول را نبرم درزندگی شخصی‌ام، ندهم به دوستانم، پول را بریزم در همین شهر اما شخصی براش تصمیم بگیرم. از کجا بدانم تصمیمم تصمیم درستی است. این پول را بر خلاف ضوابط خرج کنم از کجا بدانم این درست است؟! این دزدی بد‌تر از آن دزدی اول نباشد، بهتر نیست."
3- دقت کنید قالیباف نه اسمی از رییس جمهور محترم می برد نه اسمی از دولت و اتفاقا خودش را هم مثال می زند و یک امر زشت و مذموم یعنی "تصمیم شخصی برای بیت المال گرفتن" را نقد می کند. حال از نویسندگان مطالب یاد شده در روزنامه ایران و دوستان عزیز در دولت این پرسش ها مطرح می شود:
الف – آیا قبول دارید تصمیم شخصی گرفتن برای بیت المال و آن را خارج از دایره ضوابط و قوانین هزینه کردن، امر مذموم و ناپسندی است؟ اگر پاسخ شما منفی است یعنی این کار را نادرست نمی دانید که خب حرف دیگری باقی نمی ماند و می توانید از خواندن ادامه این نوشتار منصرف شوید. اما اگر پاسخ شما مثبت است یعنی قبول دارید که این کار مذموم و مضر به حال جامعه است حال به سوال بعدی پاسخ دهید:
ب – در اظهارات آقای قالیباف که نه صراحتا و نه تلویحا – بر خلاف آنچه در روزنامه ایران آمده است – نامی از آقای رییس جمهور و حتی دولت به میان نیامده و صرفا از یک امر مذمومی – به اعتراف شما در پاسخ به پرسش گذشته – نام برده شده است. حال پرسش بعدی این است، اگر شما هم این امر را ناپسند می دانید، قاعدتا باید بر اظهارات آقای قالیباف صحه بگذارید. پس ارجاع شتابزده این امر مذموم به دولت و شخص آقای رییس جمهور چه دلیلی دارد؟
ج – آیا این ارجاع اظهارات آقای قالیباف به دولت و آقای رییس جمهور، ناشی از آن نیست که دوستان روزنامه ایران و دولت، خود به اتخاذ تصمیمات شخصی در دولت معترف هستند؟ و هنوز که اشاره ای به مرجع و حتی ضمیر نشده، فریاد بر می آید که چرا به ما می گویید، دزد؟! برادران عزیز مگر هر کس هر کجا گفت دزدی کار بدی ست، شما باید واکنش نشان بدهید که چرا به ما می گویید دزد؟!
4- همانگونه که پیشتر گفته شد در سرمقاله روزنامه ایران، اعتراض شده بود که چرا از قالیباف، دشمن شماره یک دولت برای برنامه دیروز امروز، فردا دعوت شده است؟ به نظر می رسد به جای آن سوال باید به این پرسش پاسخ داد که چرا نباید از قالیباف دعوت کرد؟ بنده حتما آقای قالیباف را نه معجزه هزاره سوم می دانم و نه سفیر فطرت ها و نه ... آقای محمد باقر قالیباف یکی از مدیران جمهوری اسلامی است که در طول سی و سه سال گذشته و در فراز و نشیب های گوناگون و در مقاطع مختلف، نظام برای اندوختن تجربه و دانش مدیریتی او فرصت و هزینه صرف کرده است و او وظیفه دارد که تجربه و دانش خود را در مسیر خدمت رسانی به مردم و نظام جمهوری اسلامی به کار بندد.
5- به همکاران عزیز خودم در روزنامه ایران و دوستان گرامی در مجموعه دولت عرض می کنم که باور کنید قالیباف دشمن شماره یک شما که هیچ، اصلا دشمن شما نیست. ما هر دو، یک دشمن مشترک داریم و آن هم غلتیدن در دام هوی و هوس است، بی صداقتی با مردم است، تعطیل کردن خرد جمعی است، دشمن پنداری کارشناسان است، هدر دادن فرصت هاست، غنیمت دانستن قدرت است و در یک کلام دوستان عزیز، دشمن مشترک ما جهل است.
