زهیر توکلی از لعنی که علی موسوی گرمارودی بر صادق هدایت فرستاده بود، حمایت کرد.
این شاعر که فرزند احمد توکلی و داماد صادق زیباکلام است، با حمایت از لعنی که علی موسوی گرمارودی بر صادق هدایت فرستاده بود، گفت: کسانی که به آقای گرمارودی حمله کردند، بهتر است مشخص کنند که خط قرمزشان کجاست. اگر ایشان از نویسنده‌ای اعلام بیزاری کنند که در کتابش (توپ مرواری) نه تنها به امام حسین (ع) بلکه به مولا علی (ع) و حتا حضرت مریم مقدس (س) توهین کرده، چرا ما باید ناراحت بشویم؟
توکلی همچنین عنوان کرد: اگر مشکل تنها با کلمه لعن است، بروید تحقیق کنید و ببینید که آیا کلمه لعن از نظر کانتکست دینی مصداق توهین است یا مصداق عمل آگاهانه و مبتنی بر معرفت و شناخت؟ مترادف فارسی لعن می‌شود نفرین و نفرین یعنی نه آفرین. یک معنای آفرین ستایش است، اما معنای دیگر آن از آفرینش می‌آید و ما به کسی نفرین می‌کنیم که او را رودرروی نظام آفرینش می‌دانیم.
او سپس اظهار کرد: نفرین کردن نوعی گواهی است. وقتی من نوعی کسی را که به ناموس آزادگی خلقت توهین کرده، نفرین می‌کنم، با نفرین کردن یا نکردن من چیزی عضو نمی‌شود. کسی که به خود جسارت می‌دهد که به اولیا و انبیا نفرین کند، نفرین‌شده است؛ یعنی در برابر نظام آفرینش قرار گرفته و وقتی من می‌گویم نفرین خدا بر او، دارم موضع خودم را تعیین می‌کنم و برای قلب خودم حریم می‌کشم.
توکلی همچنین اضافه کرد: دوستان روشنفکر ما که بابت این‌که کسی به امثال آن آقای نویسنده بگوید بالای چشمت ابروست، ناراحت می‌شوند، در حالی که آن نویسنده‌های این‌ها نه امام‌شان هستند و نه پیغمبرشان و فقط نویسنده‌اند، باید پاسوز این قضیه هم بایستند که اگر بزرگان‌شان به مقدسات ما توهین کردند، این چیزها را هم بشنوند.
زهیر توکلی به عنوان مجری نشست «بررسی ظرفیت‌های داستانی واقعه عاشورا» در بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان سخن می‌گفت که علی موسوی گرمارودی چندی پیش در همین بنیاد بر صادق هدایت لعن فرستاد و گفت: شرم می‌کردم از خودم اگر بر صادق هدایت لعنت نمی‌فرستادم. خداوندا صادق هدایت را لعنت کن.
او با بیان این‌که نویسنده‌ی «توپ مرواری» (صادق هدایت) توهین‌های زشتی به امام حسین (ع) کرده است، تصریح کرد: وظیفه‌ی هر قلم به دستِ اهل قبله می‌دانم که حداقل به جوانان این کشور بفهماند که چه بی‌شرف‌هایی در این کشور قلم زدند که از امویان هم بدتر بودند؛ اسم‌شان هم صادق بود و هدایت مردم را بر عهده داشتند.
