وزیران امور خارجه ناتو درخواست ترکیه برای استقرار سپر دفاع موشکی پاتریوت در مرز ترکیه با سوریه برای مقابله با حملات احتمالی از سوی سوریه را به تصویب رساندند.
به گزارش شینهوا، وزیران امور خارجه 28 کشور عضو ناتو در نشست یک روزه‌ای اعلام کردند: بنا به درخواست ترکیه، ناتو تصمیم گرفته تا ظرفیت‌های دفاع هوایی این کشور را برای مقابله با حملات احتمالی از جانب سوریه و دفاع از ساکنان ترکیه افزایش دهد.
در ادامه بیانیه وزیران خارجه 28 کشور ناتو آمده است: ما از تمایل آلمان، آمریکا و هلند برای تامین موشک‌های پاتریوت برای ترکیه استقبال می‌کنیم. این سامانه دفاع موشکی تنها برای مقاصد دفاعی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
براساس این بیانیه، سامانه دفاع موشکی پاتریوت تحت فرماندهی عملیاتی نیروهای ائتلافی مستقر در اروپا، یکی از فرماندهی‌های استراتژیک ناتو عمل می‌کند.
وزیران امور خارجه 28 کشور عضو این ائتلاف نظامی افزودند: ما خواستار خاتمه ناآرامی‌ها در سوریه هستیم که نشانگر تهدیدی جدی علیه ثبات و امنیت در منطقه است. ما کاملا از اقدامات جامعه بین‌المللی برای یافتن یک راه حل صلح آمیز حمایت می‌کنیم.
آندرس فوگ راسموسن، دبیرکل ناتو نیز در کنفرانس خبری خود گفت، این یک تصمیم سیاسی است و وزیران امور خارجه 28 کشور عضو ناتو در خصوص مسایل تکنیکی نظیر چگونگی استقرار این موشک‌ها و مدت زمان استقرارشان به بحث نمی‌پردازند.
دبیرکل ناتو افزود: ما تمایلی به مداخله نظامی نداریم. این روند هیچ تغییری در جایگاه و موضع ما نمی‌دهد اما با این کار ما تنها از متحد خود ترکیه حمایت می‌کنیم.
راسموسن پیشتر اعلام کرده بود که استقرار این سامانه دفاع موشکی ظرف چند هفته صورت می‌پذیرد.
شبکه خبری دویچه وله نیز گزارش داد، گوییدو وستروله، وزیر امور خارجه آلمان گفت، پس از رایزنی با سیاستمداران ارشد، وی انتظار حمایت گسترده از سوی پارلمان را در خصوص استقرار این موشک‌ها در ترکیه از سوی برلین را دارد.
"فرانس تیمرمان"، همتای هلندی وستروله نیز اعلام کرد که پارلمان کشورش حمایت خود را از این طرح اعلام کرده است.
وی در این باره گفت: این یک امر الزام آور برای ناتو است تا از کشورهای عضو در برابر تهدیدهای احتمالی حمایت کند. البته هنوز مشخص نیست که آلمان، آمریکا و هلند خواستار تامین چه تعداد موشک پاتریوت هستند.
همچنین ترکیه از ناتو خواسته تا یک منطقه پرواز ممنوع بر فراز سوریه ایجاد کند اما ناتو اعلام کرده که این درخواستی است که نیازمند دستور سازمان ملل است.
قرار است که آلمان، هلند و آمریکا موشک‌های پاتریوت را طی چند هفته دیگر به ترکیه بفرستند.
در باره شمار دقیق موشک‌ها و محل استقرار آنها تا کنون تصمیمی اتخاذ نشده است.
بنا بر اظهارات دیپلمات‌ها از بروکسل، وزاری خارجه ناتو در بیانیه‌ای اعلام کردند، این سامانه موشکی دفاعی تنها به دلیل حفاظت و دفاع از خاک ترکیه، متحد ناتو مستقر میشود.
طبق این بیانیه، ترکیه حق ندارد از این سامانه برای اهدافی دیگر، نظیر کنترل منطقه پرواز ممنوع بر فراز سوریه استفاده کند.
سامانه موشکی پاتریوت به سامانه‌ای دفاعی گفته میشود که توانایی مقابله با موشک‌های دوربرد تاکتیکی، موشک‌های کروز، موشک‌های بالدار و همچنین هواپیماهای پیشرفته را دارا است. این سامانه توسط شرکت آمریکایی ریتون (Raytheon) ساخته شده است.
رویترز در گزارشی در این مورد می‌نویسد، به نظر میرسد که موشک‌های پاتریوت با توجه به ویژگی آنها چندان برای دفاع در برابر حملات توپخانه‌ای که تاکنون به عنوان خطر اصلی در مناطق مرزی ترکیه با سوریه مطرح شده مناسب نباشند.
این سامانه موشکی در سال ۱۹۹۱ توسط آمریکا در جنگ عراق به کار گرفته شد تا ارتش این کشور بتواند موشک‌های اسکاد عراق را شکار کند.
آلمان نیز باتری‌های پاتریوت خود را که ساخت سال‌های دهه ۸۰ است، برای هدفی مشابه به رژیم صهیونیستی ارائه کرده است.
بخش‌های مختلف سامانه موشکی پاتریوت بر روی کامیون سوار میشود. این بخش‌ها شامل باتری پاتریوت، رادار برای کشف و رهگیری هدف و حدود ۸ سکوی پرتاب شامل ۸ موشک است. پاتریوت میتواند یکباره۵۰ هدف را کنترل کند و ۵ شلیک انجام دهد.
موشک‌های پاتریوت این قابلیت را دارند که فرمان‌های اصلاحی را در نیمه‌راه از مرکز کنترل دریافت کنند.
ناتو در سال ۲۰۰۳ باتری‌های پاتریوت را در ترکیه مستقر کرد. علت این اقدام تنش‌های فزاینده در مناطق مرزی ترکیه به دلیل جنگ عراق بود. آلمان در آن زمان تنها موشک پاتریوت را در اختیار ترکیه قرار داد و هلند نیز سکوهای پرتاب، بقیه اجزا و شماری سرباز آموزش‌دیده را راهی ترکیه کرد.
آلمان، هلند و آمریکا تنها اعضای ناتو هستند که در حال حاضر از پیشرفته‌ترین انواع این سامانه دفاعی برخوردارند.
نرم‌افزار این انواع، اصلاح شده و رادار آنها دقیق‌تر است. سامانه‌های پیشرفته‌تر قابلیت استفاده از موشک‌های بهسازی شده Pac-2 و Pac-3را دارند. در این دو سیستم حساسیت جستجوگر برای یافتن هدف بیشتر شده است.
در نوع Pac-3 تخریب کامل هدف با استفاده از انرژی جنبشی ناشی از برخورد دماغه موشک به هدف نیز میسر شده است.
