در مقابل یک پس زمینه از ستارگان درخشان، سحابی سیاره‌یی ESO456-67 با رنگ زنگ زده در صورت فلکی قوس (کماندار) در جنوب آسمان دیده می‌شود.
به گزارش ایسنا، با وجود عنوان سحابی سیاره‌یی، این اشیاء هیچ مناسبتی با سیارات ندارند و انتخاب این نام تنها به یک قرن پیش باز می گردد که اخترشناسان از تلسکوپ های نه چندان پیشرفته استفاده می کردند و در این شرایط سحابی، یک شئ آسمانی کوچک، جمع و جور و شبه سیاره دیده می شد.
وقتی یک ستاره شبه خورشید به پایان عمر نزدیک می شود، مواد خود را به شتاب به فضا پرتاب می کند؛ سحابی سیاره‌یی یک پوسته درخشان و پیچیده از گاز و گرد و غبار است که تحت فشار شدید از یک ستاره به فضا پرتاب می شود.
در مرکز سحابی نیز بقایای ستاره اصلی باقی می ماند که یک کوتوله سفید کوچک و متراکم است.
در جدیدترین تصویری که توسط تلسکوپ فضایی هابل از سحابی سیاره‌یی ESO456-67 ارسال شده است، لایه های مختلف مواد پرتاب شده از مرکز ستاره دیده می شود؛ این لایه های گازی با رنگ های قرمز، نارنجی، زرد و سبز در قلب سحابی قابل مشاهده هستند.
تاکنون درک کاملی از چگونگی شکل گیری چنین طیف گسترده ای از اشکال و ساختارها توسط سحابی های سیاره‌یی به دست نیامده است؛ برخی از این سحابی ها کروی شکل، برخی بیضی، برخی با پرتاب مواد از مناطق قطبی، شبیه یک انفجار بسیار بزرگ یا شبیه شکل عدد 8 هستند.
