همایش دوشنبه شب قطعه‌سازان که با حضور نایب رییس مجلس شورای اسلامی برگزار شد، باز هم محلی بود برای داد و فریاد و گله و شکایت از اوضاع نابسامان صنعت قطعه. گردهمایی این بار قطعه‌سازان اما با اشک آنها همراه بود و اگرچه نایب رییس مجلس خیلی سعی کرد تا به آینده امیدوارشان کند و از حساسیت انتخابات پیش روی ریاست‌جمهوری بگوید، ولی قدرت نطق او نیز کارساز نیفتاد تا قطعه‌سازان زبان به انتقادی بی‌سابقه از دولت و مجلس بگشایند.
قطعه‌سازان البته در مجموع از قیمت جدید خودروها راضی به نظر می‌رسیدند و عنوان می‌کردند که بین بد و بدتر، اتفاق بد رخ داده است، با این حال همچنان ورود شورای رقابت به قیمتگذاری خودرو انتقاد کرده و تاکید داشتند که شورا باید نیم نگاهی نیز به شرکت‌های فولاد و مس و آلومینیوم و پتروشیمی و ... به عنوان تولیدکنندگان و تامین‌کنندگان مواد اولیه صنعت خودرو داشته باشد.
به اعتقاد آنها، این تولیدکنندگان با افزایش شدید قیمت محصولات خود سبب شده‌اند هزینه تمام شده تولید خودرو بالا رود و به همین دلیل شورای رقابت باید بازخواست شان کرده و بابت کاهش قیمت تحت فشارشان بگذارد.
انتقاد تند از مجلس و دولت
اما در ابتدای همایش قطعه‌سازان، ابوترابی فرد نایب رییس مجلس شورای اسلامی پشت تریبون رفت و با تاکید بر اینکه در جریان مشکلات و مسائل خودروسازان و قطعه‌سازان هست، از حل آنها ظرف دو ماه آينده خبر داد.
«من همواره حامی صنعت بوده‌ام و حالا هم معتقدم که با تامين نقدينگي بنگاه‌هاي توليدي ظرف يکي دو ماه با جهش بزرگي در اين حوزه‌ها روبه‌رو مي‌شويم. به نظر من اگر این اتفاق رخ بدهد، در کوتاه‌ترين زمان ممکن ظرفيت اشتغالزايي و افزايش توان توليد قابل تحقق است.» ابوترابی فرد که حالا کاندیدای ریاست‌جمهوری یازدهم نیز هست، از سیاست‌های دولت نیز انتقاد کرد، کاری که این روزها برای همه عادی شده و به عکس گذشته کسی ابایی از آن ندارد. در گذشته به راحتي مي‌توانستيم حداقل 50 درصد از هزينه‌هاي نقدي و فرآورده‌هاي نفتي و ميعانات نفتي را به حساب ذخيره ارزي يا صندوق توسعه ملي واريز کنيم ولي کوتاهي شد. بارها به مسوولان ارشد اجرايي گفته‌ايم ما و آمريکا به سان دو لبه يک قيچي عمل مي‌کنيم؛ آمريکا با تحريم شبکه بانکي و اقتصادي امکان استفاده از درآمدهاي ارزي را به چالش کشاند و در داخل نيز با افزيش هزينه‌هاي جاري در همان مسير آمريکا قدم برداشته شد.
او اما از مشکلات قطعه‌سازان هم گفت. «حدود 50 درصد هزينه توليد خودرو مربوط به مواد اوليه است و طي يکي دو سال اخير هزينه قطعات خودرو افزايش شديد يافته؛ بنابراین مدیریت افزايش هزينه‌هاي توليد و دستمزد، نقدينگي بيشتری را می‌طلبد.»
این اظهارات اما نه تنها قطعه‌سازان شاکی را راضی نکرد، بلکه سبب شد برخی از جلسه را ترک کنند و آنها که ماندند نیز انتقادهایشان را نثار دولت و مجلس كردند.
قطعه‌سازان که به قول خودشان حرف زیاد شنیده‌اند، مجلس و دولت را متهم کردند که با وجود واقف بودن بر مشکلات تولید و دانستن درد، قدمی برای حل مشکلات برنمی‌دارند و دوایی نمی‌دهند. «ما این همه از مشکلات و دردهایمان گفتیم و رسانه‌ها نیز تا جایی که توانستند آنها را منعکس کردند، آیا نمایندگان مجلس هنوز متوجه اوضاع بحرانی صنعت نشده‌اند؟ چند کارخانه دیگر را باید تعطیل کنیم و چند هزار کارگر دیگر باید بیکار شوند تا مجلس بپذیرد قطعه‌سازان بیمارند و چیزی به بند آمدن نفس شان نمانده؟ ما تا خانه اعضای کمیسیون‌های مجلس هم رفتیم اما همه فقط حرف زدند و کسی دست مان را نگرفت. شما نماینده مردم در خانه ملت هستيد و ما هم مردمیم، چرا به دردمان نمی‌رسید؟ فردا باید در محضر خداوند پاسخگوی ما باشید که چرا به عنوان نماینده مردم کاری نکردید؟ چرا از دولت نپرسیدید این همه پول در این هشت سال کجا رفت؟»
قطعه‌سازان که حالا دیگر با گریه صحبت می‌کردند، از داستان تلخ اخراج کارگرانشان هم گفتند. «سال‌ها زحمت کشیدیم و نیروی متخصص آموزش دادیم حتی پول خرج‌شان کردیم که به خارج بروند و با دست پر برگردند، اما حالا باید اخراج شان کنیم، دردی بالاتر از این هست؟ نمایندگان محترم مجلس، بدانید که ما مرده‌ایم.»
قطعه‌سازان اما در ادامه به سراغ دولت هم رفتند، دولتی که آخرین ماه‌های عمرش را سپری می‌کند و این روزها حتی طرفداران سابقش نیز به منتقدانش تبدیل شده‌اند. «شما که می‌گویید خودرو کیلویی چند، واقعا نمی‌دانید تکنولوژی خودرو، کیلویی نیست؟ می‌گویید خودرو گران است، پس چرا از گرانی مواد اولیه نمی‌گویید؟ مگر مس و فولاد و آلومینیوم و ... مال دولت نیست، پس چرا از آنها بابت سه برابر کردن قیمت شان بازخواست نمی‌کنید؟ در این مملکت چرا هیچ کس نمی‌پرسد شیر و روغن و پیاز و سیب زمینی کیلویی چند، اما خودرو که کالایی ضروری و اساسی نیست، اینقدر بر سر قیمت آن بحث می‌شود؟ اصلا از اینها گذشته، دولت بهتر نبود این همه پولی را که در هشت سال گذشته صرف واردات کرد، به تولیدکنندگان می‌داد تا کار به اینجا نکشد؟»
خودروسازان نیز اما از انتقادهای قطعه‌سازان در امان نبودند و به پول ندادن متهم شدند.» شما خودروسازان از مصیبت‌های قطعه‌سازها خبر دارید؟ مدیران خودروسازی تا به حال شده که یک ماه حقوق شان عقب بیفتد؟ شده پاداش نگیرند؟ آیا این درست است که قطعه‌سازان شب عید بروند و پشت در اتاق آقایان گردن کج کنند و حق شان را بخواهند؟ آیا این ظلم نیست که خودروسازان پول ما را نمی‌دهند و ما مجبوریم کارگرانی را که این همه هزینه شان کرده‌ایم، اخراج کنیم؟»
