محمدکاظم انبالویی در یادداشت امروز روزنامه رسالت با عنوان«ایستگاه آخر وطن فروشان» نوشت:
محسن مخملباف دو سال پیش بدون سرو صدا به سرزمینهای اشغالی رفت تا فیلم باغبان را در حمایت از حقوق فرقه ضاله بهائیان بسازد!
او یکسال و نیم در سرزمینهای اشغالی را به سیر و سلوک خود در مورد اتمام پروژه خیانت به ملت و نیز ملت فلسطین به بهانه ساخت فیلم باغبان گذراند.
18 تیر امسال هیچ خبری از تحرک منافقین و معاندین نظام دیده نشد اما مخملباف درست در روز 18 تیر امسال یک مصاحبه خبری در بیت المقدس گذاشت و از حضور خود در اسرائیل رونمایی کرد.
او در این مصاحبه رسما از غاصبان قدس خواست از نیروهای دموکراتیک (بخوانید ضد انقلاب) در ایران حمایت کنند.
او همچنین ریشه منازعات فلسطینی ها و رژیم اشغالگر قدس را مذهب و فرهنگ دانست و گفته این دو عامل باعث شده فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها به توافق نرسند.
کشف این دو مطلب که مهمترین فراز مصاحبه او در بیت المقدس بود طی یکسال و نیم در باغهای بهائیان در حیفا به دست آمده است.
تحلیل این مسیر که چگونه مخملباف طی سه دهه کار هنری خود از "توبه نصوح" و "دو چشم بی سو" به "باغبان" و گردش یکسال و نیمه در باغهای حیفا و دفاع از فرقه ضاله بهائیت رسیده خیلی دشوار نیست. چرا که اسرائیل ایستگاه آخر وطن فروشان است.
آنچه دشوار است کشف نحوه و چگونگی "پروژه" دشمن در طراحی یک "پروسه" است که هنرمندی را از حوزه خدمت به اسلام و ملت به حوزه خیانت و وطن فروشی- نه تنها به ملت بلکه خیانت به بشریت -می کشاند.
همین "پروژه" و "پروسه" در حوزه سیاست وجود دارد.
در اتاق جنگ رژیم صهیونیستی فقط تدارک تیم ترور برای کشتن دانشمندان هسته‌ای وجود ندارد. در اتاق جنگ رژیم صهیونیستی علیه ملت ما و ملتهای مسلمان منطقه یک نقشه جنگی تمام عیار در همه عرصه‌ها تعریف شده و عملیاتی می‌شود و ما در 18 تیر امسال بخشی از آن را در
بیت المقدس در مصاحبه آقای مخملباف بازخوانی می‌کنیم.
سرزمینی که در قلب جغرافیای سیاسی اسلام اشغال شده، یک پایگاه جنگی و توطئه علیه حیات ملتهای مسلمان و حتی ملتهای جهان است.
امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی از همان روزهای اول نهضت اسلامی وقتی یک مشت به سینه استبداد می زد یک مشت محکم هم به دهان رژیم صهیونیستی می زد. او خطر اسرائیل را بیش از هر کسی درک می کرد.
غفلت از این خطر همیشه اقتدار ملی و امنیت ملی را به مخاطره انداخته است. در جریان آشوب طلبی‌های سال 88 به بهانه سخیف تقلب در انتخابات عده‌ای در خیابانهای تهران به اعتراف رئیس جمهور و نیز نخست وزیر اسرائیل به نمایندگی از رژیم صهیونیستی با ملت ما می جنگیدند.
متاسفانه برخی سیاستمداران و حتی مسئولان امنیت کشور خوش خیالانه آن را به حساب غفلت یا فریب خوردگی و یا قدرت طلبی سران فتنه می گذاشتند؟
شماری از منافقین و حتی سرویس های وابسته به دشمن دستگیر شدند اما اینها هنوز همان تحلیل خوشبینانه خود را دارند.
حال آنکه حضور در خیمه نظام ، اسلام و ملت ادب و آداب خاص خود را دارد . کسانی که با آداب اسرائیلی می‌خواهند در این خیمه عمل کنند دستشان زود برای ملت روشده و خیلی زود معلوم می‌شود که چه کسی از کجا فرمان می‌گیرد . رفتار سیاسی و سلوک فکری او این راز را برملا می‌کند.
ورود آشکار مخملباف به خاک سرزمینهای اشغالی و ارائه اثر خائنانه‌اش در دفاع از یک فرقه ضاله نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی مهر محرمانه و سری و به کلی سری را از پرونده کارکرد خود در حوزه فرهنگ ایران برداشته است.
اکنون رژیم اشغالگر قدس بر آن است تا در حوزه سیاست هم این رونمایی را انجام دهد.
جنگ نرم تمام عیاری که در سال 88 به ملت تحمیل شد ، چنین مقصد و هدفی را دنبال می کرد. اما هوشمندی رهبری انقلاب و بصیرت مثال زدنی مردم این پروژه را خنثی کرد. آنها بر آن بودند که خیانت به ملت بویژه رای ملت و انکار جمهوریت نظام و اسلام امری عادی شود . لذا در آخرین رونمایی از شرارت خود روز عاشورا "اصل ولایت فقیه" را هدف قرار دادند. قیام 9 دی توطئه‌ها و دسیسه‌ها در این وادی را درهم کوبید.
اکنون پس از 4 سال یک انتخابات آزاد، جدی و رقابتی همانند گذشته برگزار شده است. نتایج را همه پذیرفته و به منتخب ملت تبریک گفته اند. رئیس دولت جدید اکنون با حمایت و همکاری همه اضلاع رقابت می‌رود کابینه خود را تشکیل دهد.
مدعیان دروغ تقلب رسوا شده اند. پرچم اعتدال و عقلانیت به جای عَلَم افراطی گری، تندروی، خشونت، زورگویی، پیمان شکنی، انحصار طلبی و بی قانونی اصحاب فتنه به اهتزاز در آمده است.
پرچم وحدت ملی و انسجام اسلامی به جای عَلَم تولید نفرت و تفرقه افکنی بین ملت با بصیرت مردم و هدایت های پیامبر گونه رهبری در چهار گوشه کشور دیده می‌شود.
اگر 4 سال پیش اصحاب فتنه قبل از شمارش آراء و اعلام نتایج، خود را پیروز انتخابات نمی نامیدند آن همه خسارت به کشور وارد نمی‌شد. آن همه مردم بی‌گناه کشته و زخمی نمی‌شدند، امنیت ملی به خطر نمی‌افتاد و منافع ملی به تاراج گرگهای جهانی نمی‌رفت. آنها امروز به جای اینکه از ملت عذرخواهی کنند و به دامن پر مهر ولایت برگردند، گاهی از سوی برخی مورد حمایت قرار می گیرند مبنی بر اینکه خائنین به ملت یک سویه مورد عفو قرار گیرند بی آنکه آثار توبه و انابه در آنها دیده شود.
این تفکر نادرست و داوری ناصحیح ، اصحاب فتنه را تا ایستگاه آخر وطن فروشان یعنی رژیم صهیونیستی مشایعت می کند. اگر این تشییع الآن صورت نگیرد همانند "مخملباف" ممکن است دو دهه دیگر صورت گیرد.ما نباید از " پروژه" صهیونیستها در مدیریت جنگ نرم و "پروسه"معاندین انقلاب در همگرایی با اصلی ترین دشمن اسلام و انقلاب و نظام غفلت کنیم.
