روايتي ديگر از خودرو ملی

روزنامه دنياي اقتصاد در حاشيه همایش اخیر قطعه‌سازان، با مدیرعامل ایران خودرو گفت‌و‌گوی کوتاهی انجام داده است كه در ادامه مي خوانيد:

جواد نجم‌الدین که عمر مدیرعاملی اش در ایران خودرو با عمر دولت دهم تقریبا یکسان است، با حوصله و نسبتا صریح به پرسش‌های این بار ما پاسخ داد. از نجم‌الدین در مورد سایت‌های خارجی ایران خودرو پرسیدیم و از اینکه تکلیف خودروسازان با رنو چه می‌شود و آیا از نظر او نیز خودرو ملی عوام‌فریبی است؟

شرح این گفت‌و‌گوی کوتاه را  در ادامه می‌خوانید.

اتفاقا سایت‌های خارجی ایران خودرو فعال هستند. سایت ونزوئلا و سایت بلاروس ما در حال حاضر فعالیت دارند و فقط سایت سوریه است که فعالیتی ندارد. البته فعالیت این سایت به دلیل مشکلاتی که در سوریه رخ داده (مسائل مربوط به جنگ داخلی و مشکلات اجتماعی)، متوقف شده است. 

در هیات مدیره ایران خودرو تصویب کرده‌ایم که سرو سامانی به سایت‌های شرکت بدهیم و تا جایی هم که امکان‌پذیر است، آنها را به بخش خصوصی واگذار کنیم. البته ایران خودرو از جنبه تامین قطعات سی‌کی‌دی، سایت‌های خود را حمایت خواهد کرد تا تولیدشان رونق پیدا کند، منتها با مدیریت و اداره بخش خصوصی. 

مجمع ایران خودرو مصوب کرده دارایی‌ها و همچنین شرکت‌هایی که قبلا تاسیس شده‌اند و حالا اداره آنها ضرورتی ندارد، به مرور زمان فروخته شوند و ما هم اطلاعیه داده‌ایم که قصد فروش آنها را داریم. 

البته باید اینها را ارزیابی و موقعیت یابی کرده و سپس شرایط شان را برای فروش مشخص کنیم. در واقع اطلاعیه‌ای که در رسانه‌ها برای فروش اموال و دارایی‌های ایران خودرو منتشر شد، اطلاعیه اولیه بود. 

 قبول دارید همین اطلاعیه اولیه، شائبه‌هایی را چه به لحاظ موقعیت مالی ایران خودرو و چه از جنبه شرایط فروش اموال و دارایی‌هایتان، ایجاد کرد؟ 

بله؛ شاید بهتر بود این طور یک دفعه و یکجا اطلاعیه فروش نمی‌دادیم، اما خب دوستانمان کمی بی‌تدبیری کردند و همین شد که برخی گفتند ایران خودرو اموال خود را به حراج گذاشته است. من باز هم تاکید می‌کنم که فروش اموال و دارایی‌های ایران خودرو، جزو مصوبات مجمع به شمار می‌رود و بانک‌ها هم توصیه کردند که که به جای گرفتن وام از آنها، اموال غیر ضروریمان را بفروشیم. به هر حال ما قبلا از بانک‌ها وام گرفته و تبدیل به دارایی کرده‌ایم و حالا می‌خواهیم به تدریج آنها را بفروشیم، منتها ضرورتی نداشت یکجا اعلام کنیم و اصلا امکان فروش یکباره این اموال نیست. 

نه؛ فروشی که ما گذاشته ایم، هم شامل شرکت‌های زیانده می‌شود و هم شامل سودده‌ها. مثلا برخی شرکت‌های قطعه‌سازی هستند که چون قبلا کسی حاضر به سرمایه‌گذاری در آنها نشده، ایران خودرو مجبور به سرمایه‌گذاری در آنها بوده است و حالا دلیلی ندارد اداره این شرکت‌ها را ادامه بدهد. 

 تعداد این شرکت‌های قطعه‌ساز که می‌گویید، چند تاست؟ 

دقيقا نمی‌دانم، اما تعداد زیادی از این شرکت‌ها داریم که نیازی به نگه داشتن همه‌شان نیست. ایران خودرو شرکت‌هایی را که استراتژیک محسوب می‌شوند و برای توسعه دقيقا به آنها نیاز دارد، نگه می‌دارد و آنهایی را که غیر استراتژیک به شمار می‌روند، به بخش خصوصی واگذار خواهد کرد. 

 برویم سراغ پلت‌فرمی که قرار است طراحی کنید. سايپا که رسما اعلام کرده پلت‌فرم این شرکت با کمک چینی‌ها ساخته خواهد شد؛ ایران خودرو چطور؟ شريك شما هم در طراحی پلت‌فرم، چینی است؟ 

ما کار طراحی پلت‌فرم مان را با دانشگاه صنعتی امیرکبیر پیش می‌بریم، منتها یک همکار خارجی هم در کنار این دانشگاه انتخاب خواهیم کرد. 

نه، لزوما چینی نیست. یک همکار خارجی می‌خواهیم، منتها چون هنوز انتخاب نکرده‌ایم، نمی‌توانم حرفی در این مورد بزنم. در واقع پلت‌فرم ایران خودرو شامل خود شرکت، دانشگاه امیرکبیر و یک همکار خارجی است. 

اولین پلت‌فرم ایران خودرو باید سال 94 بیرون بیاید. 

قرار است با رنویی‌ها مذاکره کنیم تا برگردند، منتها متاسفانه آنها تحت تاثیر مسائل سياسي (مسائل مربوط به تحریم خودروسازی ایران از سوی آمریکا) قرار دارند و فعلا که رفته اند. 

 در حال حاضر تندر 90 تولید می‌کنید؟ 

خیر، چون آنها رها کرده و رفته‌اند و ما قطعه نداریم که تولید کنیم. 

 یک پرسش حاشیه‌ای دارم. عمر مدیریت شما در ایران خودرو با عمر دولت دهم تقریبا یکی است، می‌خواهم بدانم حالا که دولت عوض شده، تلخ ترین خاطره تان در این چهار سال چیست؟ 

چیز خاصی در خاطرم نیست... 

ما از این اتفاقات به عنوان خاطرات بد یاد نمی‌کنیم، بلکه آنها را شرایطی برای آبدیده شدنمان می‌دانیم. 

 حالا اتفاق و خاطره بد نه، اتفاقات و خاطرات سخت؛ کدامشان از همه سخت‌تر بوده؟ 

ما بدتر از اینها هم در صنعت خودرو داشته‌ایم. مثلا در سال 65 مجبور شدیم شش هزار نفر را اخراج کنیم چون شرکت تالبوت ارتباطش را با ما قطع کرد. در واقع چون چنین تجربه‌هایی را داشته ایم، کاری کردیم که قطع ارتباط پژو موثر نیفتاد. ما توانستیم بعد از پژو، دوباره 206 را تولید کنیم و به نظر من مشکلات موجود، خاطرات بدی نیستند؛ بلکه ما را آبدیده تر می‌کنند. 

ما یکسری تمهیدات را در نظر گرفته ایم، به نحوی که آنها نمی‌توانند ادعایی داشته باشند. 

مثلا رانا را خودکفا کرده‌ایم و به همین دلیل مال خودمان است و آنها نمی‌توانند کاری بکنند. 

چون پژو تعهدات خود را عملی نکرد و قطعات موردنیاز را به موقع در اختیار ما نگذاشت، نمی‌تواند نسبت به توليد ما ادعایی داشته باشد. 

ما پژو 206 را داخلی‌سازی کرده‌ایم و روزی 200 دستگاه هم از این محصول تولید می‌کنیم. اتفاقا اینجا همان بحث آبدیدگی مطرح است چون ما در شش ماه توانستیم 206 را به داخلی‌سازی برسانیم. سال 65 هم تالبوت گذاشت و رفت و ایران خودرو تا شش سال بحران داشت، اما توانست دوباره پیکان را تولید و مشکلش را حل کند و حالا ما در شش ماه توانسته ایم بر مشکلات پیروز شویم.   

ساخت داخل به علاوه تامین قطعات توسط خودمان. 

چرا دارد. 

این یک اشتباه است که فکر می‌کنند خودروساز باید همه چیز را خودش بسازد، در حالی که اصلا این طور نیست. قبلا هم که پژو تامین قطعات ایران خودرو را انجام می‌داد، خودش از دیگران می‌خرید و می‌گذاشت داخل پک و برای ما می‌فرستاد. الان قطعات الکترونیکی خودرو را پنج شش شرکت معتبر تولید می‌کنند و خودروسازان از آنها می‌خرند، بنابراین پژو هم خودش همه قطعات را تولید نمی‌کرد. مثلا زیمنس قطعات الکتریکی تولید می‌کند و شرکتی مثل بنز مشتری اش است و ما هم هستیم. در واقع اتفاقی که افتاده این است که ما در حال حاضر بخشی از قطعات را بدون واسطه پژو، مستقیما می‌خریم و بخشی دیگر را هم خودمان داخلی‌سازی کرده‌ایم. 

 کیفیت قطعات فعلی پژو 206 با قطعاتی که پژو به ایران خودرو می‌داد، چه فرقی کرده؟ 

هیچ فرقی با هم ندارند، چون تولیدکننده این قطعات، شرکت‌هاي معتبر بین‌المللی هستند. 

نظر آقای نعمت‌زاده درست است. آن بخش از بحث خودرو ملی که می‌گوید همه چیز باید داخلی باشد و بابت آن به خودروسازان فشار می‌آوریم که اگر خودروی شما ملی است، چرا قطعه خارجی می‌آورید، خب بله این عوام‌فریبی است، اما آن بخشش که به طراحی و توسعه داخلی مربوط می‌شود، نه عوام‌فریبی نیست. آقای نعمت‌زاده منظورش بخش اول بوده‌است.  

 

سوال‌های خارج از محدوده نپرس.