فرارو- در تداوم جنبش ضد تحريم، 82 اقتصاددان، 34 حقوقدان شاخص و 39 سردبير و مديررسانه‌هاي مطرح ايران در بيانيه اي خطاب به همكاران خود در جهان خواستار حمايت آنها از جنبش ضد تحريم در ايران شدند.
در بخشي از اين بيانيه آمده است: «انتظار ما از نخبگان جهان و به‌ویژه اقتصاددانان، حقوقدانان و روزنامه نگاران برجسته این است که با پشتیبانی از نهضت صلح‌طلبانه و انسانی ضدتحریم، سیاستمداران کشورهای متبوع خود را به برداشتن گام نخست برای حل ابتکارآمیز و موثر این مناقشه دشوار ترغیب کنند.»
متن كامل اين بيانيه به اين شرح است:
همکاران ارجمند
انگیزه ما از نوشتن این نامه، هشدار نسبت به آثار مخرب تحریم‌های تجاری و مالی علیه مردم ایران است. این تحریمها نه تنها کمکی به صلح‌آمیزتر شدن روابط بین‌المللی نمی‌کند، بلکه با آثار فاجعه‌بار انسانی خود بر تیرگی روابط می‌افزاید.
ایالات‌متحده آمریکا و متحدان اروپایی‌اش اهداف تحریم‌های تجاری و مالی علیه ایران را کنترل و شفاف‌سازی فعالیت‌های هسته‌ای ایران اعلام کرده‌اند.
جدای از آنکه محتوای موضوع مورد مناقشه به‌طور جداگانه نیازمند انجام بررسی‌های فنی بوده و از صلاحیت امضاکنندگان این نامه خارج است، وسایل به‌کار گرفته شده برای نیل به این اهداف از جهات زیر مورد انتقاد ما است:
محروم کردن شهروندان ایرانی از تجارت آزاد ناقض حقوق اولیه انسانی آنها است. به گروگان گرفتن نیاز‌های اولیه حیاتی ایرانیان از جمله کودکان، سالخوردگان، بیماران و بسیاری دیگر از گروه‌های آسیب‌پذیر که به دلیل توقف نقل و انتقال وجوه و حمل کالا به وجود آمده و وارد آوردن لطمات «قطعی» جبران‌ناپذیر انسانی به مردم، در مقابل آسیب «احتمالی» بررسی نشده مورد ادعا، از نظر وجدان بشری به هیچ وجه توجیه‌پذیر نیست.
ادامه وضع موجود مطمئنا فجایع انسانی بزرگی را در پی خواهد داشت که بدون تردید، آیندگان پیامد‌های ناگوار آن را بر دولت‌های به‌کارگیرنده این تحریمها نخواهند بخشید. ذکر کامل همه موارد در این نامه کوتاه امکان‌پذیر نیست و تنها می‌توان به آسیب‌های گسترده‌ای اشاره کرد که در چند ماه اخیر متوجه عمل‌های جراحی در بیمارستان‌ها و تامین دارو برای بیماری‌های خاص شده است.
در جهان امروز که حجم اقتصاد جهانی بسیار بزرگ شده و مسیر‌های متعدد دسترسی به بازار‌های مختلف برقرار است، اعمال تحریم‌های اقتصادی منجر به گسترش اقتصاد غیررسمی، دور شدن از شفافیت، توسعه فساد و تخصیص ناسالم و ناعادلانه منابع می‌شود که در مغایرت با روند تحولات جهانی در جهت شفافیت، پاسخگویی، حکمروایی مطلوب، دسترسی آزاد و عادلانه به منابع و اطلاعات است. تحریمها در عمل، مشوق عدم‌تبعیت از قوانین بین‌المللی است و رانت جویی و فساد را جایگزین کارآفرینی و تجارت منصفانه می‌کند و موجب سرایت اقتصاد غیررسمی به کشورهای دیگر می‌شود.
تجربه حداقل یک سال گذشته نشان می‌دهد که حتی بسیاری از بنگاه‌های طرف تجاری با ایران به جای ترک معامله، به روش‌های غیررسمی متوسل شده‌اند و شاید برای سالیان طولانی نتوان این پدیده نادرست را از دامن اقتصاد منطقه و حوزه‌های فراتر از آن پاک کرد.
نگاهی تاریخی به تحریم‌های گذشته نشان می‌دهد که در اکثر موارد، کشورهای اعمال‌کننده تحریم به اهداف خود دست پیدا نکرده‌اند و در موارد زیادی، نتیجه نهایی بروز درگیری‌های نظامی و فجایع بزرگ انسانی بوده است.
در شرایط فعلی که کشورهای خاورمیانه یکی از نا‌آرام‌ترین دوران‌های تاریخ خود را سپری می‌کنند، چه عقلانیتی در تکرار این تجربه تلخ نهفته است و این تحریمها چگونه می‌تواند به صلح جهانی کمک کند؟
سابقه تاریخی ایران نشان‌دهنده این واقعیت تحسین‌انگیز است که مردم این سرزمین همواره صلح‌طلب بوده و به هر گونه زورگویی و اجحاف واکنش نشان داده‌اند. اشتباه بزرگ تحریم‌کنندگان، حداقل در مورد ایران، جدای از واقعیت‌های جهانی ذکر شده، این است که با اتخاذ رویکردی تخاصم‌آمیز با مردم، ظرفیت تمدنی و فرهنگی این کشور را در حل مساله خود نادیده گرفته‌اند.
شرایط به‌وجود‌آمده در پی انتخابات 24 خرداد سال‌جاری، فرصتی استثنایی برای دولت‌های تحریم‌کننده ایران به‌وجود آورده تا با تغییر رویکرد و به‌کارگیری اقداماتی صلح‌آمیز و نوآورانه، بتوانند به مردم این کشور و منطقه آرامش بخشیده و با پیشقدم شدن در برداشتن تحریمها، فرآیند متفاوت و سازنده‌ای در حل مناقشات بین‌المللی پایه‌گذاری کنند.
انتظار ما از نخبگان جهان و به‌ویژه اقتصاددانان، حقوقدانان و روزنامه نگاران برجسته این است که با پشتیبانی از نهضت صلح‌طلبانه و انسانی ضدتحریم، سیاستمداران کشورهای متبوع خود را به برداشتن گام نخست برای حل ابتکارآمیز و موثر این مناقشه دشوار ترغیب کنند.
متن انگلیس بیانیه " جنبش ضد تحریم":
A Call by Iranian Economists, Lawyers, and Journalists to their Colleagues
across the Globe for Support of the Campaign against Sanctions on Iran
Dear Colleagues,
Our purpose in writing this open letter is to highlight the disastrous effects of the economic and financial sanctions passed against the people of Iran. These sanctions are by no means helping the cause of international peace and, indeed, their catastrophic humanitarian consequences are contributing to worsening international tensions.
The United States of America and its European allies have publicly announced that the goal of economic and financial sanctions is to control and make transparent Iran’s nuclear activities. Judging the content of the dispute over Iran’s nuclear program requires technical knowledge and assessments that go beyond the expertise of signatories to this letter. However, we are voicing our concerns regarding the means being employed to achieve the declared goals of the international sanctions.
Through the suspension of financial transactions and transportation of goods, the basic human needs of Iranians – specifically those of more vulnerable groups such as children, the sick and the elderly – have been taken hostage. As such, sanctions take the basic human needs of the people of a country hostage and cause them definite and irreparable harm in order to deal with the alleged potential threats that are yet to be examined. Continuation of the current state of affairs will result in a human tragedy of substantial scale, whose outcome will undoubtedly be neither forgiven nor forgotten. While this letter cannot address all relevant cases, we would like to point out widespread harms, which in the past few months have included the worsening situation of surgical procedures in hospitals and the increased hardship in obtainment of medicine for critically ill patients.
In today’s globalized world where markets can be reached in many different ways, the imposition of sanctions leads to the proliferation of black markets, reduced transparency, increased corruption, and unsound and inefficient resource allocation. This is quite contrary to the global efforts to improve transparency, accountability, and governance and to ensure free and fair access to resources and information. Indeed, sanctions undermine international law and encourage rent-seeking and corruption at the cost of productive entrepreneurship and fair trade. Such maladies are not just problems limited to the sanctioned country; they also easily spread to other countries. The experience of at least the past year clearly shows that instead of giving up their transactions, many enterprises doing business with Iran resort to black market practices that are becoming entrenched and it may take many long years before this undesirable phenomenon can be eradicated from the economy of region and beyond.
A look at the history of sanctions reveals that the countries imposing sanctions have seldom reached any of their stated goals and in many cases, the end results have been military conflict and colossal human tragedy. There is no rationale in repeating such bitter experiences, especially in the current state of affairs in which the Middle East is experiencing one of the most turbulent periods of its history. Under such conditions, how can sanctions against Iran possibly contribute to world peace?
Historical precedent shows this laudatory reality that the people of Iran are peace-loving and have always resisted all types of force and aggression. A notable fallacy of those enforcing sanctions, at least in the case of Iran, is that in doing so, i.e. by adopting an aggressive approach towards the Iranian population, the civilizational and cultural capacities of Iran in solving this standoff are ignored. The jubilant atmosphere after the Iranian presidential elections on the 14th June of this year has provided a special opportunity for the countries that have been imposing sanctions against Iran to revisit their policies and adopt a new and peaceful approach, so that calm and tranquility can return to the people of this country and the region in general; an approach is needed that aims to lift sanctions and resolve international differences.
We therefore call on the global elite—especially the eminent economists, lawyers, and journalists—to support the peaceful and humanitarian campaign against sanctions and to persuade the leaders of their respective countries to take the first steps towards an innovative and effective resolution of this complex dispute.
لیست امضاکنندگان:
اقتصاددانان:
1. سعید اسلامی بیدگلی
2. زهرا افشاری
3. محمد اکبرپور
4. صادق بختیاری
5. لطفعلی بخشی
6. حمیدرضا برادران شرکاء
7. شهزاد برومند
8. حمید بوستانی
9. محمدمهدی بهکیش
10. یوسف پادگانه
11. هاشم پسران
12. آرزو ترشابی
13. مهدی تکیه
14. پویا جبل‌عاملی
15. اسفندیار جهانگرد
16. مرتضی چینی‌چیان
17. نادر حبیبی
18. سيدصفدر حسيني
19. حسن حکیمیان
20. یاشار حیدری
21. محمود ختایی
22. میلاد خطیب شهیدی
23. جعفر خیرخواهان
24. علی دادپی
25. حسن درگاهی
26. علی دینی ترکمانی
27. حسین راغفر
28. محمد حسین رحمتی
29. محسن رنانی
30. مسعود روغنی زنجانی
31. عبدالحسین ساسان
32. مهران سپهری
33. مهرداد سپهوند
34. محمد ستاری فر
35. غلامرضا سلامي
36. داوود سوری
37. عباس شاکری
38. مصطفی شریف
39. جواد صالحی اصفهانی
40. هادی صالحی اصفهانی
41. هایده صالحی اصفهانی
42. حسن طائی
43. محمد طبيبيان
44. کمیل طیبی
45. جعفر عبادی
46. حسین عباسی
47. حسین عبده‌تبریزی
48. احمد عزیزی
49. مهدی عسلی
50. پرويز عقيلي
51. موسی غنی‌نژاد
52. سیدفرشاد فاطمی
53. یحیی فتحی
54. حسن فرازمند
55. غلامعلی فرجادی
56. محمدحسن فطرس
57. علی قنبری
58. زهرا کریمی
59. محمدولی کیانمهر
60. احمد مجتهد
61. کامران محرابیان
62. وحید محمودی
63. محمدعلی مرادی
64. سمیه مردانه
65. محسن مسرت
66. علینقی مشایخی
67. سعید مشیری
68. علی مقدسی
69. محمد هادی مهدویان
70. نظام‌الدين ملك آرايي
71. اميرهوشنگ مهريار
72. احمد میدری
73. محمدرضا میرحسینی
74. مهدی میرزادی جهرمی
75. حجت‌الله میرزایی
76. کامران ندری
77. فرهاد نیلی
78. مسعود نیلی
79. شاپور ولی
80. بهروز هادی زنوز
81. ابوالقاسم هاشمی
82. کوثر یوسفی
حقوقدانان:
1- محمود آموزگار
2- بهشید ارفع‌نیا
3- نوابه اسپهبدی
4- میترا اسکویی
5- هادي اسماعيل‌زاده
6- ایرج افتخاری
7- عیسی امینی
8- محمدرضا بنی صدر
9- پرویز تابشیان
10- رضا تمدن
11- احمد جاوید تاش
12- حمید جنتی
13- سید محمد جندقی کرمانی پور
14- سعید دهقان
15- امیر رئیسیان
16- ناصر ریاضی
17- اکبر سردار زاده
18- انسیه سید صدر
19- علیرضا شجاع
20- مصطفی شریعت
21- مرتضی شهبازی نیا
22- محمود صادقی
23- بیژن صدیق
24- سنجر فخری
25- عباس کریمی
26- بهمن کشاورز
27- نوش آفرین مجدزاده خاندانی
28- محسن محبی
29- رضا معتمدی
30- شاپور منوچهری
31- مانوش منوچهری
32- محمدحسین نصیری کهنمویی
33- ماجد وثوقی
34- سیدحامد هاشمی
مدیران و سردبیران رسانه‌ها:
1- حمیدرضا ابک
2- محسن افشاري
3- اميرعلي اميري
4- عمادالدين باقي
5- عليرضا بختياري
6- محمدجواد بربريان
7- بهروز بهزادي
8- سعيد پورعزيزي
9- محمدصادق جنان‌صفت
10- بزرگمهر حسين‌پور
11- الياس حضرتي
12- مسعود حيدري
13- عليرضا خاني
14- رضا خجسته رحيمي
15- قاسم خرمی
16- محمدحسين خوشوقت
17- سيد محمود دعايي
18- جواد دليري
19- محمد رحمانيان
20- محمدرضا سعدي
21- سید جواد سیدپور
22- فواد صادقي
23- علي صالح‌آبادي
24- حيدر ضيغمي
25- محمد طاهري
26- عباس عبدي
27- فريدون عموزاده خليلي
28- مصطفي فقيهي
29- خسرو قدیری
30- محمد قوچاني
31- مهران كرمي
32- سعيد ليلاز
33- جعفر محمدي
34- داود محمدی
35- مسيح مهاجري
36- علي ميرزاخاني
37- كسري نوري
38- محمد نوين
39- سيف‌الله يزداني
سایراقتصاددانان و اساتیدی غیر از باند شما کا پیام دادنداقتصادان و حقوق دان نیستند؟!!!!
توسط آزادگان جهان . اينجوري ملتمسانه كه دارين به دنيا ميگين ايرانيا از تحريم ترسيده و منفعلن
ایول فرارو ... همگام با ملت و وطن دوستان
امیدوارم با توجه به شرایطی که در دولت بوجود اومده، این جنبشهای مردمی هم بتونه موثر باشه
که حتما موثر هم میشه