فرارو- شبان شهیدی مودب؛ متعاقب گزارش عملکرد یکصد روز نخست دولت توسط رییس جمهور محترم که سه شنبه شب پیش ارایه شد شماری از صاحب نظران با حسن نیت این خرده درست را گرفته اند که اطلاع رسانی ایشان عاری از طرح کارشناسانه اقتصادی بوده است.
البته همگان می دانند که دولت جناب روحانی با چه میراثی آغاز بکار کرده است لیکن چون شخص آقای رییس جمهور می خواهند که کارهای دولت به نقد گذاشته شود بر ارباب قلم لازم می آید که در طلیعه فعالیتهای دولت از زبان مردم طرح موضوع نمایند.
این روزها خبرهای خوش از هر طرفی به گوش می رسد بگونه ای که اگر کسی زمان حال را بجای آینده بگیرد حرجی بروی نخواهد بود. با این حال سخن از اولویت ها و جهت گیریها وراهبردها که به میان می آید باید شادی حاصل از خبرهای خوش را یک قدم گذار بسوی واقعیت ها تلقی کرد و پرسید دولت تدبیر و امید با کدامین قطب نما می خواهدحرکت کند و با کدامین کفش وعصای آهنین قصد طی طریق دارد.
اگر این سخن گزاف نباشد که تحریم ها ساختار تولید در کشور را در کنار محرومیت ها به سوی بهره گیری از توان داخلی سوق داده است، حال که موانع تامین ها دارد برداشته می شود، آیا باز قرار است داستان تاریخی دعوای شال کشمیر و ترمه کاشان به بهانه رونق تجارت تکرار شود؟
این روزها صحنه انتظار وارد کنندگان کالاهای خارجی در پشت دروازه رفع تحریم ها، انبوه دوندگان یک مسابقه دو را تداعی می کند که دوندگان آن منتظر شلیک شروع اند.
به یقین دولت فعلی نقشی در رواج واردات کالاهای خارحی به زیان تولید داخلی تا مرز نابودی آن نداشته است اما این پرسش که زبان حال هزاران تولیدگر داخلی است جای طرح دارد که دولت چه راهبردی برای مهار هجوم مجدد کالاهای خارجی را دارد.
البته اگر کسی فکر کند که در دنیای امروز یک کشور می تواند همه نیازهای خود را به هر قیمت در داخل تولید کند باید در عقل تولیدی او شک کرد. با این حال توان ملی ما و خیل نیروهای تحصیل کرده و متخصص ما و ثروت عظیم معدنی ما ایجاب می کند تا دولت محترم برنامه مدون خود در این خصوص را ارایه کند.
متاسفانه در سالهای اخیر فروش کانی های کشور و صادر کردن آنها به نوعی دست آورد رایج گردید و این اقدام نسنجیده، "صادرات غیر نفتی" نامیده شد.
خوشبختانه جناب دکتر روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود، "خام فروشی" را تقبیح نمود. لذا مردم حق دارند بدانند دولت چگونه می حواهد از این ثروتهای ملی صیانت کند.
همه می دانند که انگیزه اولیه در بنای مناطق آزاد، افزودن به شمار بندرهای وارداتی کشور نبوده است. بدون پرداختن به آسیب هایی که تعویض مدیریت های بی حساب و کتاب به این مناطق وارد کرده است، اعلان رویکرد جدید دولت محترم در این خصوص از اولویت های پایه ای است که می بایست صورت گیرد.
صاحب نظرانی که از توان طبیعی بنادر آزاد ما مطلع اند سال هاست که می پرسند چرا بندر دبی بناحق جای این قطب های با ظرفیت را گرفته است به گونه ای که این امیر نشین، سالانه میلیاردها دلار از این بی تدبیری ما سود می برد.
دولت تدبیر و امید، در این خصوص، چه برنامه بازگردانی نقش بنادر آزاد ما به جایگاه واقعی خود را دارد؟ گر چه دولت قبل با عمل کردی که داشت در دام تحریم ها افتاده بود، با این حال ارتقای نقش بنادر آزادی نظیر قشم یا کیش و کنارک به یک رشته اقداماتی نیاز داشت که اکنون مقدمات
انجام آنها میسر تر است.
یکی از آسیب های تولید در دولت قبل، بی عدالتی در اعطای تسهیلات بانکی بود. با وجود اینکه اکثریت کارمندان بانک ها از این نابرابری در عذاب بودند، تعداد اندکی از مسیر این بی ضابطه ای ها ثروتهای حرام اندوختند. دولت تدبیر و امید باید برنامه و ضوابط جدید اعطای تسهیلات و پاکسازی بانکها از این دستان نا یاک را اعلام نماید.
به سرمایه گذاری و تشویق گسیل سرمایه خارجی به کشور و دیگر موضوعات مهم در نوشته دیگری خواهیم پرداخت با این امید که در گزارش های رییس جمهور محترم و وزرای ایشان به انتظارات مردم در آن چه ذکرشد پرداخته شود.
تولید و تجارت لازم و ملزوم یکدیگر اند به شرط آن که سیاست اقتصادی بر پایه تولید بنا شده باشد؛ در غیر این صورت کشور به بازار پر مصرف مصنوعات خارجی بدل خواهدگردید و همانگونه که آقای روحانی در مصاحبه خود به درستی بیان کرد "مردم برای کارخانه های چینی کار" خواهند کرد!
این داستان را خیلی ها نمی دانند لطف کرده توضیح دهید همگان که مثل شما دکتر نیستند