اين قطعه در واقع حاصل پيوند دو قطعه متعلق به استادان سعيد هرمزي و ابوالحسن صبا است كه توسط پرويز مشكاتيان تنظيم شده است و به اتفاق گروه عارف در اثر «نوا و مركب خواني» اجرا شده است. بخش اول که با یک ریتم سه ضربی نواخته می شود از ساخته های استاد سعید هرمزی و چهار مضراب ادامه آن اثر استاد صبا است. تنظیم و پیوند این دو قطعه در کمال زیبایی توسط پرویز مشکاتیان صورت گرفته است.
گاهي اتفاق مي افتد كه هوس شنيدن مكرر يك قطعه براي چند روز متوالي دست از سرتان بر نمي دارد. در طول يك هفته و در هر موقعيتي آنقدر آن را گوش مي كنيد تا لحظه لحظه ي آن را از حفظ مي شويد. دست آخر هم مجبور مي شويد عليرغم ميل تان يك جايي كوتاه بياييد.
فرارو- مرتضی واعظ؛ اين هفته در «يك هفته يك آهنگ» پيشنهاد مي كنيم به يكي از زيباترين ساخته هاي موسيقي دستگاهي ايران گوش كنيد؛ قطعه نهفت.
اين قطعه در واقع حاصل پيوند دو قطعه متعلق به استادان سعيد هرمزي و ابوالحسن صبا است كه توسط پرويز مشكاتيان تنظيم شده است و به اتفاق گروه عارف در اثر «نوا و مركب خواني» اجرا شده است. بخش اول که با یک ریتم سه ضربی نواخته می شود از ساخته های استاد سعید هرمزی و چهار مضراب ادامه آن اثر استاد صبا است. تنظیم و پیوند این دو قطعه در کمال زیبایی توسط پرویز مشکاتیان صورت گرفته است.
چهارمضراب يك فرم آهنگسازي در موسيقي ايراني و اغلب با ريتم دو ضربي تركيبي (8/6) است كه شكل و كيفيت كنوني آن توسط استاد ابوالحسن صبا متحول شده است. اما كارشناسان معتقدند كه قدمت اين فرم به قرن نهم هجري مي رسد.
در گذشته چهار مضراب در موسيقي دستگاهي ايران معمولا در ابتداي يك اجرا و با يك ساز نواخته مي شده است؛ مدت زمان اجراي آن بسيار كوتاه بوده و معمولا گسترش چنداني به لحاظ ملوديك نداشته است. اما امروزه از چهار مضراب در فواصل مختلف يك اجرا استفاده مي شود و اجراي گروهي آن نيز بسيار معمول است.
نوا يكي از دستگاه هاي هفتگانه موسيقي ايراني است كه در دوران معاصر كمتر به آن توجه شده و جز تلاش هايي معدود مي رود تا به دست فراموشي سپرده شود. گوشه «نهفت» بخش اوج اين دستگاه محسوب مي شود و يكي از زيباترين گوشه هاي رديف موسيقي ايراني است.
پرويز مشكاتيان يكي از ماندگارترين چهره هاي تاريخ موسيقي ايران است كه در طول حيات هنري خود آثار ارزشمندي از خود برجاي گذاشته است. آثار مشترك او با محمد رضا شجريان از گنجينه هاي بي بديل موسيقي ايراني است.
گروه عارف به سرپرستي مرحوم پرويز مشكاتيان در سال 1356 تاسيس شد و تا سال 76 اجراها و آثار متعدي داشت. مشكاتيان پس از نزديك به يك دهه سكوت يكبار ديگر و براي آخرين بار در سال 86 با گروه عارف بر روي صحنه رفت. او سرانجام در تاریخ ۲۹ شهریور سال ۱۳۸۸چشم از جهان فروبست و در جوار مزار عطار نيشابوري در زادگاه خود به خاك سپرده شد.
استاد مشکاتیان بیشتر از یک دهه سکوت در کنج عزلت ترک دنیا کرد. اینگونه است که علوم به همراه عالمان آنها دفن میشوند. ما هنوز در گیر و دار این هستیم که ساز را در صدا و سیما نشان بدهیم یا نه!
البته این روزها دستگاه نوا خیلی هم مطرح و آشناست. نی‌نوای علیزاده، سربداران فخرالدینی و من از کجا، عقل از کجای محمد جواد ضرابیان(با صدای همایون شجریان) در دستگاه نوا اجرا شده‌اند.
آقا من نمی دانم این صدا و سیمای استان آذربایجانشرقی چرا از پخش آهنگ های علیرضا افتخاری دست بردار نیست؟؟؟ صبح اول وقت آهنگی از افتخاری! قبل از اذان ظهعر و بعد از آن! عصر و شب و خلاصه روزی نسیت که هفت هشت بار از آهنگ های افتخاری پخش نشه!!! نمی دانم به آهنگ های سایر خوانندگان دسترسی ندارند و یا خوششان نمی آید!!! ما در حل این معما مانده ایم!!!!
خدا رحمت کند مرحوم مشکاتیان رو به همون اندازه که جناب استاد شجریان به گردن هنر آواز این دیار حق دارن استاد مشکاتیان هم به گردن موسیقی و آهنگسازی حق دارن. کاش مسئولان فرهنگی ما به خود بیان و هنرمندان در قید حیات رو دریابند.
هر باری که به زیارت مشهد میرم توی مسیر سفر حتما به نیشابور میرم و فاتحه نثار روح سرو آزاد استاد پرویز مشکاتیان میکنم
متاسفانه آرامگاه این سردار فرهنگی ایران زمین در خور شان این والامقام نیست
افسوس و درد و دریغ....
اين قطعه در واقع حاصل پيوند دو قطعه متعلق به استادان سعيد هرمزي و ابوالحسن صبا است كه توسط پرويز مشكاتيان تنظيم شده است و به اتفاق گروه عارف در اثر «نوا و مركب خواني» اجرا شده است. بخش اول که با یک ریتم سه ضربی نواخته می شود از ساخته های استاد سعید هرمزی و چهار مضراب ادامه آن اثر استاد صبا است. تنظیم و پیوند این دو قطعه در کمال زیبایی توسط پرویز مشکاتیان صورت گرفته است.
ست. اما كارشناسان معتقدند كه قدمت اين فرم به قرن نهم هجري مي رسد.
