خطر در کمین مرفهین بی‌درد!

مطلب زیر را آقای حمید نجف، عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار نوشته‌اند:

---

هر چند در آغاز قرار بر اين بود، كه طرحهايي مانند هدفمندي يارانه ها بتواند باعث ايجاد توزيع عادلانه ثروت و نهايتا كاهش فاصله طبقاتي در جامعه شود، اما متاسفانه نابسامانيهاي گسترده اقتصادي كه ماحصل سو مديريت و فساد افسار گسيخته مالي سالهاي اخير بود، اين فرصت را به تهديدي جدي بدل كرد و در حقيقت بر شيب تند، زمين عدالت اجتماعي در ايران ، آن هم و به نفع مرفهين بي درد افزود.

دبیر محترم کمیسیون اجتماعی مجلس اعلام کرده اند: "كه فاصله درآمدی کم درآمدترین افراد با پردرآمدترین افراد به عدد 15 برابر رسیده است".

اين در نگاه جامعه شناختي يعني آغاز فاجعه.

از سوی دیگر آمارهای بانک مرکزی تایید می کند كه طی سال های 84 تا 90 میزان کسری بودجه خانوار ها سه برابر شده است. همچنین حجم کسری بودجه خانوارهای ایرانی در میان خانوارهای شهری به حدود سیصد هزار تومان و در میان خانوارهای روستایی به حدود هفتصد هزار تومان در سال رسید‌است.

کسری بودجه خانوار در روستاها طی سال گذشته معادل ۶۹۰ هزار و ۶۳۱ تومان اعلام شده است که حداقل دستمزد ماهانه کارگران در کشور بر اساس قوانین مصوب برای سال جاری ۴۸۷ هزار و ۱۲۵ تومان است‌. به این ترتیب میزان کسری بودجه خانوار ایرانی ساکن روستا ۱٫۴ برابر حداقل دستمزد در ایران است‌.

بررسی‌های دیگر نشان می دهد میزان دسترسی خانواده های ایرانی به امکانات رفاهی نیز به شدت کاهش یافته است. به طوری که سهم تفریح، سرگرمی و سفر در سبد هزینه های خانوار به عدد 2 درصد رسیده است. این رقم سال گذشته 2.5 درصد بود.

تمام این بررسی ها نشان می دهد اجرای طرح های عدالت محور حداقل طی دو سال گذشته با شکست مواجه بوده است.

با وجود اينكه دولت ماهيانه بيش از 3 هزار و 400 ميلياردتومان براي رسيدن به عدالت اجتماعي از طريق توزيع يارانه ها هزينه مي كند اما همچنان بر سر چهار راه درد، دختركان سرزمينمان را در گدايي محبت مي يابيم و از سوي ديگر برخي از مرفهين بي درد و ويژه خوار را سرمست از غرور در پشت اتومبيلهاي لوكس چند ميلياردي.

اين روند در حقيقت هشداري است به تكنوكراتهاي نفوذي در دولت تدبير و اميد همان كساني كه سالها پيش با شعار حمايت از مستضعفين وارد گود شدند و به تدريج با استفاده از رانت هاي دولتي و سو استفاده هاي كلان مالي در جايگاه مستكبرين قرار گرفتند.

همان كساني كه طي سالهاي گذشته به بهانه حمايت از توليد ملي، منابع كشور را دريافت و در پاي دكانهاي دلالي و واردات اجناس بنجل چيني به باد حراج دادند و باعث بي كاري صدها هزار كارگر زحمتكش وطني شدند.

افرادي كه به واسطه شتاب تورم و كاهش ارزش پول ملي يك شبه ره صد ساله را طي كردند، تكنوكراتهايي كه به بهانه پيشرفت توليد ملي را جلوي پاي واردات اجناس بي كيفيت خارجي ذبح كردند.

همان كساني كه اين روزها در خفا بر طبل گراني بيشتر مي كوبند و در ظاهر دم از مردم داري مي زنند.

آقاياني كه با نفوذ خود سعي دارند باز هم چرخه اقتصادي و اعتباري كشور را از سمت سياستها ي مدبرانه دولت خارج و به سوي مقاصد شوم و افكار سر سام آور خود سوق دهند.

به هر حال ادامه اين روند مي تواند ضمن افزايش نابرابريهاي اجتماعي، بر ميزان نارضايتي مردم و طبقه متوسط بيفزايد.

همان طبقه محرومي كه مي تواند به عنوان بزرگترين تهديد نظام سرمايه داري، موجبات ناامني را براي طبقه مرفه بي درد جامعه به ارمغان آورد و چون استخواني در گلوي نئو تكنوكراتهاي جديد گير كند.

همچنان كه اين روزها با نگاهي اجمالي به آمارهاي ناهنجاريهاي اجتماعي جامعه مي توان به اثرات مخرب تئوريهاي آبكي اقتصادي حضرات در سالهاي گذشته پي برد.

بينش اقتصادي متاثر از نظام سرمايه داري پوسيده غربي نه با شاخصهاي اسلامي ما سازگار است نه اساسا با جمهوريت و فرهنگ ما همخواني دارد.

هرچند كه اين مدل برداشتي آقايان هم در عمل از زمين تا زير زمين، با مدل غربي فاصله دارد، چرا كه در آنجا هم اينگونه براي كسب ثروت اندوزي و درآمد بيشتر به سفره فقيرانه اقشار آسيب پذير دست درازي نمي شود.

كوبيدن بر طبل گراني بيشتر در حقيقت گذاردن بار بيشتر بر پشت خميده و رنج ديده مردم است.

به هر حال نگراني نسبت به افزايش اين پديده شوم اجتماعي و تبعات خطرناك و مخرب آن به ويژه براي مرفهين بي درد جامعه چيز قابل كتماني نيست.

همچنانكه با يك گردش مختصر در قسمت حوادث سايت‌ها و نشريات خبري به راحتي قابل درك است.

قطعاً راهكارهاي زيادي در حوزه اقتصاد وجود دارد، كه مي توان با تكيه بر آن اين بحرانها را تا حدودي محدود كرد.

همچنان كه اين روزها مي توان با پرداختن به مقوله افزايش پلكاني حقوق و دستمزدها در پي ريزي بودجه سال آينده اين فاصله نابرابر را كنترل كرد.

به هر حال اكنون توپ بودجه در زمين نمايندگان محترم مجلس قرار دارد، توپي كه چشم اكثريت طبقات محروم جامعه به آن دوخته شده است.