روزنامه کیهان نوشت: مجمع روحانیون مبارز در واکنش به خبر ویژه روز سه‌شنبه هفته گذشته، توضیحی ارسال کرد.
این
مجمع با تکذیب صدور بیانیه دعوت به تجمع در 30 خرداد پس از خطبه‌های رهبر
معظم انقلاب (29 خرداد 88) می‌نویسد: مجمع روحانیون هرگز چنین بیانیه‌ای
صادر نکرده است بلکه این مجمع در تاریخ 1388/3/27 (سه روز قبل از ایراد
خطبه‌های مقام معظم رهبری) برابر با قانون احزاب طی نامه‌ای از وزارت کشور
تقاضای صدور مجوز راهپیمایی کرد، متأسفانه وزارت کشور علیرغم پیگیری مکرر
تا روز شنبه 1388/3/31 از دادن پاسخ منفی یا مثبت خوداری کرد و ظهر روز
شنبه به صورت تلفنی مخالفت خود را با تقاضای مذکور اعلام نمود. از آنجا که
خبر تقاضای مجمع در برخی رسانه‌ها منعکس شده بود مجمع بلافاصله طی
بیانیه‌ای رسمی اعلام نمود که بدلیل مخالفت وزارت کشور، این مجمع هیچگونه
برنامه‌ای برای راهپیمایی ندارد و تلاش نمود از طریق صدا و سیما و سایر
امکانات رسانه‌ای مراتب را به اطلاع مردم برساند.
این بیانیه ادعا کرد:
کیهان مطلبی کذب علیه این مجمع که از یادگاران حضرت امام خمینی است، منتشر
نموده که همانند دهها دروغ دیگر نتیجه‌ای جزء تشویش اذهان عمومی و متهم
نمودن این نهاد مبارک و اعضاء محترم و برجسته آن و القاء اختلاف و تفرقه در
جامعه ندارد.
یادآور می‌شود برخی اعضای مرکزیت مجمع روحانیون (نظیر
خاتمی) تا همین ماه‌های اخیر با دست‌اندرکاران و بازداشتی‌های فتنه 88 در
رفت و آمد بوده‌اند و این در حالی است که خود خاتمی در جلسات محفلی
چندین‌بار اعتراف کرده که باور ندارد در انتخابات 88 تقلب صورت گرفته است.
ادعای تقلب اسم رمز فتنه‌گری و التهاب و آشوبگری اصلاح‌طلبان تندرو در
خیانت بزرگ آن سال بود.
مجمع روحانیون روز سه‌شنبه 26 خرداد 88 درخواست
راهپیمایی برای روز شنبه 30 خرداد (مصادف با سالروز آغاز حرکت تروریستی در
سال 1360) را به فرمانداری تهران ارسال نمود و خبر آن را منتشر کرد و این
در حالی بود که روز قبل از آن خبرگزاری‌ها از برگزاری نماز جمعه تهران به
امامت حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای خبر داده بودند. ملت غیور ایران که در
دو سه روز بعد از انتخابات نگران وضعیت بودند، همگی منتظر بودند تا
رهنمودهای رهبری را به گوش جان بشنوند و در این میان خبر اقامه نماز جمعه
به امامت ایشان، پایانی بر این انتظار بود.
در حالی که انتظار می‌رفت
گروهها و جریانهای سیاسی نیز همسوی با ملت به استقبال رهنمودهای حکیمانه
رهبر معظم انقلاب روند و تا برگزاری نماز جمعه و استماع سخنان ایشان از
هرگونه اقدام نسنجیده دوری نمایند، لیکن مجمع روحانیون مبارز در اقدامی
مشکوک و پرابهام، پیشاپیش برای فردای برگزاری نماز جمعه درخواست راهپیمایی
نمود.
پنج‌شنبه (28 خرداد) مجمع روحانیون ضمن تأکید به درخواست پیشین،
با گسترش سطح آن، برای برگزاری راهپیمایی و تجمع در شهرها و میادین سراسر
کشور درخواست مجوز نمود. این اقدام که توسط کارشناسان سیاسی اقدامی
فتنه‌انگیزانه ارزیابی می‌شد، متأسفانه در کارنامه مجمع مدعی خط امام و
ولایت فقیه، ثبت گردید.
این مجمع تا ساعات پایانی منتهی به روز شنبه نیز
تلاشی برای لغو تجمع غیرقانونی اعلام شده نکرد. برخلاف اعتقاد برخی از
اعضای مجمع، تعلل سؤال‌برانگیز دبیر این تشکل هم چنان ادامه یافت تا اینکه
بنابر برخی گزارش‌ها آشوبگران آرایش نهایی خود را برای زدن ضربه صورت دهند.
در این هنگام بود که ناگهان خبری فوری بر پیشانی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها
نشست؛ «راهپیمایی امروز مجمع روحانیون لغو شد»! این عنوان خبری بود که با
امضای موسوی خوئینی‌ها، دبیر مجمع روحانیون مبارز، در آستانه شکل‌گیری
آشوب، راهی خروجی سایت‌ها شد. کاری که صرفاً ظاهرسازی بود و ساعاتی بعد
اخبار اندوه‌بار از آشوب و اغتشاش، یکی پس از دیگری، منتشر شد و علاوه بر
خسارت‌های میلیاردی به اماکن خصوصی و عمومی و به آتش کشیده شدن مسجد لولاگر
در نزدیکی خیابان آزادی، توسط عناصر مسلح منافقین و اشرار، شماری از
شهروندان بی‌گناه به ضرب گلوله کشته و زخمی شدند و این در حالی بود که
جانشین نیروی انتظامی اعلام کرد این نیرو به هیچ وجه از سلاح گرم استفاده
نکرده است.
تعلل چند ساعته و مشکوک دبیر مجمع روحانیون در لغو راهپیمایی
روز شنبه بدون وجود کوچکترین توجیه را هرگز نمی‌توان در شکل‌گیری آشوب‌های
آن روز نادیده گرفت؛ تعللی که موسوی خوئینی‌ها و خاتمی را مسئول خون
کشته‌شدگان و مجروحین ماجرا می‌کند.
یادآور می‌شود فتنه‌گران وابسته به
گروهک‌های ضد انقلاب و جریان نفاق جدید- مستظهر به حمایت طیف‌هایی نظیر
مجمع روحانیون- سرانجام کار اوباشیگری را به هتاکی علیه ساحت امام حسین
علیه‌السلام در روز عاشورا کشاندند و این در حالی است که در 8 ماهه پیش از
این ماجرای سیاه، به اسلام و جمهوری اسلامی و ولایت فقیه و امام و رهبری
اهانت کرده بودند. مجمع روحانیون هنوز هم این رفتارهای ضد انقلابی را که به
نیابت از آمریکا و اسرائیل و انگلیس صورت گرفت، محکوم نکرده است.
