فرارو- یک روانپزشک گفت: «بیماری روانی یک مسئله بیولوژیک است که البته شرایط محیطی هم بر آن تاثیرگذار است. به طور مثال زندگی در شهر تهران همراه با مشکلات رفت و آمد، آلودگی هوا، مشکلات اقتصادی و ... تا حدودی میزان بیماری روانی در افراد را افزایش می دهد.»
رضا میرسپاسی رئیس انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: بر اساس آمارهای ارایه شده، اختلالات روانی در ایران رتبه بالایی از بار بیماری ها را در بر دارد.
وی یادآور شد: بر این اساس، حدود 20 تا 22 درصد افراد بزرگسال جامعه ( 15 تا 64 سال) در طول سال نیاز به مراجعه برای مشکلات اعصاب و روان دارند.
دکتر سید احمد جلیلی رئیس منتخب انجمن علمی روانپزشکان ایران
در گفتگو با فرارو گفت: «آمار ارائه شده مربوط به سال گذشته است که توسط یک تیم تحقیقاتی بدست آمده است. در حال حاضر حدود 25 درصد افراد بزرگسال در ایران از بیماری روانی رنج می برند و نیازمند خدمات روانپزشکی هستند.»
وی ادامه داد: «این افراد دچار عارضه هایی همچون اضطراب و افسردگی، وسواس، اختلالات شخصیتی، صرع و اختلالات شدید روان پزشکی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی هستند.»
وی افزود: «شاید برای همه تعجب آور باشد که چطور یک چهارم جمعیت کشور نیاز به خدمات روانپزشکی دارند و معمولا خود نیز از آن بی خبر هستند.»
این روانپزشک گفت: «تا اواخر قرن 19 و در ایران تا 50 سال قبل کسانی بیمار روانی شناخته می شدند که دچار اختلالات شدید روان پریشی بودند و معمولا آواره کوه و بیابان می شدند.»
وی ادامه داد: «این افراد علایم شدید بیماری های روانی همچون هذیان، توهم، قطع رابطه با واقعیت، اختلال رفتار، تهاجم، گوشه گیری و انزواطلبی داشتند و از آنها به عنوان بیمار روانی نام برده می شد.»
وی افزود: «این دسته از بیماران تقریبا حدود یک درصد جمعیت عمومی یک کشور را تشکیل می دهند. اما از اوایل قرن بیستم به بعد بیماری هایی همچون اضطراب، افسردگی، اختلال خواب، عصبانیت، اختلال اشتها، وسواس، خستگی و اختلال های شخصیتی در طبقه بندی بیماری های روانی اضافه شدند که از نظر مردم بیماری روانی محسوب نمی شود.»
رئیس منتخب انجمن علمی روانپزشکان ایران اظهار کرد: «اگرچه ممکن است از نظر مردم کمی عجیب باشد اما کسانی که به چنین عارضه هایی مبتلا هستند بیمار روانی محسوب می شوند که حدود 25 درصد جمعیت بزرگسال ایران را تشکیل می دهند.»
وی ادامه داد: «از نظر ما "روان" به معنای حاصل فعالیت مغز انسان است. برخی ها اشتباهی مرتکب می شوند و "روح" را معادل روان می گیرند. در حالی که بیمار روحی همان روان پریش هایی هستند که یک درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند.»
وی افزود: «اشتباه گرفتن "روان" با "روح" باعث شده این برچسب به آن 25 درصد جمعیت کشور منتقل شود و موجب ناخوشایندی آنها از "بیمار روانی" بودن شود.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که آیا این تعداد بیمار روانی در کشور طبیعی است؟، گفت: «بله؛ در کشورهای دیگر نیز این امر وجود دارد و میزان نرمال جهانی آن حدود 25 درصد است که البته میزان آن با توجه به شرایط مختلف 7 تا 8 درصد بالا و پایین می شود.»
این روانپزشک در پاسخ به این سوال که نحوه آمارگیری انجام شده در کشور به چه صورت بوده و آیا معیارهای علمی در آن بکار رفته است؟، گفت: «این آمارگیری به صورت تحقیق میدانی و بر مبنای پرسشنامه در تهران و شهرستان ها صورت گرفته است. البته در تحقیق دیگری که چند سال قبل انجام شده آمار میزان بیمار روانی در شهر تهران تا حدود 34 درصد بوده است.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که چه عواملی باعث بروز بیماری روانی می شود؟، گفت: «بیماری روانی یک مسئله بیولوژیک است که البته شرایط محیطی هم بر آن تاثیرگذار است. به طور مثال زندگی در شهر تهران همراه با مشکلات رفت و آمد، آلودگی هوا، مشکلات اقتصادی و ... تا حدودی میزان بیماری روانی در افراد را افزایش می دهد.»
وی افزود: «اما این امر بدان معنا نیست که در یک روستای دورافتاده همه چیز بر وفق مراد است و آمار پایین تر است؛ بلکه به دلیل محرومیت و کمبود امکانات ممکن است یک روستا آمار بیشتری نسبت به شهر داشته باشد.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که عدم مراجعه بیماران روانی به پزشک و درمان بیماری خود چه تاثیری بر زندگی آنها خواهد داشت؟، گفت: «عدم درمان می تواند به زندگی عادی افراد آسیب برساند. البته برخی از این بیماران خود به خود درمان می شوند اما برخی دیگر همیشه از بیماری خود رنج می برند.»
وی افزود: «مشکل اساسی دیگر که در ایران بدان توجه نمی شود و در برنامه ریزی ها و پوشش بیمه ای از آن غفلت می شود این است که این حالات معمولا موجب بروز اختلالات جسمی دیگری از قبیل سرطان، بیماری قبلی و گوارشی، فشار خون، دیابت و ... می شود و از این طریق کیفیت زندگی افراد را پایین می آورد و مردم را در رنج و عذاب نگاه می دارد و به اقتصاد کشور هم آسیب می زند.»
