رئیس فرهنگستان علوم گفت: من معلم دانشکده ادبیات بوده‌ام و علاقمند به زبان فارسی، اما گلایه‌ای دارم که قانون را باید درست نوشت، باید به شکلی نوشتش که کسی نتواند بخش یا نفی یا کم و زیاد کند. قانون باید درست نوشته شود، اگر صد صفحه‌ای است و می‌شود نود و هشت صفحه آن را حذف کرد، آن قانون، قانون خوبی نیست.
به گزارش مهر، مراسم نودمین سال افتتاح کتابخانه مجلس شورای اسلامی صبح امروز سه‌شنبه 13 اسفند با حضور حجت‌الاسلام ابوترابی نایب رئیس مجلس شورای اسلامی و نیز رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم برگزار شد.
رضا داوری اردکانی در این مراسم با اشاره به اینکه ما به عنوان انسان چه بخواهیم و چه نخواهیم اهل سیاست هستیم، اظهار داشت: ارسطو در تعریف انسان می‌گوید «انسان حیوان سیاسی است».
وی در ادامه با طرح سوالی در مورد اینکه بیان اینکه قانون از چه زمانی بوده و قانونگذاری از کی پدید آمده است، گفت: سوال پیش روی ما این است که آیا قانون و قانونگذاری با هم بوده‌اند یا قانونگذاری مقدم بوده؟ و یا حتی این دو با هم پدید آمده‌اند؟ زندگی بشر هیچ‌گاه بدون قانون نبوده است ولی گذشتگان به قانون بیشتر احترام می‌گذاشتند، اما سوال من این است که اگر قانون نبود، قانونگذاران از کجا آمده‌اند؟
داوری افزود: هیچ‌کدام از قانونگذاران قدیم، خود را قانونگذار نمی‌دانستند. درست است که حکیمان قانونگذار بوده‌اند اما آنها حکمت می‌گفته‌اند ولی عنوان می‌کردند که ما زبان مردم هستیم. از نظر تاریخی اما سوفسطائیان نخستین گروه مردم بودند که داعیه دار قانونگذاری بوده‌اند و می‌گفتند بشر برای تسلط قواعدی وضع می‌کند.
وی همچنین به سقراط و محاکمه او اشاره کرد و گفت: این محاکمه از سوی اشرار صورت نگرفت بلکه بهترین‌های آتن او را محاکمه و محکوم به اعدام کردند چون رسمی تازه و بدعت آورده بود. می‌گفتند هر که باشد نباید بدعت‌گذار باشد. او پاسخ داد هر جا من بروم همینکار را می‌کنم اما حکم قانون را می‌پذیرم.
رئیس فرهنگستان علوم ادامه داد: واضعان قانون گاهی با قصد و گاهی بی‌قصد آن را وضع می‌کردند، اما قانونگذاری که قانون وضع می‌کند باید نزدیک به ضربان نبض و قلب جامعه باشد. فرزند هر سیاستمدار ضرورتاً سیاستمدار نمی‌شود. به نظر من می‌توان سیاست آموخت اما هر فردی سیاستمدار نمی‌شود و لذا اگر برخی در تاریخ نامدار هستند آنها با آموختن به این مقام نرسیده‌اند.
داوری در ادامه به گلایه در مورد قانون نویسی و وضعیت آن پرداخت و گفت: من معلم دانشکده ادبیات بوده‌ام و علاقمند به زبان فارسی، اما گلایه‌ای دارم که قانون را باید درست نوشت، باید به شکلی نوشتش که کسی نتواند بخش یا نفی یا کم و زیاد کند. قانون باید درست نوشته شود، اگر صد صفحه‌ای است و می‌شود نود و هشت صفحه آن را حذف کرد، آن قانون، قانون خوبی نیست. گاهی ما مطالبی می‌نویسیم اما وقتی به دست مجریان می‌دهیمش آنها نمی‌دانند باید با آن چه بکنند. باید قانونی نوشته شود تا وقتی دراختیار مجریان قرار می‌گیرد بدانند با آن چه کنند.
رئیس فرهنگستان علوم همچنین گفت: قانونگذاران مردم زمان خودشان هستند. سخن زمان خود را شنیده و کارشان دربردارنده فلاح و رستگاری مردم است، البته به باور من اینجا بهشت زمینی محقق نخواهد شد.
