همایشی"توسعه اجتماعی" با حضور صاحب نظران و جامعه شناسان و با همکاری شهرداری تهران در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.
از جمله سخنرانان این مراسم دکتر خانیکی، دکتر پناهی، دکتر شیخی، دکتر جمعه پور، دکتر مصطفی پور و دکتر عالیزاد بودند. در ابتدای مراسم دکتر شیخی، دبیر این همایش به ایراد سخن پرداخت. دکتر شیخ در سخنان خود ضمن انتقاد از عدم پیوند لازم و ضروری بین دانشگاه و سایر بخش های جامعه، ریشه بسیاری از مشکلات را در عدم هماهنگی این نهادها دانست. او بر توجه بیشتر بر ابعاد اجتماعی توسعه شهری تاکید کرد و اضافه کرد: در مباحث روز جهانی عمدتا بر ابعاد اجتماعی مسائل شهری تاکید می شود و تاکید بر ابعاد صرفا کالبدی راه به جائی نخواهد برد.
در ادامه این نشست، دکتر پناهی، رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی سخنرانی کرد. پناهی بر نقش فرهنگ در نظریه پردازی اجتماعی تاکید کرد و گفت: در جهان امروز بر توسعه اجتماعی فرهنگی تاکید می شود. بحث جدید در جهان چرخش فرهنگی می باشد. در واقع باید گفت تمامی جنبه های زندگی انسان ها با فرهنگ عجین شده است کما اینکه در کشورهای پیشرفته صنعتی چرخش عمیق فرهنگی صورت گرفته است به این معنا که دیگر فرهنگ مانند سابق در حاشیه نیست و در تمام ابعاد زندگی انسان ها نقش اصلی را بازی می کند.
از دیگر سخنرانان این مراسم دکتر جمعه پور و دکتر عالیزاد بودند. دکتر عالیزاد در این نشست بر مفهوم زیست شهری در توسعه اجتماعی تاکید کرد و افزود: توسعه اجتماعی زمانی می تواند به وقوع بپیوندد و استمرار یابدکه نیروها و ساختارهای اجتماعی بتوانند به رهاسازی و مهار نیروهای اجتماعی از طریق سازماندهی مناسب آنها بپردازند.
دکتر جمعه‌پور نیز بر ابعاد زیست محیطی توسعه اجتماعی پرداخت وگفت: شهرهای مدرن به سوی رو در ور شدن با بحران های بزرگ می روند و مسائل زیست محیطی و مسئله آب و کمبود آن در محیط یک نگرانی جمعی است.
در انتهای این مراسم نیز دکتر مصطفی پور و دکتر خانیکی به ایراد سخن پرداختند.سخنان مصطفی پور بیشتر بر توسعه اجتماعی در مقیاس شهری متمرکز بود. او گفت: امروزه توسعه اجتماعی یک تغییر برنامه ریزی شده و جهت مند در یک سیستم اجتماعی بر اساس اصولی دمکراتیک است که در نظر دارد خلق شرایطی را در جامعه تضمین نماید که برای توسعه بهینه آن جامعه سودمند است.
دکتر خانیکی نیز در این مراسم بر ارتباطات شهری و فضاهای گمشده شهری پرداخت و گفت: زندگی شهری و کنش شهروندانه وابسته به میزان و نوع مشارکت شهروندان در نظام ارتباطات شهر است.
