bato-adv
کد خبر: ۲۰۱۳۹۲

"هم‌نوایی" پدران و پسران

خواسته یا ناخواسته پسران از نام پدران نفع می برند و این «رانت» را مخاطبان خود در اختیار پسران قرار می دهند. هر چند بنگاه های تبلیغاتی از این مسئله بهره می برند و به آن دامن می زنند. اگرچه نمی توان رابطه آموزشی میان "پدر و پسر" را با "استاد و شاگرد" مقایسه کرد اما شاگردان پدر در صورت برابری فنی با پسر هیچگاه از موهبت به ارث رسیده از محبوبیت پدر، برخوردار نبوده اند.
تاریخ انتشار: ۱۰:۴۷ - ۱۵ مرداد ۱۳۹۳
فرارو- مرتضی واعظ؛ در تاریخ موسیقی ایرانی کم نیستند پسرانی که ساز پدر را به ارث برده اند. برادران فراهانی (میرزا عبدالله و آقا حسینقلی، پسران آقا علی اکبر) با تدوین ردیف موسیقی ایرانی شناخته شده ترین این پسران هستند.

پسران این هر دو (احمد عبادی و علی اکبر شهنازی) نیز بر همین نمط رفتند و نام خود را جاودانه کردند. با این حال این روند در این خانواده پس از آن متوقف شد. دلایلی که فرزندان راه پدران اهل موسیقی شان را ادامه نداده اند مختلف است و شاید یکی از مهمترین شان جایگاه موسیقی و مسائل مربوط به آن باشد. 

در سه دهه اخیر با گسترش آموزش و اجرای موسیقی (علیرغم تمامی محدودیت ها) شرایط معیشتی برای تعداد معدودی از موسیقی دانان بهبود یافته است. از همین منظر از میان فرزندانی که در چند سال اخیر ابتدا در کنار پدر و سپس به طور مستقل در بازار موسیقی ایرانی جایی باز کرده اند همگی پدرانی نام آشنا و به لحاظ مالی موفق داشته اند. بدیهی است که در کنار مسائل فنی، وجود یک چشم انداز روشن مالی، راه را برای ادامه هموار می کند.

خواسته یا ناخواسته پسران از نام پدران نفع می برند و این «رانت» را مخاطبان خود در اختیار پسران قرار می دهند. هر چند بنگاه های تبلیغاتی از این مسئله بهره می برند و به آن دامن می زنند. اگرچه نمی توان رابطه آموزشی میان "پدر و پسر" را با "استاد و شاگرد" مقایسه کرد اما شاگردان پدر در صورت برابری فنی با پسر هیچگاه از موهبت به ارث رسیده از محبوبیت پدر، برخوردار نبوده اند.

در آستانه کنسرت دوره ای حسین علیزاده و شهرام ناظری با پسرانشان (صبا و حافظ)، نگاهی بیاندازیم به کارنامه پسرانی که به راه پدر رفته اند:

همایون شجریان شاید شناخته شده ترین فرزند در این میان باشد. او با تنبک خود ابتدا در آثار پدر ظاهر شد و حتی در یک اثر به همراه گروه کمانچه نواخت اما اولین بار در آلبوم «آهنک وفا» در زیر صدای پدر آواز خواند. سپس ترکیب تنبک و آواز را در گروه چهارنفره به همراه پدر، علیزاده و کلهر تجربه کرد و اولین آلبومیش را (نسیم وصل») به آهنگسازی محمدجواد ضرابیان در سال ۱۳۸۲ منتشر کرد. 

محمدرضا شجریان در جریان کنسرت گروه حصار از فرزند خود چنین تعریف کرد: «همایون نشان داد که فرزند خلف نغمه و آواز است و ریتم‌ها هر قدر ترکیبی و پیچیده باشند به‌راحتی از عهده بر می‌آید و با استفاده از تکنیک خود تحسین و تشویق همگان را بر می‌انگیزد.»

اما محمد معتمدی دیگر خواننده جوان موسیقی ایرانی که در اپرای مولانا اثر بهروز غریب پور با همایون همکار بود و نقش بیشتری در اجرا داشت ضمن احترام به جایگاه همایون و پدرش از اینکه نامش در تبلیغات اثر نیامده گله کرده بود.

هر چند کیخسرو پورناظری بنیان گذار گروه تنبور شمس بوده است اما در این سالها پسران او نبض گروه را بدست گرفته و نام تنبور را از اسم گروه حذف کرده و به گروه جانی دوباره بخشیده اند.

تهمورث و سهراب اگرچه هر دو در بخش کردی گروه تنبور می نوازند اما در بخش فارسی به دست این یکی تار است و به دست آن دگر کمانچه و هر کدام سلیقه متفاوتی در آهنگسازی و تنظیم دارند. این دو پس از کنسرت های موفق با حمید رضا نوربخش و علیرضا قربانی دو سال پیش با محمدرضا شجریان کنسرتی دوره ای در قاره امریکا برگزار کردند.

تهمورث امسال را با آلبوم «نه فرشته ام نه شیطان» آغاز کرد. آلبومی با صدای همایون  شجریان که در مدت کوتاهی چندین بار به انتشار مجدد رسید. پیش فروش بلیط برای اجرای زنده این آلبوم در مرداد ماه در تهران در مدت کوتاهی به پایان رسید و برگزار کنندگان مجبور به تمدید آن شدند. استقبال چنان بود که قرار شد در شهریور این آلبوم در ده شهر کشور اجرا شود.

منتقدان اما معتقدند که آلبوم به خاطر کلیپ جنجالی باران کوثری به شهرت رسید و شنیده شد. این عده با انتقاد از ساختار از هم گسیخته اثر آن را بیشتر به موسیقی پاپ شبیه دانسته اند.

حافظ ناظری اما بدون شک جنجالی ترین چهره در این میان است. او ابتدا در آلبوم مولویه پدرش سه تاری متفاوت نواخت و از دو سال پیش از انتشار سمفونی رومی به مخاطبان خود وعده داد که اثری متفاوت منتشر خواهد کرد. اسفند سال پیش این اثر منتشر شد و در مدت کوتاهی به صدر جدول پر فروش ترین های موسیقی کلاسیک جهان رسید.

در داخل کشور اما اهالی موسیقی ترجیح دادند که درباره اثر سکوت کنند و تنها هوشنگ کامکار آن هم پس از پنج ماه و به دلیل تبلیغات گسترده به نقد اثر پرداخت و آن را خسته کننده، تکراری و فاقد خلاقیت هنری دانست.

صبا علیزاده فرزند کمانچه نواز حسین علیزاده این روزها در تدارک کنسرتی دوره ای با پدرش در 10
 شهر کشور است. همکاری او  با گروه هم آوایان شروع شد و در گروه بین المللی نور به سرپرستی کریستف رضایی کمانچه نواخته است. از معدود آثار مستقل او پرفورمنسی به نام «یک ایرانی‌ در حال خنثی کردن بمب هسته‌ای در خاک ایالات متحده آمریکا»است که در گالری سیحون در امریکا انجام داده است. همنوازی با ساز پدر موقعیتی است که مخاطبان می توانند راحت تر در مورد توانایی های او قضاوت کنند.


bato-adv
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۷:۰۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
هنوز یادم نرفته که شجریان و عبدالمالک ریگی در کنار هم از فتنه گران حمایت می کردند
کسی که خواننده محبوب بنده بود، واقعا چطور بازیچه دست بی بی سی شد . نه که از خود او ولی از مواضع او بسیار متنفر شدم و الان هیچ محبوبیتی برای من ندارد
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۶:۵۹ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
خوانندگانی که به انگلیس خدمت می کنند بهتر است انگلیسی یاد بگیرند و برای مردم انگلیس بخوانند
علی
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۶:۰۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
به نظرم . همایون اگرچه پسر خسرو آواز ایران است که خیلی بزرگ و دست نیافتنی جلوه می کنه و اما خودش چون من نوازنده تنبک و آواز خوانده ام نوازنده ی قابلیت نیست و در آواز با بقیه متفاوت تر از لحاظ تکنیک به نظر می رسه هر چند فرسنگ ها فرسنگ پایین تر پئرش در تمام جوانب هنر آواز است . اگرچه از اقبال محمدرضا شجریان در پیوند و اخوت و همکاری با قله های موسیقی ایرانی نظیر حسن کسایی ، جلیل شهناز لطفی و پرویز مشکاتیان نباید غافل شد و صد البته بروز حوادث سیاسی و اجتماعی مهمتر از همه انقلاب 57 در رشد و زندگی هنری و رشد معیار های دانش و فرهنگی محمدرضا خان شجریان بی تاثیر نبوده . و راجع به حافظ ناظری و صبا علیزاده و سهراب و کیخسرو پور ناظری به دلیل نازال بودن سطح کیفی کار همری و شخصیت فرهنگی شان اگر سخنی نرانم بهتر است که بارها متهم به حسادت به این عزیزان شده ا م اگرچه قویا تکدیب می کنم، ولی کتمان نیز نمی کنم که در این گشور عزیز مثل هر حوزه و حیطه ی خواه هنری یا دیگر حوره ها همیشه رانت ار هر نوع آن و حکوت رابطه بر ظابطه بیشترین کارکرد را داشته است.
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۳:۵۵ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
دمشون گزم
مجتبی
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۳:۳۲ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
همه عزیزان خوب هستند ولی همایون کاملا متفاوت با بقیه می باشد و توانمند در اجرای تنبک و هم آواز و کمانچه چیره دست می باشد . و صدای بسیار قوی دارد که میتواند گام های بالا رو به راحتی می خواند
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۷
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۲:۲۵ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
ذوق موسیقی مانند هر هنری تاحدی امری ذاتی و ژنی است. اینکه داشتن صدای زیبا موروثی است امری بدیهی است. تولد در خانواده موسیقی که از کودکی با صدای ساز و موسیقی همراه باشد در رشد خلاقیت موسیقی نقش دارد. همه پسران یادشده در مقاله دارای شخصیت هنری هستند و در شرایطی که امکانات و شرایط مساعد برای همه در حوزه موسیقی فراهم نیست این دوستان هنرمندزاده هستند که باید بار حفظ موسیقی را انجام دهند.
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۳:۱۰ - ۱۳۹۳/۰۵/۱۵
فقط خدا کنه اصل موسیقی سنتی و اصیل خودمون رو به بهانه ترکیب ساز و مدرنیته شدن و جذب مخاطب مختلف خراب نکنن. تو آثار جدید بعضی از این عزیزان قطعاتی با جنگولک بازی نواختن و خواندن وجود داره که معلوم نیست چی به چیه