بمب ناپالم سلاحی مرگبار و کاربردی – متعارف - است که در سال ١٩٤٢ در دانشگاه هاروارد آمریکا طراحی شد.
به استناد کتاب خاطرات ژنرال گالاند، برای اولین بار از این سلاح در ارتش اعزامی آلمان نازی به اسپانیا برای کمک به ژنرال فرانکو رهبر نژادپرست آن کشور استفاده شد.
ناپالم از بنزین یا دیگر آتش زاهای قوی، به همراه موادی که به آن ویژگی ژله ای و چسبندگی می دهند، مانند صابون ساخته می شود.
از کاربرد این بمب از بین بردن پوشش گیاهی و به آتش کشیدن دشمن است. یکی از سلاح هایی که آمریکا در جنگ ویتنام برای به آتش کشیدن جنگل ها و انهدام پناهگاه های ویت کنگ ها از آن استفاده وسیعی کرد و به خاطر این سبعیت و وحشی گری مورد انتقاد و شماتت جهانیان حتی دوستان و همپیمانان خود قرار گرفت بمب ناپالم بود.
این بمب پس از اصابت به هدف و خروج مواد آتش زا از آن به خاطر خاصیت چسبندگی و آرام سوزی، بدنه اجسام و انسان را به آرامی و کم کم اما به شدت می سوزاند. این بمب حتی بدون تماس مستقیم می تواند با حرارتی بین 800 تا 1200 درجه سانتی گراد اجسام را نابود کند .
ناپالم آب گریز است و آتش آن به سادگی با آب خاموش نمی شود. برای ساختن این سلاح خطرناک و ضد انسانی از نمک های اسید پالمینیک موجود در روغن پالم استفاده می شود. دور از ذهن نیست که نام این سلاح از روغن پالم گرفته شده باشد.
تفاوت های بمب ناپالم با روغن پالم در این است که:
- بمب ناپالم می تواند هم به صورت آنی عمل کند و به زندگی انسان ها خاتمه دهد و هم قابل تبدیل به بمب ساعتی است و می تواند همان کار را در زمان معینی در آینده انجام دهد، اما روغن پالم فقط زمانی عمل می کند یعنی سر سفره ممکن است آزاری به قربانی خود وارد نکند و حتی قربانی از خوردن آن لذت هم ببرد اما در آینده ای نه چندان دور کما هو حقه به وظیفه ذاتی خود به نحو اتم و اکمل عمل می کند.
درحقیقت می توان گفت که بمب ناپالم سوخت و سوز دارد و روغن پالم دیر و زود!
- بمب ناپالم هم مانند سایر بمب ها چاشنی دارد و خاصیت چاشنی این است که گاهی ممکن است عمل نکند، اما روغن پالم بدون چاشنی و در حقیقت خودکار است و امکان ندارد که عمل نکند.
- بمب ناپالم جزء سلاح های متعارفی است که کنوانسیون های بین المللی استفاده از آن را ممنوع کرده اند. قوانین بین المللی استفاده از ناپالم و سایر مواد آتش زا بر علیه اهداف نظامی را منع نکرده، ولی استفاده از آن بر علیه غیرنظامیان براساس کنوانسیون منع استفاده از برخی سلاح های متعارف مصوب 1980 ممنوع است.
کنوانسیون های بین المللی استفاده و یا منع استفاده از روغن پالم را مسکوت گذاشته و به قوانین داخلی کشورها واگذار کرده است. به همین لحاظ دولت های نهم و دهم مجوز استفاده از آن در غذای مردم را به دلیل ارزان بودن صادر کرد و ایران توانست رتبه اول جهانی در رشد سرطان را کسب کند و سکته به دومین عامل مرگ و میر ایرانیان تبدیل شد.
- دول متخاصم از بمب ناپالم علیه یکدیگر استفاده می کنند و امکان ندارد دو کشور دوست خصوصاً از نوع کامله الوداد از این نوع سلاح علیه یکدیگر استفاده کنند.
علی الاصول بمب ناپالم و انواع دیگر جنگ افزارها وسیله مناسبی برای اظهار دوستی و مودت نیستند و برای این کار می توان از ابزار و ادوات دیگری استفاده کرد. اما روغن پالم توسط دولتی پوپولیستی که ادعای مهرورزی داشت وارد سفره و غذای مردم شد که به نظر نمی رسد به این زودی ها و به این آسانی ها حذف شدنی باشد.
- بمب ناپالم با چسبندگی که از روغن پالم و دیگر مواد ژلاتینی به کار رفته در آن ایجاد شده به سطح خارجی اجسام و نیز پوست بدن انسان می چسبد و تا اجسام و انسان را کاملاً نسوزاند و از بین نبرد جدا نمی شود، اما روغن پالم به خارج بدن انسان کاری ندارد. این روغن پس از بلع و هضم وارد رگ ها و مویرگ ها شده و از داخل می چسبد و انسان را از پا درمی آورد.
- معمولاً قربانی بمب ناپالم با پای خودش برای کشته شدن به قربانگاه نمی رود و برای خریدن بمب ناپالم پولی نمی پردازد. کلیه هزینه های تولید، پخش، خرید، حمل، انبارداری، توزیع و پرتاب بمب ناپالم را دشمن به عهده گرفته و قربانی از پرداخت این گونه هزینه ها معاف است. اما درخصوص روغن پالم کلیه هزینه های مزبور به عهده مصرف کننده نهایی است و پولی که بابت خرید می پردازد کلیه موارد مذکور به علاوه سود تولید کننده را پوشش می دهد. علاوه بر آن قربانی روغن پالم خود با پای خود برای خرید آن اقدام می کند و از قفسه فروشگاه با دست خود آن را برداشته و در سبد خرید می گذارد.
- زمان و مکان اصابت بمب ناپالم توسط دشمن تعیین می شود و قربانی معمولاً نمی داند که کجا قرار است مورد اصابت قرار گیرد. این مکان ممکن است خانه، محل کار، فروشگاه، پارک، جنگل، جاده، شهر و یا روستا باشد. اما قربانی روغن پالم با چشم باز و به اراده خود محل اصابت که همان خوردن باشد را تعیین می کند. این محل ممکن است میز آشپزخانه، اتاق نشیمن، رستوران، میهمانی، جشن تولد، عروسی و هر کجای دیگری که سفره ای انداخته و یا میز غذایی چیده می شود باشد.
- معمولاً روی جعبه های بمب ناپالم علامت های هشداردهنده مانند طرح یک جمجمه استخوانی با دو استخوان ران به صورت ضربدری و سایر علایم ترسناک دیگر حک شده و استفاده کننده با توجه به همه خطرهای احتمالی و با کمال احتیاط آن را به کار می برد تا هیچ زیانی به خودش وارد نکند و بتواند بدون آن که به خود آسیبی برساند دشمن را از پا درآورد. اما روی ظروف روغن پالم نه تنها هیچ علامت هشداردهنده ای وجود ندارد، بلکه در برخی موارد، تولید کننده با تبلیغات رادیو - تلویزیونی، روزنامه ای، نصب بیلبورد و... آن را مفید به حال قلب و عروق معرفی می کند. تولید کننده معمولاً یا استفاده از آن پالم را در روغن خود به کلی کتمان می کند و یا به نحوی از آن در برچسب کالا نام می برد که فقط اجنه قادر به خواندن آن باشند و از آن جا که اجنه روغن پالم استفاده نمی کنند عمر آنها از چند هزار سال تجاوز می کند. نتیجه این که استفاده کننده از بمب ناپالم خودش جان سالم به در می برد و دیگران را می کشد، اما استفاده کننده از روغن پالم خودش را می کشد و دیگران را به نان و نوا و ثروت های بیکران می رساند.
مقایسه روغن پالم و بمب ناپالم به همین جا ختم نمی شود. این دو سلاح ضد بشری شباهت های زیادی هم با هم دارند که امید است در یادداشت های بعدی به آن پرداخته شود. ان شاءالله
