فرارو-محمد حسین خوشوقت؛ روزهای غم انگیز عزای خون خدا، حسین ابن علی علیهما السلام، در رسیده است و به دوستان ثقلین، کتاب خدا و پیامبر خاتم و خاندان پاک اش، فرصتی دگربار داده شده تا برای او اشک بریزند؛ این توفیق را خدای مهربان به هر کسی ارزانی نمی دارد.
جنایاتی که اصحاب شیطان بر حسین روا داشتند، از یک سو، و رفتار عاشقانه ای که حسین با حضرت دوست در کربلا داشت، از سویی دیگر، در تاریخ بنی آدم سابقه نداشته است.
تاریخ کدامین مرد آزاده ای را سراغ دارد که از صبح تا بعد از ظهر یک روز داغ، در صحرایی سوزان و در غربت، ابتدا فرزندانش و جوانان خویشاوندش و یاران پیر و جوان اندکش را در برابر دیدگان او و خانواده اش سر ببرند و زیر سم ستوران لگد مال کنند و سپس خودش را چنان که قلم توان توصیف ندارد، ذبح کنند و او تا آخرین لحظه حیات، شجاعانه و عزیزانه، از مرام پاک خود دست نکشد؟!
این هنر بی مانند از کسی بر می آید که تنها هدف اش، بزرگترین و ارزشمند ترین و ماندگار ترین باشد؛ خدا و حفظ امانت خدا.
عشق به حسین و گریه ی آگاهانه در عزای او، بدین ترتیب، در خور کسانی است که پیوندی اعتقادی و عملی با حسین و راه و مرام حسین دارند. آیا ما چنین نسبت و پیوندی با خون خدا داریم؟
یافتن این پاسخ، نیازمند آگاهی از "علت قیام و شهادت مظلومانه و عاشقانه ی پاره ی تن رسول الله" است. اگر ندانیم حسین چرا قیام کرد و چنان جگرسوز به مسلخ یاران شیطان رفت، گریه ی بر او و برادر رشیدش و یاران و فرزندان پاکش را به وادی کم بهای احساسات و عواطف، فرو کاسته ایم؛ و این ظلمی بزرگ در حق او و راه اوست.
علت قیام را از زبان خود او بشنویم.
امام حسين(ع) در وصيّت نامهاي كه هنگام خروج از مدينه و در زمان وداع با برادرش، محمّد بن‌حنفيّه، نوشت، هدف از حركت خويش را چنين بازگو كرد:
"من نه از روي سرمستي و گستاخي و نه براي فساد و ستمگري حرکت کرده ام، بلكه تنها براي طلب اصلاح در امّت جدم به پا خواسته ام. ميخواهم امر به معروف و نهي از منكر كنم و به سيره جدم و پدرم علي بن‌ابي‌طالب عمل نمایم."
در جایی دیگر، سرور شهیدان، در نامهاي كه در زمان اقامت خويش در مكّه و در پاسخ دعوت به نامههاي اشراف و بزرگان كوفه مبني بر آمدن به كوفه، نوشت، فلسفه قيام خود را چنين بيان فرمود:
"به جانم سوگند، پيشوا كسي است كه به كتاب خدا عمل كند، عدل و داد را محقق سازد، معتقد به حقّ باشد و خود را به آن چه در راه خداست پايدار بدارد( و چون، یزید چنین نیست و بر جای رسول خدا تکیه زده، علیه او قیام کرده ام)."
حسين بن‌علي در نامهاي كه ضمن آن از بزرگان بصره دعوت به همياري و همراهي با وي كرده است، علّت و هدف از نهضت خويش را چنين بيان ميكند:
"من شما را به كتاب خدا و سنّت پيامبرش ميخوانم. همانا سنّت پيامبر(ص) از بين رفته است و بدعت زنده شده است."
و در جواب عبدالله بن‌مُطيع مي فرمايد:
"كوفيان به من نامه نوشته و از من خواستهاند به نزدشان بروم، چون اميدوارند (كه با رهبري من) نشانههاي حقّ زنده و بدعتها نابود شود."
و نيز در نامهاي كه به شيعيان بصره نوشت، فرمود:
"من شما را به زنده كردن نشانه هاي حقّ و نابود كردن بدعتها ميخوانم."
او درخطبهاي كه پس از برخورد با حرّ بن‌يزيد رِياحي در منزل «بَيْضَه» ايراد فرمود، انگيزه قيام خود را با استناد به فرمايش پيامبر ص ، چنين بيان كرد:
"اي مردم ! رسول‌خدا فرمود: كسي كه فرمانرواي ستمگري را ببيند كه حرام خدا را حلال كرده و پيمان الهي را شكسته و با سنّت رسول خدا مخالفت ورزيده و در ميان بندگان خدا با گناه و تجاوزگري رفتار ميكند، ولي در برابر او با كردار و گفتار خود برنخيزد، برخدا است كه او را در جايگاه آن ستمگر قرار دهد. هان اي مردم بدانيد كه اين ها(یزید و یزیدیان) تن به فرمانبري از شيطان داده و اطاعت از فرمان الهي را رها كرده و فساد را نمايان ساخته و حدود خدا را تعطيل نمودهاند، درآمدهاي عمومي (بيت المال) مسلمانان را به خود اختصاص داده و حرام خدا را حلال و حلالش را حرام كردهاند و من شايستهترين فرد براي تغيير دادن ام."
سرور شهیدان، به روشنی بیان می دارد که برای نجات دو امانت الاهی که پیامبر خدا نزد مردم به ودیعت نهاد، به پا خاسته است؛ قرآن و اهل بیت پاک پیامبر خاتم.
پیامبر اسلام در غدیر خم، به روایت اهل سنت و تشیع، پس از منصوب نمودن علی ابن ابی طالب به عنوان جانشین بلا فصل خویش، اعلام داشت که ای مردم، من دو امانت بزرگ به شما می سپارم، که هیچ گاه از یکدیگر جدا نیستند: کتاب الله و عترتی اهل بیتی.
در پی انحراف مسیر خلافت، پس از رحلت رسول خدا، جایگاه جانشینی رسول الله، غاصبانه به معاویه فرزند ابوسفیان رسید. وی از جایگاه خلافت رسول خدا، بدعت ها و ظلم ها روا داشت؛ ربا و نزول خواری را مباح دانست، خطبه های نماز عید فطر و قربان را بر خلاف سنت پیامبر، قبل از نماز به جای آورد، نفرین بر علی را واجب دانست، نماز جمعه را روز چهارشنبه اقامه کرد، اشراف و نور چشمی ها را در برخورداری از بیت المال ، مزیت بخشید و با رفتار هایش، رنگ از رخساره ی تابان اسلام زدود.
با این حال، برای آن که بتواند بر مسند خلافت بماند، هوشمندانه، دم از اسلام و قرآن می زد. اما پس از مرگش، فرزند او یزید، نقاب نفاق بر کشید و بر جایگاه خلافت پیامبر اسلام، آشکارا گفت که" ما جائ خبر و لا وحی نزل!... نه اسلامی هست و نه وحیی نازل شده!"... در برابر دیدگان مردم، شراب می نوشید و ترسی نداشت اگر کسی بداند که او اهل زنا و قمار است.
با این حال، یزید اصرار داشت که حسین ابن علی، فرزند علی و پیامبر، با او بیعت کند و خلافت اش را رسمیت بخشد. اگر حسین چنین می کرد، رسما بر نابودی قرآن و عترت پاک رسول خدا، دو امانت بزرگ الاهی نزد امت، مهر تایید می زد.
یزید ابن معاویه، حسین را بر سر یک دو راهی قرار داد: یا بیعت یا مرگ. و حسین، دومی را برگزید تا دین خدا و سنت رسول خدا از مرگ نجات یابند. و این چنین، حسین، "خون خدا" نام گرفت.
و اینک، ما برای چنین حسینی گریه سر می دهیم و بر سر و سینه می زنیم. اگر بر حسین گریه کنیم اما ندانیم که راه او چیست، یا بدانیم اما غیرتی برای التزام عملی به دین خدا و سنت نبوی نشان ندهیم، نیشخندی تلخ به حال خود، ما را سزد!
تاکید امامان معصوم بر گریه بر حسین و مژده پاداش های گرانبها برای عزادارانش، هدفی جز زنده نگاه داشتن راه حسین و هدف قیام سالار شهیدان ندارد. حسین ، آن گونه به مسلخ نرفت که کفاره گناهان شیعیانش باشد!
اظهار عشق به حسین مظلوم و یارانش، جز با دوری از شیطان و پیوند قلبی و عملی با کتاب خدا، رسول خدا و اهل بیت او، معنا نمی یابد.
ظلم بر خلق خدا، دست درازی بر بیت المال، دروغ گفتن، غیبت کردن، تهمت روا داشتن، سهل انگاری در اقامه نماز، ربا خواری، خود داری از باز داشتن متخلفان از ارتکاب گناهان فردی و اجتماعی و هر آن چه که مخالفت با دستور خدا قلمداد شود، نشانه های راه شیطان و یزید است.
ای کشته ی فتاده به هامون، ای صید دست و پا زده در خون، مباد که بر تو بگرییم و بر خون پاکت پای نهیم!
مباد!
عزای امام حسین (ع)سمت وسونداردخط کشی نداردعاشوراوتاسوعابه همه ی آحادمردم تعلق داردناشناس محترم مردم رادرعزای امام حسین (ع) دسته بندی نکنید.
امام حسین و فتنه و این حرفها شده دکان برای کاسبی. وگرنه اگر کسی درکی از پیغام اصلی حسین داشت، محال بود بتواند در آن ۸ سال متعفن سکوت کند.
كه كامنت گذاران اين سايت كه آن را مديريت مي كند
بيشتر ميل به كدام اردو دارند.
يا بهتر بگويم: خود سايت خوانندگان را به كدام سو سوق مي دهد؟
سلام وارادت دارم خدمت جنابعالی و همکاران محترم، بنده تقریبا روزی چهار و پنج بار به سایت فرارو سر می زنم . و از اخبار و تحلیل های بهره می برم .عالی است.
انشاله موفقتر از پیش باشید
وای بر ما وای برما