سبیل بهعنوان آیکونی مردانه، با پا گرفتن جنبشی به
نام «موامبر» (Movember) در سال 2003 رنگ دیگری به خود گرفت. سبیل گذاشتن و
تظاهر به داشتن ظاهری «مردانه» با هدف بالا بردن آگاهی مردان جهان کمکم
به دنیای هنر و زیورآلات راه یافت.
به گزارش ایسنا، گروه «Mo Bros»
سال 2003 تصمیم گرفت آگاهی عموم را نسبت به سلامت مردان و جلوگیری از شیوع
سرطان پروستات افزایش دهد. سبیل گذاشتن مهمترین شاخصهی این گروه و
حربهشان برای رسیدن به این مقصد بود. از آن زمان سبیل تبدیل به پدیدهای
جهانی شد که از استرالیا تا آفریقا طرفدار دارد. در این گزارش 15 سبیل
معروف دنیای هنر را معرفی میکنیم.
سبیل سالوادور دالی
1-
سبیل معروف «سالوادور دالی» نقاش سرشناس اسپانیایی این عکس را در سال 1953
گرفت. سالوادور دالی را بهعنوان یکی از بزرگترین نقاشان سبک سورئال
میشناسند. معروفترین اثر او به نام « تداوم حافظه» در سال ۱۹۳۱ خلق شد.
دو سبیل «پل گوگن»
2-
دو سبیل «پل گوگن» گوگن نقاش و مجسمهساز فرانسوی در سال 1888 خود را در
نقش «ژان وارژان» قهرمان رمان معروف «بینوایان» کشید. صورت دیگر تصویری از
«امیل برنارد» است که تعداد سبیلهای تابلو را به دو افزایش داده است.
سبیل آشفته «گوستاو کوربه»
3-
سبیل آشفته «گوستاو کوربه» گوستاو کوربه (کوربت) تابلوی «مرد آشفته» را
بین سالهای 1844 تا 1845 خلق کرد. وی را رهبر جنبش رئالیسم در نقاشی قرن
نوزدهم فرانسه میدانند.
مونالیزای سبیلوی «مارسل دوشان»
4-
مونالیزای سبیلوی «مارسل دوشان» «L.H.O.O.Q» نام نگاه نویی است که دوشان
به شاهکار ماندگار «لئوناردو داوینچی» داشته است. این نقاش و مجسمهساز
فرانسوی بود که آثارش را بیشتر با سبکهای دادائیسم و سورئالیسم مرتبط
میدانند. آثار دوشان در گسترش هنر غرب پس از جنگ جهانی اول تأثیرگذار بود.
مونالیزای سبیلدار در سال 1919 خلق شد.
سبیل و ردای خزدار و «آلبرشت دورر»
5-
سبیل و ردای خزدار و «آلبرشت دورر» دورر نقاش، حکاک و ریاضیدان آلمانی که
بزرگترین گراورساز عصر خود بود، این نقاشی را در سال 1500 با نام
«خودنگاره با ردای خزدار قرمز» کشید.
سبیل قیطونی «ادوار مانه»
6-
سبیل قیطونی «ادوار مانه» ادوار مانه هنرمند بزرگ قرن نوزدهم فرانسه،
«خواننده اسپانیایی» را در سال 1860 کشید. مدل سبیلهای این خواننده به
اندازه حالت چهرهاش توجه بیننده را به خود جلب میکند.
مرد سبیلوی «ونسان ونگوک» 7-
مرد سبیلوی «ونسان ونگوک» خالق «شب پرستاره» این نقاشی را در پاریس کشید.
مردی با سبیل نیچهای در زمستان سال 1886-1887 روی بوم ونگوک نقاش نامدار
هلندی نقش بست.
سبیل «فریدا کالو»ی اعظم 8-
سبیل «فریدا کالو»ی اعظم فریدا کالو با «خودنگارهای با گردنبندی از تیغ و
مرغ مگسخوار» گفتهاش را تماما به اثبات رساند: «هرچه شما انجام میدهید،
من بهترش را انجام میدهم». «ماگدالنا کارمن فریدا کالو ی کالدرون د
ریورا» نقاش مکزیکی و یکی از نامدارترین زنان تاریخ هنر معاصر بود که بین
سالهای 1907 تا 1954 میزیست.
سبیل «کاراواجیو» و «اوتاویو لئونی» 9-
سبیل «کاراواجیو» و «اوتاویو لئونی» اوتاویو لئونی در این پرتره استاد
نقاشی ایتالیایی میکلآنجلو مریسی کاراواجیو را در حالتی مغموم و بههم
ریخته نشان داده است. قدمت این تابلو به سال 1621 برمیگردد.
سبیل چخماخی «روبنس» 10-
سبیل چخماخی «روبنس» «پیتر پل روبنس» خودنگاره دیدنیاش را در سال 1623
کشیده است. روبنس نقاش مشهور سبک باروک فلمانی در قرن هفدهم آلمان بود.
سبیل قیطونی مودیلیانی 11-
سبیل قیطوی «مودیلیانی» مویلیانی نقاش سرشناس ایتالیایی که به کشیدن پرتره
از چهره افراد شهرت داشت، «طرح جدید»ش را در سال 1915 روی بوم پیاده کرد.
سبیل غمزده مونش 12-سبیل
غمزده «ادورارد مونش» خالق تابلوی معروف «جیغ» که گرانقیمتترین نقاشی
جهان لقب گرفته، این «خودنگاره با دست استخوانی» را در سال 1895 کشید.
استخوان دستی که پایین چهره غمگین مونش به چشم میخورد، شاید بیش مدل سبیل
این هنرمند توجه را به خود جلب میکند.
«ون دایک» و گلهای آفتابگردان 13-
«ون دایک» و گلهای آفتابگردان «آنتونی ون دایک» که دنیا او را با نقاشی
«دختری با گوشواره مروارید» میشناسد، در سال 1633 این نقاشی را از خود
کشید. سبیلهای سربالا و ریش مدل لنگری او کاملا با رنگ و لعاب این تابلو
هماهنگ است.
سبیل دراکولای واقعی 14-
سبیل دراکولای واقعی شاهزاده والاچیا (منطقه تاریخی در کشور رومانی) که به
«ولد چهارمیخکِش» معروف بوده، از نسل خانواده «دراکول» بود که «برام
استوکر» برای پردازش شخصیت مخوف رمان معروف خود از وی الهام گرفت. این
پرتره در دهه نخست 1500 کشیده شد. مدل سبیل او در زبان انگلیسی به «کرم
ابریشمی» معروف است.
«فرانس هالس» و سایهاش 15-
«فرانس هالس» و سایهاش «فرانس هالس» نقاش بلژیکی دوران طلایی هنر هلندی
خودنگارهی خود را در سال 1650 به تصویر کشیده و علاوه بر سبیلاش، سایه
خود را نیز در قاب گنجانده است.
الحق انسان بى نظيرى بود