فرارو- سال 1388 برای مخاطبان موسیقی ایرانی با مرگ دو سنتور نواز بزرگ همراه بود: پرویز مشکاتیان و فرامرز پایور.
هرچند مرگ پرویز مشکاتیان در 29 شهریور همگان را دچار بهت و حیرت کرد اما مرگ فرامرز پایور در 18 آذر ماه به دلیل آنکه این استاد فقید به مدت ده سال از عارضه مغزی رنج می برد برای دوستدارانش به معنای آرامشی برای جسم خسته او بود.
فرامرز پایور از برجسته ترین شاگردان مکتب صبا و ادامه دهنده سیر سنتور نوازی در موسیقی ایرانی بود. زمانی که او در 17 سالگی به محضر ابوالحسن صبا می رسید، سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان نسل گذشته،استاد حبیب سماعی، می‌گذشت.
پایور شیوه سنتور نوازی سماعی را از صبا آموخت و پس از درگذشت وی نزد اساتیدی چون عبدالله دوامی، موسی معروفی و نورعلی‌خان برومند به فراگیری ردیف درویش‌خان و ردیف میرزا عبدالله پرداخت.
او نخستین آهنگ‌سازی بود که ساز تخصصی او، سنتور بود. تشکیل گروه اساتید توسط او از تجربه های موفق گروه نوازی ایرانی بود که هر ساله در جشن هنر شیراز به اجرای برنامه می پرداخت. در این گروه اساتید به نامی چون جلیل شهناز و هوشنگ ظریف (تار)، رحمت‌الله بدیعی و علی اصغر بهاری (کمانچه)، حسن ناهید و محمد موسوی (نی)، حسین تهرانی و محمد اسماعیلی (تنبک) همکاری کرده اند.
آنچه در ادامه می بینید بخشی از اجرای جشن هنر شیراز در سال 1350 است.
