مطلب زیر را آقای سهیل فارسی به پایگاه خبری فرارو ارسال نموده‌اند
تورم، بیکاری، اقتصاد دولتی و شبه دولتی، کشاورزی سنتی و معیشتی، صنعت فرسوده، تولید غیر رقابتی، بورکراسی زائد، پارتی بازی و بسیاری مشکلات ریز و درشت دیگر که اعصاب آدمی را خرد و داغ دل‌ها را تازه می‌کند.
ایران قبل از مرداد ۸۴ را می‌توان به قطاری تشبیه کرد که نیاز به اصلاحات فراوان داشت. قطاری که روزگار زخم‌های بسیار بر آن نشانده و فرسوده‌اش کرده بود. هنوز هم با همان واگن‌های قدیمی مسیر را می‌آمد و می‌رفت و دچار ایراداتی است که یک عمر دارد تحمل‌اش می‌کند. با اینکه تلاش‌هایی صورت می‌گرفت و مبالغی بسیار جهت ترمیم و نوسازی آن خرج می‌شد اما مشکلات قدیمی کما فی السابق برقرار بود و قطار ما روی ریل به راه خود ادامه می‌داد. گاه سرعت‌اش زیاد و گاه نیز کم می‌شد. گاهی هم از حرکت می‌ایستاد و خیره به مناظر اطراف خود می‌گشت. هر چند وقت یکبار هم لوکوموتیو رانش را تغییر می‌داد ولی باز هم مشکلات اساسی حل نمی‌شد.
از قضاء این قطار در مرداد ماه ۸۴ راننده‌ای جدید پیدا می‌کند. لوکوموتیو ران جدیدی که سودای مدیریت جهان در سر داشت، حالا برای هشت سال قطار را خواهد می‌راند! آن شخص هم کسی نبود جز محمود احمدی‌نژاد، شهردار سابق تهران!
گفتم سخن تو، گفت حافظ گفتا شادی همه لطیفه گویان صلوات
عجیب است فردی تنها با دو سال شهرداری می‌توانست عنان کار را در دست گرفته و لوکوموتیو ران شود! نبود تحزب چنین عواقبی هم دارد! قطار ما در آن سال‌ها پول‌های هنگفتی را بخود بدید که در تاریخ حیات‌اش بی‌نظیر بوده است. پول‌ها خرج شد اما مشکلات حل نشد! چرا حل نمی‌شد!؟ الله العلم!
تا اینجا که مشکلات همان مشکلات قدیمی بود. سالهای ابتدایی شاید مصائب به چشم نمی‌آمد، پول‌های هنگفت اوضاع را علی الظاهر تغییر داده بود و تحریم‌های سی ساله هم حریف آن همه پول نمی‌شد! اما یک تابستان و چند کاغذ پاره! انقدر هم زود اثرش را بر واگن به واگن قطار ما گذاشت که «دور زدن تحریم‌ها!» هم چیزی را حل نمی‌کرد.
سالهای عمر قطار و لوکوموتیو رانش به مرداد ۹۲ می‌رسد. اینبار هم علی رغم آن همه درآمد باز هم همان مشکلات قدیمی پابرجاست چه بسا با شدت و حدت بیشتر و بی‌حساب و کتابی غیرقابل کنترل! اما فرق این مرداد (۹۲) با آن مرداد (۸۴) در چیست؟
درست است که مشکلات قدیمی علی رغم درآمدهای هنگفت نفتی و یکدست بودن قدرت و انحصار آن در یک جناح سیاسی همچنان پابرجاست اما با مدیریت جهانی خود قطار ما را از ریل خارج شده است! فرق این مرداد با آن مرداد در این است که قطار دیگر روی ریل حرکت نمی‌کند!
آری این قطار از ریل خارج شده و برگرداندن آن به ریل و حل مصائب قدیمی‌اش بر دوش دولتی مظلوم افتاده است.
والسلام - ۸ بهمن ۹۳
