سایه روزتا بر سطح دنباله‌دار ۶۷پی
واضح ترین عکس های روزتا از دنباله دار ۶۷پی منتشر شد و در یکی از این تصاویر سایه خود روزتا بر سطح دنباله‌دار دیده می‌شود.
روزتا این تصاویر را روز ۲۵ بهمن (۱۴ فوریه) و زمانی که فقط شش کیلومتر از سطح ۶۷پی فاصله داشت گرفته است.
در زمان عکسبرداری، خورشید مستقیما پشت روزتا قرار داشت بنابراین سایه روزتا بر سطح دنباله‌دار افتاده بود.
وقتی خورشید درست پشت دنباله دار قرار می گیرد که به آن "فاز صفر" می گویند، سطح دنباله دار مسطح تر از آنچه واقعا هست دیده می شود، در صورتی که اگر روزتا با زاویه بیشتری از دنباله دار عکسبرداری کند پستی و بلندی بیشتری در سطح آن دیده می‌شود.
پس از اینکه روزتا ۲۵ بهمن به نزدیکترین فاصله از سطح دنباله دار رسید، اکنون در ادامه مدار خود از دنباله دار دورتر و به خورشید نزدیکتر می شود.
با نزدیک شدن ۶۷پی به خورشید، گاز و غباری که دنباله آن را تشکیل می‌دهد اصطکاکی (drag) ایجاد می‌کند که هدایت روزتا را در فضا دشوارتر می کند.
بخشی از دنباله‌دار که روزتا از آن عکسبرداری کرده با مربع مشخص شده است
بنابراین فعلا دانشمندان تصمیم گرفته‌اند که فعالیت روزتا را محدود به زمان هایی کنند که روزتا مثل ۲۵ بهمن در فاصله نزدیکی از دنباله دار قرار می گیرد.
دنباله دارها را به نام کاشفان آنها نامگذاری می کنند و نام رسمی این دنباله دار، ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو است. کلیم ایوانوویچ چوریوموف و سوتلانا ایوانووا گراسیمنکو در سال ۱۹۶۹ این دنباله دار را شناسایی کردند.
۶۷پی در حال حاضر ۳۲۸ میلیون کیلومتر با خورشید فاصله دارد و با سرعت ۲۳ کیلومتر در ساعت در حال حرکت است.
در هفته آخر مرداد ماه ۶۷پی به نزدیکترین فاصله از خورشید می رسد (۱۸۶ میلیون کیلومتر) و گرمای خورشید به سرعت یخ سطح دنباله دار را بخار خواهد کرد بنابراین روزتا مجبور خواهد بود که خود را چند صد کیلومتر دورتر نگه دارد.
دنباله‌دار ۶۷پی از فاصله صد کیلومتری
مشکلات نزدیک شدن روزتا به دنباله دار در روز ۲۵ بهمن بیش از پیش واضح شد، چون غلظت ذرات پایین ترین قسمت جو پی۶۷ که کما نام دارد باعث شد روزتا رد ستارگانی را گم کند که از آنها برای ناوبری و جهت یابی استفاده می کرد.
به همین دلیل نزدیک بود برای قرار دادن روزتا در "وضعیت ایمن"، تمام دستگاه های علمی آن را خاموش کنند و این فرصت نادر جمع آوری اطلاعات را از دست بدهند.
به دنباله‌دار ۶۷پی لقب اردک فضایی داده‌اند
پروژه پرتاب سفینه روزتا، که بیش از یک و نیم میلیارد دلار هزینه برداشته، از حدود بیست سال پیش آغاز شد و ده سال پیش، سفینه روزتا و کاوشگر همراه آن (فیله) به فضا پرتاب شد.
تابستان گذشته روزتا به دنباله دار پی۶۷ رسید و ٢١ آبان (١٢ نوامبر) کاوشگر فضایی "فیله" از بدنه آن جدا شد و پس از هفت ساعت روی دنباله‌دار فرود آمد.
اما به دلیل مشکلی که در هنگام فرود فیله به وجود آمد، باتری های خورشیدی آن در وضعیتی قرار گرفتند که نمی توانند نور کافی دریافت کنند، در نتیجه این کاوشگر فعلا از کار افتاده است.
امید می رود که با نزدیک تر شدن دنباله دار به خورشید، نور کافی به باتری های فیله برسد و این کاوشگر دوباره به کار بیفتد.
