یک خانواده کانادایی از هیاهوی زندگی شهری فرار کرده تا در خانه و باغ
رنگارنگ و شناور خود زندگی کنند. آنها این قلعه را «خور آزادی»
نامیده‌اند.
به گزارش فرادید به نقل از دیلی‌میل،
وِین آدامز و کاترین کینگ یک مجموعه بی‌نظیر را ساخته‌اند. مجموعه‌ای شامل
12 سکو که بر روی آن خانه‌های چوبی، گلخانه و فضای زندگی مجزا ساخته شده
که همگی از طریق یک معبر چوبی به یکدیگر متصل هستند.
این سازه
چوبی قرمز و آبی فیروزه‌ای در کنار ساحل توفینو در بریتیش کلمبیا واقع شده
و در سال 1992 ساخته شده است. این زوج دو فرزند دارند و تمام طول سال در
این خانه زندگی می‌کنند.
در طول زمستان، این زوج باران را در
ظروفی جمع می‌کنند و می‌نوشند. در تابستان نیز آب شرب خود را از یک آبشار
تهیه می‌کنند. میوه و سبزی‌های مورد نیاز خانواده نیز توسط گلخانه‌ها تامین
می‌شود. برق هم از طریق صفحات خورشیدی و مبدل‌های مربوط تامین می‌شود. این
خانه همچنین یک فانوس، چندین گلدان پر از پل و گیاه و یک مجموعه هنری نیز
دارد.
علاوه بر تمام این موارد، یک مرغدانی نیز در این مجموعه
وجود داشت. اما کینگ و آدامز تصمیم گرفتند که از خیر آن مرغدانی بگذرند.
دلیلش نیز مشخص است: شکارچیان به راحتی به مرغدانی دسترسی داشتند! آنها
می‌گویند خانه‌ای که بر روی آن زندگی می‌کنند حاصل یک پروژه بیست سال بوده
و در آینده نیز تکمیل‌تر خواهد شد.
کاناداکشوریست با بیشترین آب شیرین دنیا وبسیارعقیده دارند که ثروت آبی کانادادردنیا بی نظیر است ودنیا ازاین لحاظ درآینده محتاج این کشورخواهدبود واین کشوربا وسعت بسیارزیاددارای حداقل سه هزاردریاچه است.
حالا اگه اينجا بود... از صدجا بايد مجوز ميگرفتى تازه آخرشم ميگفتن نميشه. كلي هم پول بايد ميدادي، بابت ماليات و عوارض و حق محيط زيست و اجاره آب درياچه وآبونمان فلان و بهمان و حق العمل كارى فلانچيزك و خوديارى لايروبى و ارزش افزوده آب بارون و ..... و در انتها اگه عمري موند شايد ميتونستى بسازيش.
عدی
۰۹:۳۸ - ۱۳۹۴/۰۱/۲۴
اونجا هم همینه. فکر نکن این کار به راحتی اتافق افتاده. کانادا نسبت به محیط زیست کشورش فوق العاده حساس است و هر ساله بودجه بالایی به آن اختصاص میدهد.
رنگها به تنهایی قشنگن ولی ترکیبشون روی آب فاجعه بار آورده
وقتی میخوای از زندگی شهری دور شی ، بهتره بری تو کوه یا جنگل یا کنار رودخونه واسه خودت یه خونه درست کنی. در هر حال روی آب حال نمی ده.
حافظ هم دنبال یه همچین جایی بوده ها.