پژوهش جدید کالج دانشگاهی لندن نشان داده که عصر زمین‌شناسی تحت سلطه انسان (Anthropocene) در سال ۱۶۱۰ آغاز شد.
به گزارش ایسنا، این تحقیقات نشان داده که عصرهای پیشین به دلیل عواملی از جمله برخورد دنباله‌دار، فوران‌های آتشفشانی پایدار و تغییر قاره‌ها آغاز شده و پایان یافته‌اند.
محققان بطور سیستماتیک به مقایسه تاثیرات محیطی اصلی فعالیت انسان در 50 هزار سال گذشته بر اساس این پیش‌نیازهای رسمی پرداختند.
تنها دو تاریخ با این معیارها همخوانی داشت: یکی از آن‌ها سال 1610 بود که در آن زمان برای نخستین بار برخورد جهان‌های جدید و قدیم در سراسر جهان حس شد. تاریخ دوم، سال 1964 بود که با پیامدهای آزمایش سلاحهای هسته‌ای مرتبط بود.
دانشمندان، سال 1610 را به عنوان کاندید قویتر انتخاب کردند. به گفته آن‌ها، ورود اروپایی‌ها به آمریکا در سال 1492 و تجارت جهانی متعاقب آن باعث انتقال گونه‌ها به قاره‌ها و اقیانوس‌های جدید شد که تنظیم مجدد حیات در زمین را به دنبال داشت. این تبادل سریع و مکرر متقابل اقیانوسی از گونه‌ها در تاریخ زمین بی‌سابقه بوده است.
محققان همچنین یک میخ طلایی را کشف کردند که ممکن است به همان عصر تعلق داشته باشد که طی آن یک شیب متمایز در دی‌اکسید کربن جوی در سال 1610 رخ داده و در سوابق هسته یخی قطب جنوب جذب شد. این کاهش به عنوان نتیجه مستقیم از ورود اروپاییان در آمریکا رخ داده بود.
مهاجرت به جهان جدید منجر به مرگ حدود 50 میلیون نفرد از بومیان شد که اکثر آن در نتیجه آبله در چند دهه اول قرن شانزدهم روی داد.
آغاز انقلاب صنعتی در اواخر قرن هجدهم پیش از این به عنوان رایجترین زمان آغاز دوره تسلط انسان بر زمین شناخته شده بود. این امر به یک نقطه عطف واضح در تاریخچه انسان مرتبط بوده و افزایش دی‌اکسیدکربن جوی ناشی از استفاده از سوخت فسیلی، یک تغییر محیطی درازمدت جهانی از اهمیت حیاتی است.
نتایج این پژوهش در مجله نیچر منتشر شده است.
