قریب به ٤٠ سال از زمانی می‌گذرد که «جیمز شلزینجز» نخستین وزیر انرژی ایالات‌متحده، رویکرد پیشاروی دولت در قبال مسئله تأمین نفت را از دو حالت خارج نمی‌دانست: هراس یا بی‌خیالی. حال کافی است اطلاعات، این ارزشمندترین سرمایه دولت‌ها را جایگزین طلای سیاه کنید تا دریابید در سایه پیشرفت‌های شگرف فناوری و گسترش جامعه اطلاعاتی، در بر همان پاشنه می‌چرخد.
در زمانه‌ای که شاید تنها راه حفاظت از اطلاعات، خاموش‌کردن سیستم‌های اطلاعاتی، دفن آنها و نگهبانی تمام‌وقت بر خاکروبه آنان باشد، دولت‌ها گریزی از حملات سایبری بی‌امان مخالفان یا بعضا هکرهایی کنجکاو و مستقل ندارند.
آنچه در‌این‌میان حائز اهمیت است، راهبردی است که دستگاه تبلیغاتی دولت‌ها در قبال حملات سایبری اختیار می‌کنند؛ راهبردی که از سرپوش‌گذاری بر حملات تا بسط و گسترش فاجعه متغیر است.
نمونه بارز این تغییر همانا رویکرد دولت ایالات‌متحده است که با علنی‌کردن حمله گسترده اطلاعاتی به شرکت سونی در ماه فوریه گذشته، تا آستانه جنگی سایبری با کره شمالی پیش رفت، اما حتی با گذشت یک ماه از تأیید وقوع یک حمله گسترده سایبری دیگر به سیستم کامپیوتری کاخ سفید، اکنون هیچ‌کدام از مقامات رسمی دولتی تمایلی برای ارائه توضیحات بیشتر پیرامون این حمله ندارند.
روزنامه «نیویورک‌تایمز» در حالی روز شنبه از نقش احتمالی هکرهای روسی در این نفوذ اطلاعاتی به سیستم کامپیوتری کاخ سفید و وزارت خارجه آن کشور در سال گذشته خبر داد که این حملات به نقل از برخی مقامات ارشد آمریکایی، بسیار خطرناک‌تر و پردامنه‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر به اطلاع عموم رسیده بود.
سخنگویان شورای امنیت ملی و اف‌بی‌آی در شرایطی از هرگونه اظهارنظر درباره ابعاد و منبع حملات امتناع می‌کنند که «جاش ارنست» سخنگوی کاخ سفید نیز اوایل ماه جاری و پس از گزارش شبکه خبری «سی‌ان‌ان» مبنی بر نفوذ هکرها به سیستم اطلاعاتی کاخ سفید و رئیس‌جمهور، افشای عمومی ملیت مهاجمان را مغایر با منافع ملی دانسته بود. با وجود این، روزنامه نیویورک‌تایمز گزارش داده تقریبا تمامی نشانه‌ها حاکی از آن است هکرهای روسی در این نفوذ اطلاعاتی دست داشته‌اند؛ هکرهایی که احتمال می‌رود حتی اگر از کارمندان دولت روسیه نباشند، حداقل با کرملین در ارتباط هستند.
به گزارش نیویورک‌تایمز، هکرها اگرچه نتوانسته‌‌اند به شبکه‌های طبقه‌بندی‌شده و سرورهای به‌شدت حفاظت‌شده کاخ سفید و وزارت خارجه نفوذ کرده و به اطلاعات محرمانه و پیام‌های ردوبدل شده از گوشی بلک‌بری رئیس‌جمهور دسترسی یابند، اما موفق شده‌اند با نفوذ به شبکه غیرطبقه‌بندی این دو نهاد و آرشیو ایمیل افراد داخل و خارج کاخ سفید که دائما با «باراک اوباما» رئیس‌جمهوری آمریکا در ارتباطند، از محتوای ایمیل‌های ردوبدلشده رئیس‌جمهور مطلع شوند.
این مقامات آگاه که هیچ‌کدام حاضر به افشای نام خود نشده‌اند، بدون اشاره به شمار ایمیل‌های هک‌شده اوباما یا میزان حساسیت محتوای آنان، اعلام کرده‌اند حساب ایمیل شخص رئیس‌جمهور هک نشده، اما اذعان کرده‌اند اطلاعات ردوبدلشده در شبکه غیرطبقه‌بندی‌شده کاخ سفید نیز خود اغلب حاوی اطلاعات حساسیت‌برانگیزی چون برنامه کاری رئیس‌جمهور، مکاتبات رسمی با سفرا و وزرا و بحث‌هایی پیرامون قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری‌های جدید است.
این در حالی است که تمامی کارکنان کاخ سفید برای انجام امور طبقه‌بندی‌شده به یک کامپیوتر مجزا دسترسی داشته و شخص باراک اوباما نیز تمامی گزارشات محرمانه خود را به‌صورت شفاهی یا از طریق نامه‌های کاغذی به بخش‌های مربوطه ارائه می‌دهد. اینها تماما اضافه بر سیستم ارتباطی «جوییکس» است که تنها شیوه امن انتقال اطلاعات سری و فوق‌سری بین کاخ سفید، وزارت خارجه، وزارت دفاع و آژانس‌های اطلاعاتی ایالات‌متحده محسوب می‌شود.
با تمام این اوصاف، اکنون که بنابر گزارش‌ها کشف نفوذ هکرها به شبکه داخلی کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا در ماه اکتبر، قطع یک‌ماهه سرویس ایمیل و برگزاری هرروزه نشست‌های امنیتی در این دو نهاد دولتی را به همراه داشته، به نظر می‌رسد هراس سایبر حالا حالاها دست از سر کاخ سفید برنداشته و هرروز بیشتر از پیش رؤسای جمهور حاضر و آتی این کشور را از تکنولوژی دور کند؛ درست مانند «جورج بوش» پسر که در تمام دوران زمامداری خود، دست از ایمیل و گوشی‌های هوشمند شسته بود.
