فرارو- پلیس این روزها در حال بررسی شلیک مرگبار به 9 جوان آمریکایی-آفریقایی در کلیسایی در چارلستون است که توسط یک مرد سفیدپوست صورت گرفت. متاسفانه این جریان در تاریخ آمریکا منحصربه فرد نیست. کلیسای سیاه پوستان مدت مدیدی است که هدف نژادپرستان سفیدی قرار گرفته که با هدف از بین بردن جامعه سیاه پوستان وابسته به این کلیساها بمبگذاری شده یا به آتش کشیده شده اند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، یکی از بزرگترین اقدامات تروریستی در تاریخ آمریکا علیه کلیسای سیاه پوستان طی سال 1963 در بیرمنگام صورت گرفت. چهار دختر در حمله اعضای کوکلاکس کلان (سازمان‌های همبسته‌ای در آمریکا که پشتیبان برتری نژاد سفید، یهودستیزی، نژادگرایی، ضدیت با آئین کاتولیک، بومی‌گرایی و نفرت نژادی هستند) به کلیسای باپتیست خیابان شانزدهم کشته شدند و این تراژدی به فعالیت جنبش حقوق مدنی دامن زد.
اما با نگاهی به رسانه های اصلی، هیچ نشانی از کلمه «تروریسم» برای پوشش اخبار تیراندازی چهارشنبه گذشته به چشم نمی خورد. به هیچ وجه گفته نشد که دیلان روف، جوان سفیدپوست 21 ساله ای که مسبب این جریان بود، «یک تروریست احتمالی» خوانده شود. و به جای آن، سعی می شود که توضیحات بیشتری در مورد بیماری روانی وی ارائه شود. با او به نرمی برخورد خواهد شد و یک بیمار به شمار خواهد رفت؛ قربانی بدرفتاری یا عدم برخورداری کافی از منابع بهداشت روان.
اما رسانه های آمریکایی در پوشش جرایمی که مربوط به آمریکایی های آفریقایی یا مسلمان می شود، سیاست متفاوتی را در پیش می گیرند. آنها همان لحظه که مظنون تلقی شوند، تروریست و آدم کش خوانده می شوند و اهداف شیطانی بوده که باعث تحریک شان شده نه بی عدالتی های خارجی. در شرایطی که مظنونین سفیدپوست، گرگ های تنها هستند، خشونت افراد سیاه پوست و مسلمان سیستمیک بوده و تمام کسانی که مذهب و نژاد مشابه دارند، باید پاسخگو باشند.
در بحث های عمومی، کودکان سیاه پوستی که قربانی یک حادثه می شوند، اغلب به عنوان افرادی که به طور بالقوه بزرگسالانی شوم خواهند بود، تلقی می شوند و این در حالی است که سفیدپوستی که جماعتی را تیرباران می کند، به عنوان یک کودک به تصویر کشیده می شود حتی اگر در دهه 20 زندگی اش باشد. گزارش رسانه ها و اظهارات پلیس مکررا تامیز رایس 12 ساله ای که سال گذشته در حین بازی با یک تفنگ اسباب بازی در کلیولند هدف شلیک گلوله پلیس قرار گرفت، را «یک مرد جوان» می خواند. اما جیمز هولمز 25 ساله ای که ده ها نفر را در تئاتر کلرادو به تیر بست، اغلب در رسانه ها با اشاره به جوان بودنش خطاب قرار می گرفت و در توصیف او از عباراتی چون «یک بچه عادی»، «یک بچه معمولی آمریکایی» و «یک بچه باهوش» استفاده می شد.
با روف نیز رفتاری مشابه پیش گرفته شده است. لیندسی گراهام، سناتور جمهوری خواه روز پنج شنبه در مصاحبه با سی ان ان تاکید کرد که این جوان 21 ساله «یکی از همان بچه های غیرمعمولی» است. در حالی که روف به دلیل قتل 9 نفر دستگیر شده، وال استریت ژورنال و دیگر رسانه های خبری اصلی در تیترهای خود او را «یک انزواطلب» می خوانند.
تیراندازی پارلستون اما نتیجه یک فرهنگ نژادپرستی ریشه دار و تاریخچه ای از تروریسم در آمریکا است. امیلی پیرس، سخنگوی وزارت دادگستری آمریکا روز جمعه تصدیق کرد که تیراندازی چارلستون بی شک برای ایجاد وحشت و ترور (ترس) در این جامعه طراحی شده بود (با این حال تروریسم در میان 9 اتهام قتلی که علیه روف اعلام شده به چشم می خورد). و حال که روف اعتراف کرده قصدش از به قتل رساندن آن افراد، آغاز یک «جنگ نژادی» بوده، ما باید او را همان چیزی بمانیم که هست: یک تروریست.
مرگ بر امریکا
امکان نداره!!!
نمیگی به مخاطبای آمریکا پرستت برمیخوره؟!